Κούλης Στολίγκας: Ο χαμογελαστός τενόρος πέθανε απομονωμένος
Ο χαμογελαστός τενόρος πέθανε απομονωμένος. Ο Κούλης Στολίγκας και το θλιβερό φινάλε του. Το έμφραγμα και η τελευταία του εμφάνιση
Κούλης Στολίγκας: Ο χαμογελαστός τενόρος πέθανε απομονωμένος. O Κούλης Στολίγκας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της επιθεώρησης και της οπερέτας, πολύ αγαπητός όχι μόνο στο πλατύ κοινό, που για δεκαετίες το ψυχαγωγούσε από τη σκηνή και την οθόνη, αλλά και μεταξύ των συναδέλφων του.
Κούλης Στολίγκας: Ο χαμογελαστός τενόρος πέθανε απομονωμένος
Με χαρακτηριστική παρουσία και πηγαίο χιούμορ, διακρίθηκε ως τενόρος του μουσικού θεάτρου, στην επιθεώρηση, καθώς και στις κινηματογραφικές κωμωδίες. Ο Ιωάννης Σίσκος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1909 στη Δράμα. Μαθητής γυμνασίου ακόμα εγκατέλειψε το σπίτι του και ακολούθησε έναν περιοδεύοντα θίασο ως τενόρος. Επέστρεψε αργότερα, όταν επρόκειτο να πάει στρατιώτης. Μετά τη θητεία του, με τη συγκατάθεση του πατέρα του αυτή τη φορά, κατέβηκε στην Αθήνα και μπήκε στον κόσμο του θεάτρου.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1933 στην οπερέτα του Φραντς Λέχαρ «Η Εύθυμη Χήρα», την οποία ανέβασε στην Αθήνα ο θίασος Μίλερ. Έως το 1942 έπαιζε σε θιάσους όπερας, κυρίως του Παρασκευά Οικονόμου («Η χώρα των κουδουνιών», «Σιγανό ποτάμι», «Τζούλια»).
Το 1942 συγκρότησε επιθεωρησιακό θίασο με τον Νίκο Σταυρίδη. Έκτοτε συνεργάστηκε -σε πολλούς θιάσους- με τις αδελφές Καλουτά, τον Βασίλη Λογοθετίδη, τον Κώστα Χατζηχρήστο, τον Τάκη Μηλιάδη κ.ά.
Ο Στολίγκας άφησε εποχή στην επιθεώρηση με τα νούμερα «Γιούπι για για» στην Κατοχή, «Δατς Αμόρε» μεταπολεμικά και «Ο Σταμούλης ο λοχίας» τη δεκαετία του ’70.
Από τις ελάχιστες εμφανίσεις του στην πρόζα ήταν το 1956 στο σεξπιρικό «Όνειρο θερινής νυκτός» με το θίασο του Νίκου Χατζίσκου και το 1958 στη «Δικηγορίνα» με το θίασο του Δημήτρη Μυράτ.
Πρώτη ουσιαστική εμφάνισή του στον κινηματογράφο ήταν το 1946, στην ταινία της Finos Film «Πρόσωπα Λησμονημένα». Από τότε και μέχρι το τέλος της καριέρας του έπαιξε σε περισσότερες από 50 ταινίες, μέσα από τις οποίες αγαπήθηκε από το κοινό. Το 1967 έπαθε το πρώτο του έμφραγμα, όταν έπαιζε στην επιθεώρηση «Γιεγιέδες και Μπουζούκια», με αποτέλεσμα να περιορίσει τις εμφανίσεις του σε θέατρο και κινηματογράφο.
Το καλοκαίρι του 1979 εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο θέατρο, στην επιθεώρηση του Νίκου Αθερινού «Κουπόνια και μονά ζυγά» στο θέατρο «Λουζιτάνια» και τον Νοέμβριο του 1982 στον κινηματογράφο, στην κωμωδία του Κώστα Καραγιάννη «Ο παπα-σούζας φαντομάς».
Ο Κούλης Στολίγκας πέθανε στις 24 Φεβρουαρίου 1984, σε ηλικία 75 ετών, από έμφραγμα και εγκεφαλικό. Τα τελευταία χρόνια ζούσε απομονωμένος από τα φώτα της δημοσιότητας μαζί με τις δύο αδελφές του και δεν είχε παιδιά.
