Συγκινεί ο Νίκος Γιαλελής. Ο πρόσκοπος -φάντασμα της γνωστής σειράς μίλησε για τους φίλους που έχει χάσει: «Ίσως να είναι ήδη δίπλα μου, ποιος ξέρει…». Ο ηθοποιός Νίκος Γιαλελής, ο οποίος συμμετείχε στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Φαντάσματα» του Star, παραχώρησε μία συνέντευξη στην οποία αναφέρθηκε στις εμπειρίες του από τα γυρίσματα και, συγκεκριμένα, μοιράστηκε μία ξεχωριστή και ιδιαίτερα αστεία στιγμή.

Συγκινεί ο Νίκος Γιαλελής

Ο Γιαλελής, ο οποίος ενσαρκώνει έναν από τους χαρακτήρες-«φαντάσματα» της σειράς, μίλησε για την εμπειρία του από τη δουλειά του στα πλατό. Μεταξύ άλλων, εστίασε στη συνεργασία με τους συναδέλφους του και στο κλίμα που επικρατούσε στα γυρίσματα, τονίζοντας το πόσο ευχάριστο ήταν το περιβάλλον.

«Μου είπαν ότι είναι σκηνοθέτης ο Λευτέρης Παπαπέτρου. Ήταν απευθείας για τον ρόλο του Παρασκευά και από την πρώτη στιγμή τον αγάπησα», εξομολογήθηκε. Ο ίδιος παραδέχτηκε πως έχει κοινά στοιχεία με τον χαρακτήρα που υποδύεται: «Νομίζω πως με τον Παρασκευά μοιραζόμαστε κάτι βασικό, προσεγγίζουμε τους ανθρώπους με εμπιστοσύνη και καλή προαίρεση. Έχει κι ένα είδος παιδικότητας… Μερικές φορές φοβάμαι ότι θα την πατήσω, αλλά μέχρι στιγμής στάθηκα τυχερός».

Μιλώντας για τη μέχρι τώρα καριέρα του, αποκάλυψε πως δεν έχει βιώσει ποτέ αρνητική εμπειρία στις συνεργασίες του. «Δουλεύω 27 χρόνια και δεν την έχω “πατήσει”. Ίσως γιατί πιστεύω πως όλα γίνονται με σεβασμό και καλή διάθεση. Υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά δεν έχει τύχει η φθορά».

Με ιδιαίτερη συγκίνηση μίλησε και για τη συνεργασία του με τη Ναταλία Τσαλίκη, τονίζοντας τον σεβασμό και την τρυφερότητα που τη διακρίνει: «Της μιλούσα στον πληθυντικό μέχρι που μια μέρα μου είπε “να το σταματήσεις αυτό”. Είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος και υπέροχη ηθοποιός. Είναι μεγάλη χαρά να μοιράζεσαι το ίδιο πλατό μαζί της».

Δεν παρέλειψε να θυμηθεί και μια από τις πιο αστείες στιγμές στα γυρίσματα: «Μια μέρα, όλοι κουρασμένοι, πιάσαμε το τραγούδι ντυμένοι… φαντάσματα! Ήταν από τα πιο αστεία περιστατικά που θυμάμαι».

Με χιούμορ απάντησε στην ερώτηση για το πού θα πήγαινε αν μπορούσε να γίνει φάντασμα: «Αν μπορούσα να περνάω από τοίχους και να μην με βλέπουν, θα πήγαινα παντού! Θα ήθελα να βλέπω πώς ζουν οι άνθρωποι, να μαθαίνω… Όχι για να πειράζω, αλλά από περιέργεια!». Κλείνοντας, αποκάλυψε πως αν μπορούσε να φέρει πίσω ένα «φάντασμα», θα ήταν αγαπημένοι φίλοι που δεν είναι πια κοντά του: «Ίσως να είναι ήδη δίπλα μου, ποιος ξέρει…».