Γεννήθηκε το 1934 στο Παρίσι, σε μια εύπορη, αυστηρή οικογένεια. Η μητέρα της την εκπαίδευσε από πολύ μικρή ηλικία για να γίνει μπαλαρίνα, με πειθαρχία που άγγιζε τα όρια της καταπίεσης. Η Μπαρντό μεγάλωσε μέσα σε ένα περιβάλλον κανόνων, κάτι που αργότερα φάνηκε να καθορίζει τη διαρκή της ανάγκη για ελευθερία και πρόκληση. Στα 15 της έκανε το πρώτο της εξώφυλλο στο περιοδικό Elle, φορώντας ρούχα υψηλής ραπτικής, και πολύ σύντομα έγινε το νέο πρόσωπο της γαλλικής νεότητας.
Μπαρντό: Είχε πάνω από 100 εραστές -και γυναίκες- κι έκανε απόπειρες αυτοκτονίας
Στα 16 της γνώρισε τον Ροζέ Βαντίμ, έναν άντρα που σημάδεψε καθοριστικά τη ζωή και την καριέρα της. Η σχέση τους υπήρξε θυελλώδης και παράφορη. Όταν οι γονείς της τής απαγόρευσαν να τον παντρευτεί, η Μπαρντό αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, βάζοντας το κεφάλι της στον φούρνο. Το γεγονός αυτό οδήγησε τελικά στον γάμο τους το 1952. Ήταν η αρχή μιας νέας εικόνας: η συνεσταλμένη νεαρή μεταμορφώθηκε σε σύμβολο πρόκλησης.
Διαβάστε επίσης: Μπριζίτ Μπαρντό: Το απόρθητο κάστρο της «Μπεμπέ»
Η μεγάλη έκρηξη ήρθε το 1956 με την ταινία «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα». Η Μπαρντό έγινε παγκόσμιο σύμβολο του ερωτισμού, προκαλώντας σκάνδαλα αλλά και θαυμασμό. Στο πλατό ερωτεύτηκε τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, γεγονός που επιτάχυνε το τέλος του γάμου της με τον Βαντίμ. Η ταινία άλλαξε για πάντα τον τρόπο που ο κινηματογράφος παρουσίαζε τη γυναικεία σεξουαλικότητα – και εκείνη πλήρωσε το τίμημα της υπερβολικής έκθεσης.
Ακολούθησαν σχέσεις με καλλιτέχνες, τραγουδιστές και ισχυρούς άντρες της εποχής. Παντρεύτηκε τον Ζακ Σαριέ, με τον οποίο απέκτησε τον μοναχογιό της, Νικολά, το 1960. Η ίδια δήλωνε ξεκάθαρα ότι δεν ήθελε παιδί και ότι η μητρότητα της επιβλήθηκε. Ο τοκετός υπήρξε εξαιρετικά δύσκολος και η συναισθηματική της αποστασιοποίηση από το παιδί ήταν απόλυτη. Ο Σαριέ πήρε την επιμέλεια του γιου τους, ενώ η Μπαρντό, στα 26α γενέθλιά της, αποπειράθηκε ξανά να αυτοκτονήσει, καταπίνοντας χάπια και κόβοντας τις φλέβες της στη βίλα της στη Νίκαια.
Παρά τη λαμπερή εικόνα της, βίωνε έντονη κατάθλιψη και υπαρξιακή κενότητα. Η φήμη, η συνεχής καταδίωξη από τα μέσα και η σεξουαλικοποίησή της την εξουθένωσαν. Αν και γνώρισε τεράστια επιτυχία και ως τραγουδίστρια τη δεκαετία του ’60, ένιωθε ότι τίποτα δεν της προσέφερε αληθινή πληρότητα.
Η ζωή της άλλαξε πορεία όταν αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην προστασία των ζώων. Ίδρυσε το Fondation Brigitte Bardot και διοχέτευσε εκεί όλη την αγάπη και την τρυφερότητα που δεν κατάφερε ποτέ να εκφράσει στις ανθρώπινες σχέσεις της. Παρέμεινε πιστή στις απόψεις της, ακόμα κι όταν αυτές προκάλεσαν αντιδράσεις και νομικές συνέπειες.
Η Μπριζίτ Μπαρντό έζησε όπως ακριβώς αγάπησε: απόλυτα, ακραία και χωρίς εκπτώσεις. Μια γυναίκα που λάτρεψαν και μίσησαν, που δοξάστηκε και καταστράφηκε, αλλά δεν υπέκυψε ποτέ στις συμβάσεις. Και ίσως γι’ αυτό, παραμένει μέχρι σήμερα ένας μύθος που δεν εξημερώθηκε ποτέ.
