Μόνο στην Freddo: Το «δράμα» Ελληνίδας τραγουδίστριας που ζει σε ίδρυμα εδώ και 3 χρόνια: «Δεν θέλω να ζήσω άλλο. Κουράστηκα…» (ΦΩΤΟ)
Η σπουδαία ερμηνεύτρια και ηθοποιός, τα τελευταία χρόνια ζει το δικό της δράμα. Τα τελευταία τρία χρόνια ζει σε ένα ίδρυμα, καθηλωμένη στο κρεβάτι αφού τα πολλαπλά προβλήματα υγείας και ένα εγκεφαλικό που υπέστη δεν της επιτρέπουν να κινείται.
«Δεν θέλω να ζήσω άλλο. Κουράστηκα. Και προδόθηκα. Πολλοί ευεργετήθηκαν από εμένα. Δεν ήρθαν όμως ποτέ να με δουν μέσα στο ίδρυμα», λέει με δυσκολία η Ζωή Φυτούση, στο δημοσιογράφο Νίκο Νικόλιζα στην εφημερίδα Freddo.
H καλλιτέχνης δηλώνει μόνη και αβοήθητη με μόνη της παρηγοριά τρεις καλούς της φίλους και τις ανιψιές της.
Οι επιστήθιοι φίλοι της, Γιώργος Γεωργίου, Κώστας Βενετσάνος, Δημήτρης Ιατρόπουλος, την επισκέφτηκαν στην κλινική ανήμερα των γενεθλιών της, στις 3 Δεκεμβρίου, με μια τούρτα και πολλή αγάπη για να τις ευχηθούν και να της δώσουν κουράγιο.
«Γιώργο μου, είμαι εδώ πάνω από 3 χρόνια. Εκτός από εσάς, δεν με θυμήθηκαν άλλοι όλα αυτά τα χρόνια. Η Αννούλα η Φόνσου δεν έπρεπε να έρθει να με δει; Δεν ήρθε ποτέ. Δεν πειράζει, να είναι καλά», ανέφερε στον ηθοποιό.
«Κάποτε σας διασκέδαζα εγώ. Τώρα με διασκεδάζετε εσείς. Αυτό είναι το κουράγιο μου μέχρι να κλείσω τα μάτια μου», συμπλήρωσε με βουρκωμένα μάτια.
Οι φωτογραφίες που δημοσίευσε η εφημερίδα δείχνουν την άσχημη κατάσταση της Ζωής Φυτούση και τη μεγάλη χαρά που νιώθει έστω και γι’ αυτές τις λίγες στιγμές που βρίσκεται με λίγους και καλούς φίλους και συγγενείς. «Κάθομαι μόνη μου, θυμάμαι τα παλιά και κλαίω. Ο άνθρωπος πρέπει να φεύγει όρθιος. Όχι καθηλωμένος. Τι να την κάνω τέτοια ζωή», ψελλίζει στον αγαπημένο της φίλο δίνοντάς του παράλληλα μια υπόσχεση.
«Στις 19 του μήνα θα έρθω και εγώ και θα διαβάσω αποσπάσματα από το βιβλίο σου, μην ανησυχείς».
Η ερμηνεύτρια και ηθοποιός βέβαια τονίζει πως νιώθει ευγνώμων που έχει στο πλευρό της τις ανιψιές της γιατί χωρίς εκείνες θα είχε φύγει από τη ζωή. «Όταν θα κλείσει αυτή η πόρτα, θα είμαι εγώ και οι αναμνήσεις μου εδώ μέσα. Και οι ανιψιές μου. Αν δεν ήταν αυτές, θα είχα πεθάνει από καιρό. Ίσως να ήταν καλύτερα», εξομολογείται δείχνοντας τον πόνο της.
Τέλος, η Ζωή Φυτούση στα 83 της χρόνια, τονίζει πως δεν πρέπει να ξεχνάμε τους μεγάλους ανθρώπους γιατί κάποια στιγμή θα φύγουν από τη ζωή και ο χρόνος δε γυρνάει πίσω.
