Δούκισσα Νομικού: Κλείνει τα 30 τη Δευτέρα και αποκαλύπτει τι θα άλλαζε αν γύριζε πίσω το χρόνο
Η παρουσιάστρια φωτογραφίζεται για γνωστό περιοδικό λίγο πριν από τα γενέθλιά της και μιλά για όλα!
Θυμάμαι ότι παλιότερα μου έλεγες πως δεν θα μπορούσες να ζήσεις μακριά από τη θάλασσα (σ.σ. μεγάλωσε στη Βουλιαγμένη, όπου ζούσε μέχρι και πέρσι, πόρτα-πόρτα με τους γονείς της). Πώς τα περνάς, λοιπόν, στην Κηφισιά;
Θα σε εκπλήξω, όπως εξέπληξα και τον εαυτό μου! Προσαρμόστηκα και αγάπησα πολύ γρήγορα τη νέα μου γειτονιά. Ποια, εγώ που ορκιζόμουν πως ποτέ δεν πρόκειται να φύγω μακριά από τη θάλασσα. Με καλούσαν οι φίλοι μου για καφέ κάπου στα βόρεια και δεν πήγαινα ποτέ! Ξέρεις πού έχω καταλήξει; Όταν είσαι απόλυτος για κάτι, τελικά το λούζεσαι, σ’ το φέρνει η ζωή μπροστά σου, είτε στα επαγγελματικά είτε στα προσωπικά. Όσες φορές έχω πει με στόμφο πως δεν θα κάνω κάτι, σε πληροφορώ πως όχι μόνο το κάνω τελικά, αλλά μου αρέσει κιόλας! Ως Σκορπίνα, είμαι πολύ πιστή και σταθερή, παλιότερα δεν ήθελα καθόλου τις αλλαγές. Μεγαλώνοντας, όμως, έχω μάθει να μην τις φοβάμαι, να τις επιδιώκω κιόλας γιατί με ανανεώνουν.
Τη Δευτέρα έχεις γενέθλια; Είσαι σε φάση απολογισμού;
Πάντα στα γενέθλιά μου κάνω ένα μικρό απολογισμό για τη χρονιά που πέρασε. Φέτος, είναι πιο ουσιαστικός και συνολικός, γιατί αλλάζω δεκαετία. Μιλώντας με συνομήλικες ή μεγαλύτερες φίλες μου, οι μισές μού λένε πως κλείνοντας τα 30 έπαθαν ένα σοκ, τύπου «ποπό, μεγαλώνω!» και οι άλλες μισές πως ένιωσαν πιο καλά με τον εαυτό τους. Αν με ρωτούσες πριν από ένα μήνα, ήμουν κι εγώ στη φάση του σοκ. Μου είχε έρθει απότομο και βαρύ, γιατί μέσα μου νιώθω ακόμα 20. Αλλά τώρα που το συνειδητοποιώ, αρχίζει και μου αρέσει. Νιώθω σαν να έχω πάρει προαγωγή. Πως περνάω σε επόμενη πίστα.
Πώς προσδιορίζεις το σοκ του «ποπό, μεγαλώνω!»;
Δεν με τρομάζει η φθορά του χρόνου, οι ρυτίδες και οι πρώτες άσπρες τρίχες στα μαλλιά, που κάποια στιγμή θα εμφανιστούν, αλλά το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Αγαπάω τη ζωή και θέλω να ζω την κάθε στιγμή, να την απολαμβάνω, με υγεία, ενέργεια και κέφι. Νιώθω πως έχω τόσα πολλά σχέδια και όνειρα, έχω πολλά να κάνω ακόμη και ο χρόνος φεύγει σαν νεράκι, ο άτιμος. Γι’ αυτό θέλω να ζω τα πάντα στο έπακρο, δεν θέλω να ξυπνήσω μια μέρα και να είμαι μια γλυκιά γριούλα που όμως δεν θα έχει «ξεζουμίσει» τη ζωή.
Υπάρχει κάτι που θα έκανες διαφορετικά, αν γύριζες το χρόνο πίσω;
Χμ, μικρότερη, όπως τα περισσότερα κορίτσια στην εφηβεία, βιαζόμουν να μεγαλώσω. Αγχωνόμουν πολύ για ανούσια πράγματα και δεν είχα απολαύσει κάποιες καταστάσεις στην εφηβεία –και λίγο πιο μετά–, αυτές της απόλυτης ανεμελιάς. Γι’ αυτό ίσως μετανιώνω. Και μετά μπήκα από πολύ μικρή σε αυτή τη δουλειά, πολύ απότομα και με πολλές ευθύνες. Δεν με ώθησε κάποιος, εγώ ήθελα να νιώσω πως πατάω στα πόδια μου. Δεν μου άρεσε ποτέ να ζητάω από τους γονείς μου. Ήθελα να μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου. Ήταν ένας εγωισμός και μια περηφάνια, που μάλλον έχω πάρει από τον πατέρα μου.
