Θοδωρής Σκυφτούλης: Η κανονικότητα στο θέατρο, πριν βγουν όλα στη φόρα, ήταν οι κακοποιητικές συμπεριφορές

Ο γιος του αντιεξουσιαστή Επαμεινώνδα Σκυφτούλη, ξεδιπλώνει στην ON time μια πορεία βαθιά πολιτική και ανθρώπινη

Ανάμεσα στην ωμότητα του Στάινμπεκ στο «Άνθρωποι και Ποντίκια» και το ξέφρενο χιούμορ των τηλεοπτικών «Φαντασμάτων», που του χάρισε μεγάλη δημοσιότητα, ένας ηθοποιός αποδεικνύει ότι μπορεί να είναι τα πάντα χωρίς να χάνει στιγμή την αλήθεια του… Ο Θοδωρής Σκυφτούλης μίλησε με ειλικρίνεια και ελευθερία στην «ON time Σαββατοκύριακο», ξεδιπλώνοντας μια πορεία βαθιά πολιτική, ανθρώπινη και καλλιτεχνικά ανήσυχη. Μεγαλωμένος μέσα σε έναν κόσμο αντίστασης, κουβαλά εμπειρίες που άλλοι θα έκρυβαν, μετατρέποντάς τες σε τέχνη.

Θοδωρής Σκυφτούλης: Η κανονικότητα στο θέατρο, πριν βγουν όλα στη φόρα, ήταν οι κακοποιητικές συμπεριφορές

Δεν τον νοιάζει η ταμπέλα, μόνο η μετακίνηση του θεατή. Είναι ένας γνήσιος ηθοποιός που δεν διστάζει να εκτεθεί, να συγκινήσει και να ταράξει. 

Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ

Από τη μία η κωμωδία «Τα Φαντάσματα» στο Star και από την άλλη το αδυσώπητα ωμό έργο του Τζον Στάινμπεκ «Άνθρωποι και Ποντίκια», με συνεχόμενες sold out παραστάσεις στον Τεχνοχώρο «Cartel». Τι σε προκαλεί περισσότερο σε αυτή τη διπλή, αντικρουόμενη υποκριτική συνθήκη;

Εγώ πάντα σκέφτομαι, όταν είμαι σε μια δουλειά, ότι πρέπει αυτό που θα κάνω -ή σωστότερα θα κάνουμε- να έχει ανταπόκριση και να δημιουργεί στο θεατή, είτε αυτός είναι στο σπίτι του είτε στο θέατρο, μια μετακίνηση, είτε μέσω γέλιου είτε μέσω συγκίνησης. Ο ηθοποιός πρέπει να κάνει τα πάντα. Τα τελευταία χρόνια έχει τυποποιηθεί ότι ο ηθοποιός πρέπει να είναι είτε κωμικός είτε δραματικός. Αυτά θα έπρεπε να έχουν ξεπεραστεί, αλλά τώρα έχουμε την ανάγκη να τοποθετούμε τους ανθρώπους -όχι μόνο τους ηθοποιούς αλλά και τους ανθρώπους μας- κάπως και να τους χαρακτηρίζουμε. Εγώ αυτό που αντιλαμβάνομαι στην τέχνη μου είναι ότι είμαι εν δυνάμει τα πάντα. Κι έτσι πρέπει να αντιμετωπίζομαι, είτε από τους θεατές είτε από τους σκηνοθέτες είτε από τους παραγωγούς.

Τι σου αρέσει περισσότερο, να κάνεις τον κόσμο να γελάσει ή να τον φέρεις αντιμέτωπο με κάτι σκοτεινό;

Αυτό που με ενδιαφέρει υπαρξιακά, ως Θοδωρή, είναι να ταράζεται ο θεατής, να μετακινείται, είτε αυτό γίνεται με το γέλιο -γιατί και το γέλιο είναι μια μορφή μετακίνησης, καθώς είναι κάτι αναπάντεχο- είτε με τη συγκίνηση. Αυτός είναι και ο στόχος της τέχνης του θεάτρου και όλων των τεχνών, βασικά.

Διαβάστε περισσότερα στην εφημερίδα ON time που κυκλοφορεί σήμερα.

Όλα τα viral video εδώ.