Το αδιανόητο ρεκόρ: 37 ώρες στην κόλαση των B-2 – Πώς άντεξαν οι Αμερικανοί πιλότοι στην επίθεση στο Ιράν
Το αδιανόητο ρεκόρ: 37 ώρες στην κόλαση των B-2 – Πώς άντεξαν οι Αμερικανοί πιλότοι στην επίθεση στο Ιράν. Ύπνος σε ράντζα, διεγερτικά και απόλυτη αφοσίωση
Το αδιανόητο ρεκόρ: 37 ώρες στην κόλαση των B-2 – Πώς άντεξαν οι Αμερικανοί πιλότοι στην επίθεση στο Ιράν
Όπως αποκαλύπτει δημοσίευμα του CNN, επτά stealth βομβαρδιστικά B-2, το καθένα με δύο μέλη πληρώματος, πέταξαν χωρίς στάση στην άλλη άκρη του κόσμου και επέστρεψαν, σε μια από τις μεγαλύτερες αεροπορικές επιδρομές που έχουν καταγραφεί. Ο απόστρατος συνταγματάρχης Melvin G. Deaile, ο οποίος συμμετείχε σε μια ακόμα πιο μακρά αποστολή – ρεκόρ 44 ωρών το 2001 πάνω από το Αφγανιστάν – εξήγησε τις τρομερές δυσκολίες τέτοιων εγχειρημάτων.
Οι πιλότοι εκπαιδεύονται εντατικά σε προσομοιωτές μεγάλης διάρκειας, ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ψυχολογική και σωματική πίεση της πραγματικής δοκιμασίας. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, ο ύπνος ήταν περιορισμένος και γινόταν εναλλάξ σε μικρά ράντζα τοποθετημένα πίσω από τα καθίσματα του πιλοτηρίου. Η κατανάλωση νερού ήταν τεράστια για την ενυδάτωση, ενώ οι ανάγκες υγιεινής καλύπτονταν με πρόχειρα μέσα, όπως ειδικά σακουλάκια για την ούρηση.
Για να αντιμετωπίσουν την ακραία εξάντληση, τα πληρώματα λάμβαναν υπνωτικά χάπια πριν από την αποστολή, ώστε να κοιμηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο, και διεγερτικές ουσίες (όπως αμφεταμίνες) κατά τη διάρκειά της, προκειμένου να παραμείνουν σε εγρήγορση και να διατηρήσουν την κρίση τους. Οι ανεφοδιασμοί στον αέρα ήταν πολλοί και απαιτητικοί, ιδιαίτερα προς το τέλος της αποστολής, όταν η σωματική και πνευματική κόπωση ήταν στο αποκορύφωμά της.
Ο Deaile περιέγραψε την ημέρα της δικής του ιστορικής αποστολής το 2001: ξύπνησε τρεις με τέσσερις ώρες πριν την απογείωση για ενημερώσεις. Απογειώθηκαν με το stealth βομβαρδιστικό που ονομάστηκε «Spirit of America». Η τότε πολιτική απαιτούσε και τα δύο μέλη του πληρώματος να βρίσκονται στις θέσεις τους σε κρίσιμες φάσεις, όπως η απογείωση, ο ανεφοδιασμός, ο βομβαρδισμός και η προσγείωση. Στις ενδιάμεσες ώρες, ο ένας πιλότος ξεκουραζόταν. «Μπορεί να το έχουν αναβαθμίσει τα τελευταία 20 χρόνια σε κάτι πιο άνετο, αλλά ήταν ένα τροποποιημένο ράντζο… στο οποίο το μέλος του πληρώματος που δεν ήταν στη θέση του μπορούσε να ξεκουραστεί και να κοιμηθεί για περίπου τρεις ή τέσσερις ώρες μεταξύ των ανεφοδιασμών», δήλωσε. Παρά το στρες, ο ύπνος γινόταν αναγκαίος: «Προφανώς όποιος πηγαίνει σε μάχη έχει ένα επίπεδο άγχους, αλλά τελικά θα πρέπει να κοιμηθείς, επειδή το σώμα σου θα το απαιτήσει».
Ο Steven Basham, υποστράτηγος εν αποστρατεία της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος πέταξε με B-2 πάνω από τη Σερβία το 1999 (την πρώτη τους χρήση σε μάχη), χαρακτήρισε την απογείωση για τέτοιες αποστολές ως «την πιο σουρεαλιστική στιγμή». «Εκτελούν στην πραγματικότητα μια αποστολή που κανείς στον κόσμο δεν γνωρίζει, αλλά πολύ λίγοι μόνο ξέρουν ότι πραγματοποιείται», είπε.
Η επιχείρηση στο Ιράν, όπως διευκρίνισε ο Deaile, ήταν ιστορική όχι μόνο για τη διάρκεια, αλλά και για την ακρίβεια: «Αυτό που για μένα ήταν πιο ιστορικό από οτιδήποτε άλλο είναι το γεγονός ότι είχαμε επτά αεροσκάφη πάνω από την περιοχή του στόχου, που εκτελούσαν επτά διαφορετικές διαδρομές βομβαρδισμού, όλα μέσα σε 30 λεπτά». Η επιχείρηση περιλάμβανε πάνω από 125 αεροσκάφη συνολικά, με κάθε B-2 να μεταφέρει μεγαβόμβες GBU-57 MOP – τις μεγαλύτερες μη πυρηνικές βόμβες διάτρησης, σχεδιασμένες για την καταστροφή υπόγειων εγκαταστάσεων. Ήταν η πρώτη φορά που αυτές οι βόμβες χρησιμοποιήθηκαν σε πραγματική μάχη, υπογραμμίζοντας την κρισιμότητα και τη στόχευση της αποστολής.
Παρά τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, η αίσθηση καθήκοντος και ο επαγγελματισμός των πιλότων κυριάρχησαν. Ο Deaile τόνισε πως «αν ο πρόεδρος έδινε το σήμα, απλώς θα πετούσαμε», αναδεικνύοντας την απόλυτη αφοσίωση στην αποστολή. Οι στιγμές μοναξιάς, κούρασης και σωματικής δυσφορίας εναλλάσσονταν με την αδρεναλίνη και το αίσθημα της αποστολής και του καθήκοντος, που τους κρατούσαν σε εγρήγορση.
Κατά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ, οι πιλότοι εισέπραξαν το θερμό «καλώς ήρθατε στην πατρίδα» από τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, μια στιγμή γεμάτη ανακούφιση και περηφάνια για την ολοκλήρωση μιας πρωτοφανούς και ιστορικής επιχείρησης.
