Ποιο είναι το μωράκι της φωτογραφίας;
Οι μεταμορφώσεις του, το παιδικό θέατρο στην ταράτσα του σπιτιού και οι τραυματισμοί
Μπορείτε να βρείτε ποιο είναι το μωράκι της φωτογραφίας; Γεννήθηκε στην Αθήνα, στη Δάφνη, και από πολύ μικρός είχε το μικρόβιο της υποκριτικής. «Αυτή η περιοχή είναι μέσα στην καρδιά μου, γιατί εκεί πρωτοέπαιξα θέατρο. Από τα παιδικά μου χρόνια, όλα μου τα παιχνίδια είχαν σχέση με τις μεταμορφώσεις, το θέατρο, τη σκηνή» είχε περιγράψει ο ηθοποιός, που πολλές φορές εκνεύριζε και τη μητέρα του με τα καμώματά του.
Ποιο είναι το μωράκι της φωτογραφίας;
«Θυμάμαι ότι η μητέρα μου μου φώναζε γιατί ανέβαινα πάνω στο κρεβάτι κι έβαζα πρόκες στους τοίχους, στερέωνα με σχοινιά σεντόνια και έκανα πρόχειρες αυλαίες κι εγώ πάνω στο κρεβάτι έπαιζα ρόλους της παιδικής μου φαντασίας. Θυμάμαι ήμουν πέντε-έξι χρόνων και στήναμε με τον αδελφό μου, τον Βάκη, στην ταράτσα του σπιτιού μας ολόκληρες παραστάσεις. Βάζαμε εισιτήριο και ερχόντουσαν οι φίλοι μας της γειτονιάς για να δουν θέατρο, που πολλές φορές το εμπλουτίζαμε με τραγούδια, γιατί ο αδελφός μου έπαιζε αρμόνιο”.
“Έτσι το κάναμε και μιούζικαλ, για να μη βαριέται το κοινό». Όπως έχει παραδεχτεί, έζησε ανέμελα παιδικά χρόνια γεμάτα αγάπη. «Πήρα πολλή αγάπη από τους γονείς μου κι αρχές ζωής. Και οι δύο είχαν έρθει από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, οπότε μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που δεν υπήρχε μέρα που να μην ακούω αναφορές γι’ αυτή την υπέροχη πόλη. Όταν ήμουν έντεκα ετών δημιουργήσαμε τη Θεατρική Ομάδα του δήμου Δάφνης με μια εξαιρετική δασκάλα, την Αργυρούλα Κουτήφαρη -που της οφείλω πάρα πολλά πράγματα- κι εκεί πρωτοπαίξαμε θέατρο.
Η πρώτη μου παράσταση ήταν ο “Μαγεμένος Σκύλος” της Ζορζ Σαρρή. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία και από τότε κατάλαβα πού πρέπει να βρίσκομαι, από πολύ μικρός ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου και νιώθω ευλογημένος που αυτό που ήθελα κατάφερα και το κάνω και ζω από αυτό» έχει πει.
Ο Στέλιος Καλαθάς, ως παιδάκι, λαχταρούσε πολλές φορές τους γονείς του, αφού ήταν πολύ ζωηρός: «Κάθε λίγο και λιγάκι με έτρεχαν στις πρώτες βοήθειες, με είχαν μάθει πια όλοι οι γιατροί. Έχω σπάσει πολλές φορές τα χέρια μου, έχω χτυπήσει στο κεφάλι. Ήμουν ατίθασος, είχα πολύ χιούμορ, έκανα φάρσες, δεν καθόμουν καθόλου σε ησυχία» είχε αποκαλύψει.
