Από το «Βραχιόλι της φωτιάς» σε καφέ για τα προς το ζην – «Δύσκολο να το αποδεχθεί μια κλειστή κοινωνία»
Με αφορμή τη σειρά της ΕΡΤ, «Βραχιόλι της φωτιάς» παραχώρησε συνέντευξη η Χριστίνα Μαθιουλάκη στο περιοδικό 7 Μέρες Tv και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα. Μέσα σε όλα, η νεαρή ηθοποιός αναφέρθηκε στις δυσκολίες που βιώνει στα πρώτα της βήματα στον χώρο της υποκριτικής, την δεύτερη της δουλειά και την κλειστή κοινωνία από την οποία και προέρχεται.
Ουσιαστικά είστε στα πρώτα σας βήματα σε αυτόν τον χώρο. Βιώσατε δυσκολίες μέχρι να μπείτε σε μια ροή δουλειάς;
Βίωσα, βιώνω και νομίζω ότι θα εξακολουθώ να βιώνω, διότι είναι ένας δύσκολος χώρος, πολύ απαιτητικός. Απαιτεί σωματική και ψυχική δύναμη. Οι δυσκολίες ξεκίνησαν από την περίοδο των σπουδών ακόμη. Ήταν οικονομικές κυρίως, ίσως και από τον περίγυρο, και τις βιώνω ακόμη, διότι είμαστε πάρα πολλοί στον χώρο, υπάρχει έντονος ανταγωνισμός. Από την άλλη εγώ, ως άνθρωπος, είμαι πολύ κλειστή και εσωστρεφής, ενώ, καλώς ή κακώς, αυτός ο χώρος θέλει γνωριμίες, θέλει να είσαι κοινωνικός, να πηγαίνεις σε κάστινγκ. Ο χαρακτήρας μου έρχεται σε αντίθεση με αυτό που ζητούν συνήθως. Τελικά, όμως, πιστεύω ότι βλέπουν αυτό που έχω μέσα μου.
Μιλήσατε για δυσκολίες που αντιμετωπίσατε, τόσο οικονομικές όσο και από τον περίγυρο. Κάνατε και άλλες δουλειές; Η απόφαση σας να ασχοληθείτε με την υποκριτική δεν έβρισκε σύμφωνη την οικογένεια σας;
Έκανα και κάνω και άλλη δουλειά. Δουλεύω παράλληλα ως σερβιτόρα. Δεν ήθελα να επιβαρύνω οικονομικά τους γονείς μου, καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών μου, αλλά και πριν, όταν αποφάσισα να φύγω από τα Χανιά και να έρθω στην Αθήνα. Και συνεχίζω να το κάνω, διότι δεν μου αρέσει να κάθομαι ανάμεσα στις δουλειές. Προτιμώ να είμαι σε εγρήγορση. Επίσης, θέλω να έχω κάποια χρήματα στην άκρη, ίσως και για να μπορώ να πω «όχι» σε κάποιες δουλειές. Διότι και τα «όχι» είναι πολύ σημαντικά στον χώρο μας. Τώρα, σε ότι αφορά αυτό που είπα για τον περίγυρο, δεν αναφερόμουν στους γονείς μου, οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι που με στήριξαν, με στηρίζουν και είναι και οι μεγαλύτεροι μου θαυμαστές.
Είναι δύσκολο να το αποδεχθεί μια κλειστή κοινωνία για την οποία η τέχνη δεν είναι το πρωτεύον. Υπήρχαν σχόλια. Όμως, βλέποντας πόσο πολύ το κυνηγώ και ότι ακόμη δουλεύω σέρβις για να μπορώ να υπηρετώ με αξιοπρέπεια την τέχνη μου, νομίζω ότι πλέον έχουν καταλάβει την αγάπη μου για αυτό που κάνω.
