Κώστας Νικολόπουλος: Ο πρωταθλητής κολύμβησης με κινητικά προβλήματα που νίκησε τον θάνατο
Στέκεται και πάλι στα πόδια του, μιλάει, προς το παρόν, με λίγη δυσκολία, ενώ μάλιστα έχει εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους Έλληνες κολυμβητές, με τις διακρίσεις του σε πανελλήνιο επίπεδο να διαδέχονται η μία την άλλη.
Αυτός ο πρωταθλητής της ζωής, λοιπόν, άνοιξε την καρδιά του στον Μπάμπη Παπαφιλιππάκη και μίλησε για το ατύχημα που τον σημάδεψε, για τις δυσκολίες που συνάντησε κατά την αποθεραπεία του, για την ενασχόλησή του με την κολύμβηση, αλλά και για τον αγαπημένο του τραγουδιστή και φίλο του, Παντελή Παντελίδη.
Τον δικό του Παντέλο, στον οποίο αφιέρωσε το περυσινό του πανελλήνιο μετάλλιο, λίγο καιρό μετά το τροχαίο που είχε ο γνωστός τραγουδιστής και το οποίο του έκοψε το νήμα της ζωής.
Μίλησέ μας λίγο για το τρακάρισμα που είχες και, δυστυχώς, σου άλλαξε τη ζωή…
Τράκαρα το 2003. 21 Δεκεμβρίου λίγα λεπτά μετά τις 06.00 το πρωί. To τρακάρισμα ως γεγονός με έχει στιγματίσει. Πάντως, δεν με πειράζει να το αναφέρω, επειδή πλέον έπειτα από εσωτερικό αγώνα που έχω δώσει, ο εαυτός μου έχει συμβιβαστεί.
Με λίγα λόγια, τράκαρα με το αυτοκίνητό μου, με αποτέλεσμα να μείνω σε κώμα 4 μήνες και 20 μέρες, ήμουν μεταξύ ζωής και θανάτου. Αλλά, ευτυχώς, κατάφερα να νικήσω τον θάνατο.
Πόσο γρήγορα κατάφερες να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα;
Αυτή είναι μια κομβική ερώτηση στη μετέπειτα εξέλιξή μου. Όταν ξύπνησα από το κώμα, το μυαλό μου ακόμα δεν ήταν 100% σε πλήρη λειτουργία. Ύστερα από πολλούς μήνες, μην πω χρόνο, άρχισα πλέον να έχω πλήρη επικοινωνία, αλλά βάσει των λεγομένων των γιατρών εγώ ήμουνα σαν μικρό παιδί που δεν ήξερε να φάει κ.τ.λ.
Οι γιατροί έλεγαν ότι λόγω των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων και αφού είχα σπάσει κάποιους σπονδύλους, και είχε καταστραφεί η παρεγκεφαλίδα, δεν θα μπορούσα να περπατήσω ούτε να μιλήσω.
Όμως, τους διέψευσα πανηγυρικά και ξαφνικά, όταν άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο εαυτός μου δεν είναι ο ίδιος, κάτι έπαθα. Οι γονείς μου, ευτυχώς, με βοήθησαν πολύ να αρχίσω να συνειδητοποιώ τα νέα δεδομένα. Στην αρχή το πήρα αψήφιστα, αλλά όσο πέρναγε ο καιρός και δεν μπορούσα να κάνω πράγματα που έκανα στο παρελθόν, τρελαινόμουν.
Δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι θα μείνω εφ’ όρου ζωής καθηλωμένος στο καρότσι. Προσπάθησα λοιπόν, είπα στον εαυτό μου ότι μπορώ να καταφέρω πράγματα και σηκώθηκα στα πόδια μου. Πάντως, χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των γονιών μου και της αδελφής μου δεν θα είχα καταφέρει τίποτα.
Θέλω να μιλήσουμε για το κεφάλαιο «ρατσισμός». Θέλω να μου πεις αν έχεις βιώσει εσύ ρατσιστικές συμπεριφορές και αν ναι, πώς τις αντιμετωπίζεις;
Κοίτα, εδώ ανοίγεις ένα σοβαρό κεφάλαιο. Στην Ελλάδα υπάρχει, δυστυχώς, ακόμα ρατσισμός για τα άτομα με κινητικά προβλήματα, σε αντίθεση με το εξωτερικό όπου σε μεταχειρίζονται ως ισότιμο μέλος.
Παλιότερα βέβαια, αυτό το φαινόμενο ήταν πιο έντονο, ωστόσο όσο περνούν τα χρόνια, ο Έλληνας αρχίζει και αποκτά συνείδηση για τα άτομα σαν και εμένα.
Δεν περπατάω καλά λόγω του χτυπήματός του, αν και οι γιατροί το θεωρούν θαύμα που στέκομαι στα πόδια μου. Οι άλλοι, λοιπόν, δεν ξέρουν τον αγώνα που έχω δώσει για να περπατήσω 5 μέτρα. Βλέπω, όμως, περίεργα βλέμματα και αυτό με στενοχωρεί.
Εγώ επίσης έχω πρόβλημα με την ομιλία μου. Δεν μιλάω καθαρά και αναγκάζομαι αυτό να το κάνω πιο αργά. Κανείς, όμως, δεν ξέρει τι μεγάλο αγώνα έχω δώσει για να μιλάω ακόμα κι έτσι.
Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα σε όσους εκφράζουν ρατσιστικές συμπεριφορές;
Πρέπει να υπάρχει σεβασμός στα άτομα με προβλήματα κινητικά. Λόγω μιας κακής στιγμής κινδυνεύσαμε να σκοτωθούμε, ωστόσο ευτυχώς είμαστε εδώ. Δυνατοί, γεμάτοι θέληση για ζωή. Πολλές φορές άτομα σαν κι εμένα είμαστε πιο ενεργά στην κοινωνία. Γι’ αυτό θα πρέπει να μας φέρονται οι συνάνθρωποί μας ισότιμα.
Ας πάμε και στον αθλητισμό. Πώς ασχολήθηκες με την κολύμβηση και πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που πέφτεις στην πισίνα;
Η κολύμβηση μου άλλαξε τη ζωή. Ήταν ένα στοίχημα που έβαλα με τον εαυτό μου. Έκανα θεραπευτική κολύμβηση στο κλειστό του ΟΑΚΑ και η προπονήτρια μου-θεραπεύτρια Παρασκευή Νιώτη μού έκανε την ερώτηση που μου άλλαξε τη ζωή.
Με ρώτησε αν θέλω να ασχοληθώ πιο ενεργά με την κολύμβηση, να κάνω πρωταθλητισμό. Αυτό ήταν. Απάντησα καταφατικά στην πρότασή της και άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με την κολύμβηση.
Κάθε φορά που πέφτω στο νερό νιώθω πολύ όμορφα εκεί μέσα. Νιώθω ελεύθερος στο νερό. Εκεί δεν υπάρχει το κινητικό μου πρόβλημα. Το νερό με κάνει και το ξεχνάω.
Το μυαλό μου καθαρίζει από τις διάφορες σκέψεις και επικεντρώνομαι αποκλειστικά στον στόχο μου να τερματίσω όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η ηρεμία του νερού με κάνει άλλο άνθρωπο.
Τι σημαίνουν για σένα οι μεγάλες αθλητικές διακρίσεις σου; Πώς νιώθεις όταν κατακτάς τα μετάλλια;
Αυτό το συναίσθημα το οποίο σε κυριεύει όταν κατακτάς ένα μετάλλιο είναι κάτι το απίστευτο. Νιώθεις μία τρομερή ηθική ικανοποίηση για το γεγονός ότι βλέπεις τις προσπάθειές σου να πιάνουν τόπο. Το βάθρο είναι μαγικό συναίσθημα. Εκείνη την ώρα περνούν από μπροστά σου σαν ταινία οι ατέλειωτες ώρες προπόνησης και οι φωνές της προπονήτριας για να βελτιωθώ.
Κάθε χρόνο παίρνω μετάλλιο, ωστόσο εγώ κάθε φορά θέτω τον πήχη ψηλότερα. Πέρυσι είχα πολύ άγχος, γιατί ήθελα να πάρω τουλάχιστον ένα πανελλήνιο μετάλλιο για να το αφιερώσω στον φίλο μου τον Παντελή Παντελίδη, το οποίο το κατάφερα.
Είχαμε γνωριστεί, τον είχα δει πολλές φορές στα καμαρίνια του και μου φερόταν άψογα. Σαν να γνωριζόμασταν πολλά χρόνια. Ήταν και είναι, γιατί για μένα δεν έχει φύγει, ένας απίστευτος άνθρωπος και γι’ αυτό μόλις κατέκτησα το συγκεκριμένο μετάλλιο, κοίταξα τον ουρανό και είπα «φίλε, αυτό το μετάλλιο είναι για σένα, ελπίζω να με βλέπεις από εκεί ψηλά».
Σε ποιο βαθμό οι αθλητές με αναπηρία έχουν υποστήριξη από το κράτος; Υπάρχει η κατάλληλη υποδομή, σοβαρός προγραμματισμός και αθλητικά προγράμματα;
Οι αθλητές με αναπηρία, δυστυχώς, είμαστε παραγκωνισμένοι. Ό,τι κάνουμε το κάνουμε με δικά μας χρήματα. Δεν μας παρέχεται τίποτα από την Πολιτεία. Εγώ ανήκω στους Καστελλάνους από την πρώτη μέρα της δημιουργίας τους από τον Άρη Μαυρόπουλο. Μόνο ο ΟΠΑΠ μας θυμάται, όλοι οι άλλοι μας έχουν ξεχάσει. Δυστυχώς.
Ποιες άλλες ασχολίες έχεις εκτός από τον αθλητισμό;
Μου αρέσει να πηγαίνω βόλτες, να διασκεδάζω όπως όλοι οι άνθρωποι. Μου αρέσει όμως και να γράφω. Και στίχους τραγουδιών γράφω, αλλά έχω γράψει επίσης και ένα βιβλίο, στο οποίο περιγράφω την ιστορία μου με τίτλο Αναγέννηση. Ελπίζω κάποιος εκδοτικός οίκος να ενδιαφερθεί και να μάθει και ο κόσμος την ιστορία μου, μέσω της πένας μου.
