Πασίγνωστος Έλληνας ηθοποιός αποκαλύπτει για πρώτη φορά: «Έχω υπάρξει λαχειοπώλης, κουλουρτζής και τσοπάνος» (ΦΩΤΟ)
Στις δουλειές που έκανε στην εφηβεία του για να επιβιώσει οικονομικά μίλησε σε συνέντευξή του πασίγνωστος Έλληνας ηθοποιός.
Ο λόγος για τον Τάσο Παλαντζίδη, ο οποίος μίλησε σε γνωστή εφημερίδα για τα επαγγέλματα που αναγκάστηκε να κάνει αλλά και το πώς μπήκε στη ζωή του η υποκριτική.
Διαβάστε το σχετικό απόσπασμα της συνέντευξής του:
Έχετε πολλά ένσημα στη ζωή σας, κύριε Παλαντζίδη;
Τόσα που δεν παίρνει άλλο. Έχω βγει πλέον και στη σύνταξη. Δούλευα από μικρό παιδί. Μέχρι και τα 15 μου έκανα αρκετές δουλειές. Από τσοπάνος μέχρι και εργάτης στη συλλογή των καπνών. Μεγάλη επιτυχία είχα ως κουλουρτζής. Η εξέλιξή μου ήταν να βρεθώ με δικό μου κασελάκι να πουλάω πασατέμπο και γρανίτα στα σινεμά. Στα πανηγύρια πουλούσα και αναψυκτικά. Έπειτα έγινα λαχειοπώλης. Αφού τελείωσα το τριτάξιο γυμνάσιο, έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή. Ήμουν 16 χρονών, δεν είχα τελειώσει το λύκειο. Αλλά τότε σε έπαιρναν αν είχες το χάρισμα, ως σπάνιο ταλέντο. Στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης είχα την ευκαιρία να πηγαίνω στα μαθήματα το βράδυ και το πρωί να δουλεύω σε ένα εμπορικό κατάστημα. Μέχρι που τελείωσα τη δραματική εργαζόμουν ταυτόχρονα. Ο πατέρας μου, άνθρωπος του μόχθου, με καταγωγή από τον Πόντο, πίστευε ότι τελικά θα άνοιγα δικό μου μαγαζί και θα μου περνούσε η τρέλα του θεάτρου. Τελικά έδωσα και στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας και με πήραν. Αν ήμουν κορίτσι και ήθελα να γίνω ηθοποιός, θα είχα άσχημα ξεμπερδέματα με τον πατέρα μου αλλά και με τη γειτονιά. Θα μου είχε βγει το όνομα. Ως άνδρας και με το κύρος του ΚΘΒΕ, οι γονείς μου μού έδωσαν την ευχή τους.
Πώς γίνατε ηθοποιός;
Ως πιτσιρίκι έπαιζα στο Ίδρυμα της Βασιλικής Πρόνοιας. Ήταν ένα δημιούργημα της βασίλισσας Φρειδερίκης. Ήμασταν μια ομάδα παιδιών που έδινε παραστάσεις για φιλανθρωπικά ιδρύματα, νοσοκομεία, άρα είχε μπει ο «σπόρος». Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας το υπηρέτησα 17 χρόνια με τον μισθό δημοσίου υπαλλήλου. Εκεί είχα παίξει με ηθοποιούς που πλέον λείπουν, όπως η Δέσπω Διαμαντίδου -δεν θα την ξεχάσω στις «Ευτυχισμένες μέρες» του Μπέκετ-, ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, ο εξαίρετος Δημήτρης Παπαμιχαήλ, σε σκηνοθεσία Βολανάκη. Ο Σπύρος Ευαγγελάτος ήταν μεγάλος δάσκαλος για μένα.
