Σκέψεις, ανησυχίες, γλυκές στιγμές, απορίες, συμπεράσματα και πολλά άλλα μοιράζεται η Νίκη Κάρσωνα στο blog  της με τους “επισκέπτες” της σελίδας της nikikartsona.com. Γιατί μπορεί ο αρχικός σας σκοπός να αφορά την “επεξεργασία” της νέας της συλλογής και της παραγγελίας, ωστόσο μπορείτε να “σερφάρετε” στις κατηγορίες της και να μάθετε πολλά… Και που ξέρετε…ίσως κάποιο απο τα κείμενά της, μιλά κατευθείαν στην καρδιά σας…. Αυτή τη φορά η πολυτάλαντη Νίκη Κάρτσωνα κάνει λόγο για την “Ενσυναίσθηση”

 

Ενσυναίσθηση. Δηλαδή, καταλαβαίνω – αισθάνομαι μαζί σου! Ο πόνος σου γίνεται και δικός μου πόνος. Συμπονώ. Συμπάσχω μαζί σου σε αυτό που βιώνεις.

Όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτή τη μαγική λέξη σε σεμινάριο του Gordon’s για έναν πιο αποτελεσματικό γονέα, ο ήχος της λέξης ξύπνησε κάτι μέσα μου.

Ενσυναίσθηση. Πόσο εύκολα μπορούμε να την εμπιστευτούμε και πόσο σπάνια την εκφράζουμε;

Πόσο κάνει το συνομιλητή μας να μας ανοιχτεί, να κατανοήσει πως είμαστε εκεί για εκείνον, για να τον ακούσουμε σε ότι και αν περνάει και πως, τα συναισθήματά που νιώθει εκείνος, είναι ακριβώς αυτά που μας περιγράφει εκείνη τη στιγμή. Συναισθήματα αληθινά, δυνατά και έντονα.

Τι σημασία έχει αν εγώ δεν νιώθω όπως εσύ;

Σημασία έχει η δύναμη των συναισθημάτων που σε έχουν κατακλύσει και η δύναμη που εγώ έχω για να σου προσφέρω ασφάλεια, χωρίς κρίσεις, χωρίς συμβουλές. Και αν για σένα είναι αυτό απελευθέρωση και εκτόνωση, για μένα είναι λύτρωση…

Πόσες φορές αλήθεια, σου έχει συμβεί και πόσες ακόμα το έχεις αναζητήσει; Να αισθανθείς πως, μαζί με εσένα, υπάρχει ένας φίλος, ένας γονιός που θα σε ακούσει, θα σε καταλάβει και θα σε βοηθήσει να φτάσεις εσύ ο ίδιος στη λύση του προβλήματός σου.

Το μόνο που χρειάζεται στην ενσυναίσθηση είναι να αφήσουμε τον εαυτό μας απέξω. Να αφήσουμε τις επικρίσεις, τις συμβουλές και τις δικαιολογίες απέξω. Να αφήσουμε τον λόγο μας απέξω…

Γιατί κάθε άνθρωπος έχει μία μοναδική προσωπικότητα και ζει και βιώνει με τον δικό του μοναδικό τρόπο οτιδήποτε έρχεται στην πόρτα του.

Κάθε ένας από εμάς, έχει ανάγκη από έναν άλλον άνθρωπο που έχει την ικανότητα να ακούει. Τίποτα άλλο.

Να ακούει, να αφουγκράζεται και να είναι εδώ για μένα…

Κάπου διάβασα πως «για να βιώσεις τα συναισθήματα του άλλου δεν χρειάζονται πολλά. Με ένα απλό άγγιγμα, με μία κίνηση του κεφαλιού, με ένα χάδι ή ακόμη και με την απόλυτη σιωπή μπορεί να επιτευχθεί η ενσυναίσθηση. Και πολλές φορές, μία διακριτική στάση είναι πολύ προτιμότερη από μία τυπική απάντηση που απορρέει συνήθως από την συμπάθεια».

Πόσο θα συμφωνήσω…