Το μυστήριο του νεκρού δορυφόρου που εξέπεμψε ξανά από τα βάθη του Διαστήματος. Σε μια ανακάλυψη που μοιάζει βγαλμένη από ταινία επιστημονικής φαντασίας, ένας δορυφόρος της NASA, ο οποίος θεωρούνταν αδρανής και παροπλισμένος από το μακρινό 1967, εξέπεμψε έναν απροσδόκητα ισχυρό ραδιοπαλμό, προκαλώντας σύγχυση και απορία στους αστρονόμους ανά τον κόσμο. Το συμβάν αφήνει τους επιστήμονες να αναρωτιούνται για την πραγματική αιτία πίσω από αυτή τη μυστηριώδη «ανάσταση» ενός διαστημικού αντικειμένου που θεωρούνταν πλέον διαστημικό σκουπίδι.

Ο λόγος για τον Relay-2, έναν πειραματικό δορυφόρο που εκτοξεύτηκε από τη NASA το 1964. Η ενεργός λειτουργία του ήταν βραχύβια, καθώς παροπλίστηκε πλήρως το 1967 και έκτοτε βρισκόταν σε τροχιά γύρω από τη Γη, ως ένα άψυχο κομμάτι μετάλλου.

Ωστόσο, στις 13 Ιουνίου του περασμένου έτους, μια ομάδα Αυστραλών αστρονόμων, κατά τη σάρωση του ουρανού με τη συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ASKAP (Australian Square Kilometre Array Pathfinder), εντόπισε ένα ισχυρό ραδιοσήμα. Αρχικά, οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι επρόκειτο για ένα κοσμικό φαινόμενο εντός του γαλαξία μας, όπως ένα νέο πάλσαρ, ένα ταχέως περιστρεφόμενο άστρο νετρονίων.

Όταν όμως ανέλυσαν την εγγύτητα του σήματος, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η προέλευσή του ήταν πολύ πιο κοντά: από απόσταση μικρότερη των 20.000 χιλιομέτρων από τη Γη. Αυτό το εύρημα ήταν το κλειδί, καθώς η απόσταση αυτή αντιστοιχούσε ακριβώς στην τροχιά όπου βρίσκεται το παλιό Relay-2. Η μόνη λογική εξήγηση για την προέλευση του μυστηριώδους ραδιοπαλμού που μπέρδεψε τους επιστήμονες, ήταν ο «νεκρός» δορυφόρος.

Το σήμα διήρκεσε μόλις λιγότερο από 30 νανοδευτερόλεπτα, αλλά ήταν εκπληκτικά ισχυρό και σύντομο. Η έντασή του ήταν τέτοια που κατάφερε να επισκιάσει κάθε άλλη εκπομπή που είχε καταγραφεί εκείνη την εποχή, καθιστώντας την ανίχνευσή του ένα μοναδικό γεγονός.

Δεδομένου ότι ο Relay-2 δεν διαθέτει ισχύ ή ενεργά συστήματα από το 1967, οι ειδικοί προτείνουν δύο πιθανές εξηγήσεις για αυτή την απρόσμενη εκπομπή:

1. Σύγκρουση με μικρομετεωρίτη: Ένας μικρομετεωρίτης μπορεί να συγκρούστηκε με την επιφάνεια του δορυφόρου, δημιουργώντας ένα νέφος φορτισμένου πλάσματος, το οποίο με τη σειρά του εξέπεμψε τον ραδιοπαλμό.
2. Ηλεκτροστατική εκκένωση: Μια ηλεκτροστατική εκκένωση, παρόμοια με σπινθήρα, μπορεί να πυροδότησε την εκπομπή του σήματος. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται σε συσσώρευση στατικού ηλεκτρισμού στην επιφάνεια του δορυφόρου.

Και τα δύο σενάρια είναι εξαιρετικά δύσκολο να διακριθούν με ακρίβεια από τη Γη, προσθέτοντας στο μυστήριο.

Η περίπτωση του Relay-2 εγείρει ένα σημαντικό ερώτημα και μια νέα ανάγκη: να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε στενά τα «νεκρά» αντικείμενα σε τροχιά γύρω από τη Γη. Αυτό το απρόσμενο περιστατικό μας υπενθυμίζει ότι αυτά τα φαινομενικά αδρανή αντικείμενα μπορεί να μην είναι τόσο νεκρά όσο νομίζουμε.

Το διαστημικό περιβάλλον είναι γεμάτο εκπλήξεις, και η “αφύπνιση” του Relay-2 αποτελεί μια υπενθύμιση ότι η επιστημονική παρατήρηση πρέπει να παραμένει διαρκής, καθώς ακόμα και το πιο απλό διαστημικό σκουπίδι μπορεί να κρύβει απίστευτα μυστικά και να προσφέρει νέα δεδομένα για την κατανόηση του σύμπαντος και της συμπεριφοράς των τεχνητών μας κατασκευών σε αυτό. Είναι αυτό το περιστατικό μια απλή σύμπτωση ή μήπως κρύβει κάτι περισσότερο; Οι αστρονόμοι συνεχίζουν να αναζητούν απαντήσεις στην αινιγματική σιωπή του διαστήματος.