Ζέτα Μακρυπούλια: “Έχω περάσει κρίση ηλικίας”. “Προσπαθώ να είμαι πιο επιεικής μαζί μου” ανέφερε η ηθοποιός και παρουσιάστρια.
Σε μια ειλικρινή και ώριμη συνέντευξη στη Madame Figaro Κύπρου, η Ζέτα Μακρυπούλια μίλησε για τις αλλαγές που βιώνει τα τελευταία χρόνια, για τη σχέση της με τον χρόνο και για τη διαδικασία προσωπικής αναζήτησης που τη συνοδεύει.
Αρχικά, αναφέρεται στη στάση της απέναντι στις συνεντεύξεις, παραδεχόμενη πως έχει επιλέξει να κρατήσει μια απόσταση από τη δημόσια έκθεση. Όπως εξηγεί, η ανάγκη της για προστασία και η αμφιβολία για το αν ο κόσμος πραγματικά ενδιαφέρεται για λεπτομέρειες της προσωπικής της ζωής την έκαναν να απομακρυνθεί από τη συχνή δημοσιότητα.
Μιλώντας για την πορεία της ως ηθοποιός, ξεχωρίζει τη συνεργασία της με τον Γρηγόρη Βαλτινό στο θέατρο. Ήταν μια εμπειρία που, όπως λέει, τη λύτρωσε, την απελευθέρωσε δημιουργικά και την έκανε να εξελιχθεί τόσο επαγγελματικά όσο και ως άνθρωπο.
Το ένστικτό της αποτελεί βασικό της οδηγό, παρότι κάποιες φορές –όπως παραδέχεται– έχει επιλέξει να το αγνοήσει, βάζοντας πάνω το συναίσθημα ή την παρόρμηση. Τις περισσότερες φορές όμως, το ένστικτο αποδεικνύεται αλάνθαστο.
Διαβάστε επίσης: Ζέτα Μακρυπούλια: Στην Κολωνία με τον Νίκο Μουτσινά και την Ευγενία Σαμαρά
Στο ερώτημα αν έχει περάσει κρίση ηλικίας, η Ζέτα απαντά χωρίς δισταγμό: «Ναι, με διάφορους τρόπους». Την περιγράφει ως μια εσωτερική διεργασία, όπου αλλάζουν προτεραιότητες και συνειδητοποιείς πως κάποια πράγματα που κάποτε σε γέμιζαν, πλέον δεν σε εκφράζουν. Παραδέχεται ότι και οι εξωτερικές αλλαγές την επηρεάζουν, αλλά πιστεύει πως όταν λύσεις όσα σε βαραίνουν μέσα σου, όλα τα εξωτερικά μπαίνουν στη θέση τους ευκολότερα.
Όσο για τη συγχώρεση προς τον εαυτό της, είναι ένα κομμάτι που δουλεύει ακόμη. «Δεν είναι εύκολο», λέει. «Χρειάζεται να αναλάβεις ευθύνη, να καταλάβεις τους λόγους πίσω από τις επιλογές σου». Προσπαθεί, ωστόσο, να είναι λιγότερο αυστηρή και πιο επιεικής, χτίζοντας σταδιακά μια καλύτερη σχέση με τον εαυτό της.
Κοιτώντας συνολικά τη διαδρομή της, θεωρεί πως παρά το ότι δεν είχε ποτέ μια απόλυτη εικόνα του «ποια θέλω να γίνω», έχει μείνει πιστή στις βασικές της αξίες: την ηθική, την καλοσύνη και τον σεβασμό στον άνθρωπο. Και αν μπορούσε να βραβεύσει κάποιους; Θα ήταν οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που παλεύουν με αξιοπρέπεια, χωρίς να χάνουν την ανθρωπιά τους.
