Κώστας Αρζόγλου: Πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο
Οι αποκαλύψεις του σπουδαίου ηθοποιού στην “OnTime Σαββατοκύριακο”
Κώστας Αρζόγλου: Πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο. Είναι σπουδαίος δάσκαλος υποκριτικής, αλλά και αξιών ζωής. Ηθοποιός και σκηνοθέτης, μετράει πάνω από 50 χρόνια στο σανίδι, με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε όλα τα είδη του θεάτρου, αλλά και στην τηλεόραση, που τους «σφράγισε» με τις ερμηνείες του.
Κώστας Αρζόγλου: Πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο
Ο Κώστας Αρζόγλου, από τους τελευταίους ηθοποιούς της παλιάς γενιάς, που έκαναν τέχνη ζωής και καρδιάς το θέατρο, μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο», σε μια συνέντευξη-ποταμό, για τις μεγάλες χαρές αλλά και τις λύπες που του έδωσε το θέατρο και για τους «Ήρωες» που ακόμα και στην τρίτη ηλικία «γεύονται» τα «δώρα» της ζωής και δίνουν μαθήματα αισιοδοξίας.
Ακόμα μας μίλησε για τους… «πράκτορες» στη σάτιρα, το γέλιο και τα… είδη του, τη «σεσημασμένη» και την αληθινή κωμωδία, τη νέα γενιά ηθοποιών, το κίνημα ΜeToo και τα στόματα που μένουν ακόμα κλειστά, τον έρωτα, το «κυνήγι» που έχει υποστεί, αλλά και γι’ αυτούς που πούλησαν τη ψυχή τους στο διάβολο για να γίνουν κάποιοι. Επίσης, μας αποκάλυψε πως τηλεοπτικός παραγωγός τον ρώτησε πόσους followers έχει στο Instagram, για να αποφασίσει αν θα του δώσει ρόλο.
Μας μίλησε για τους «Ήρωες» του Γκέραλντ Σιμπλεϊράς, μια τρυφερή και συγκινητική κωμωδία, που παρουσιάζει μαζί με τον Χρήστο Βαλαβανίδη και τον Πάνο Σκουρολιάκο στο Από Μηχανής Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά.
Είμαστε τρεις ηλικιωμένοι βετεράνοι του στρατού κλεισμένοι σε ένα γηροκομείο και γινόμαστε πραγματικοί ήρωες, καθώς κατορθώνουμε όχι μόνο να μην παραδοθούμε στο προγεγραμμένο τέλος, που όλο και πλησιάζει, αλλά και να δείξουμε ότι η αγάπη για τη ζωή και η επιθυμία για το όνειρο δεν έχουν ηλικία.
Εγώ υποδύομαι τον Φελίπε, ο Πάνος Σκουρολιάκος τον Γουστάβο και ο Χρήστος Βαλαβανίδης τον Χένρι. Όλη η παράσταση στρέφεται γύρω από τα παθήματα που έχουν όλοι από τον πόλεμο και πόσω μάλλον οι απόκληροι του στρατού, όπου αυτό έχει μέσα κι ένα «χρώμα κωμικό». Το συγκεκριμένο έργο έχει πολλή ανθρωπιά, χιούμορ, γέλιο, συγκίνηση.
Φάρσα της ζωής
Αν κωμικοποιεί κάτι, θα έλεγα ότι είναι η ίδια η φάρσα της ζωής. Γιατί η ζωή η ίδια είναι μια ατέλειωτη φάρσα. Η παράστασή μας είναι μια απάντηση στο τι εννοούμε όταν λέμε κάτι κωμικό. Γιατί συνήθως λένε κωμικό κάτι πάρα πολύ επιδερμικό. Αυτό είναι ψευτοκωμικό. Είναι μια «σεσημασμένη» κωμωδία.
Αυτό που κάνουμε εμείς δεν είναι «σεσημασμένο», δηλαδή προκύπτει σαν αλυσίδα, ο ένας κρίκος μετά τον άλλο. Μου αρέσει πάρα πολύ που είναι ένας ρόλος ο οποίος έχει αρχή, μέση, τέλος. Δεν έχει στιγμιότυπα. Αυτά με τα στιγμιότυπα ανήκουν στη «σεσημασμένη κωμωδία», όπως είπαμε, και δεν θα με ενδιέφερε ένας τέτοιος ρόλος.
Κι ύστερα θεωρώ ότι με τη συνύπαρξη επί σκηνής με τον Βαλαβανίδη και τον Σκουρολιάκο, αυτό σιγά σιγά το είδαμε, το «ξεψαχνίσαμε», το ψάξαμε απ’ όλες τις πλευρές και βγήκε αυτή η τέλεια παράσταση, την οποία θεωρούμε και λίγο σαν «παιδί» των τριών μας.
Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό τώρα που χάνεται η γλώσσα του θεάτρου, καθώς οι νέοι συνεννοούνται με άλλον κώδικα επικοινωνίας, το ότι εμείς οι τρεις έχουμε ένα συγκεκριμένο κώδικα μεταξύ μας, ξέρουμε πολύ καλά κάθε λέξη, κάθε όρο, έχουμε κοινά αστεία.
Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.
