Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Συγχώρησα τους γονείς μου όταν «έφυγαν» και τους είμαι ευγνώμων. Ο γνωστός ηθοποιός σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση στην “ONtime Σαββατοκύριακο” αποκάλυψε τις αλήθειες της ψυχής του. Του αρέσει να… βουτάει στα βαθιά εδώ και πολλά χρόνια. Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, φιλόσοφος της ζωής -και ας μην το παραδέχεται-, από τους πιο σημαντικούς ηθοποιούς-σκηνοθέτες, δασκάλους της εποχής μας, παραμένει απλός και σταθερός στις αξίες του, μακριά από τις «δηθενιές» του star system. Ξεσπάει και μας μιλάει για μια κοινωνία που «εκπαιδεύεται» στην πλαστότητα, για πολιτισμό χωρίς στήριξη του κράτους.

Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Συγχώρησα τους γονείς μου όταν «έφυγαν» και τους είμαι ευγνώμων

Απορρίπτει τα social media και υπερασπίζεται το διάλογο, τη γνώση, την καθημερινή άσκηση του πνεύματος, την τέχνη που «τροφοδοτεί τις ψυχές και όχι τις τσέπες». Παραδέχεται ότι συγχώρησε τους γονείς του «όταν έφυγαν», παραμένει ερωτευμένος με τη σύζυγό του Έφη Μουρίκη έπειτα από 35 χρόνια και πιστεύει πως η αγάπη αντέχει, αρκεί να μιλάς καθαρά. Και όταν ο πόνος χτυπά, το σανίδι λυτρώνει: «Το θέατρο ξορκίζει τη ζωή». Τα είπε όλα στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο», με τη νηφαλιότητα και την ευαισθησία ενός αυθεντικού καλλιτέχνη, που υποκλίνεται μόνο στις αλήθειες της ψυχής και δεν μασάει τα λόγια του.

Τις πληγές των παιδικών σας χρόνων -έχετε παραδεχτεί ότι ως παιδί ζήσατε έντονες στιγμές καβγάδων των γονιών σας στο σπίτι και πως ο πατέρας σας ήταν 62 χρονών όταν γεννηθήκατε και δεν μπορούσε να σας ακολουθήσει- μπορέσατε να τις διαχειριστείτε μόνος σας;

Κοιτάξτε, όπως πάντα συστήνω και θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να πεθάνω: «Διαβάστε, μελετήστε». Υπάρχουν σπουδαίοι συγγραφείς, όταν το πρόβλημα είναι απλό – το τονίζω, όταν δεν είναι παθογενές. Αν υπάρχει μια παθογένεια, π.χ. σχιζοφρένεια, δεν αρκεί. Όλα τα άλλα, με τη μελέτη και τη γνώση μπορούν να θεραπευτούν. Ξέρετε τι έχουμε κάνει; Έχουμε ξεχάσει να μελετούμε. Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους γύρω μας -γιατρούς ή φίλους-, για να μας υποδείξουν πώς θα ζήσουμε καλύτερα. Όταν θα ξαναεπιστρέψουμε, λοιπόν, στην ποίηση ή στην αρχαία ελληνική τραγωδία, στην κωμωδία, στο σατυρικό δράμα, στις τρεις μεγάλες κατηγορίες -πεζογραφία, ποίηση και θέατρο-, αυτή είναι η δική μου πρόταση, σίγουρα θα λύσουμε πολλά κομμάτια της ψυχής μας. Αν μείνουμε όμως στα στεγανά κοινωνικοπολιτικά και στην οικονομική πολιτική όπως εφαρμόζεται και κοιτάμε μόνο πώς θα ζήσουμε και πώς θα επιβιώσουμε, ή μάλλον κοιτάμε αυτό που έχει διδάξει το καπιταλιστικό σύστημα -ότι τα θέλω γρήγορα, όλα, εδώ και τώρα, και λεφτά και δόξα, να δουλέψω για λίγα χρόνια και μετά να είμαι πλούσιος-, αυτή η βλακεία μάς έχει καταστρέψει.

Μέσα από τη μελέτη σπουδαίων Ελλήνων και ξένων συγγραφέων καταφέρατε να μη σας τρυπάνε τα αγκάθια της παιδικής σας ζωής; Τα ξεπεράσατε;

Όταν ήμουν μικρότερος, δεν τους χώνευα τους γονείς μου. Τώρα, πλέον, τους ευγνωμονώ γι’ αυτό που μου έκαναν, γιατί δημιούργησα μέσα στο κεφάλι μου και στην ψυχή μου έναν άλλο κόσμο, που με οδήγησε σε αυτό που κάνω σήμερα. Άρχισα να βλέπω με άλλα μάτια την κοινωνία και τις σχέσεις. Κι έτσι τα κατάφερα, γι’ αυτό και τους ευγνωμονώ γι’ αυτό που έκαναν, παρ’ όλες τις δυσκολίες.

Έχετε καταφέρει να συγχωρήσετε τους γονείς σας για τα όποια λάθη έχουν κάνει απέναντί σας;

Βέβαια. Είχαν άγνοια αυτοί οι άνθρωποι, δεν ήξεραν, και γι’ αυτό όμως τους ευγνωμονώ. Γιατί μέσα από εκεί μπήκα σε άλλα μονοπάτια σκέψης, θεώρησης της κοινωνίας και της ζωής μου. Κατάφερα να τους συγχωρήσω όταν «έφυγαν». Δεν πρόλαβα να τους πω αυτά που ήθελα, αλλά δεν πειράζει. Τα είπα στον εαυτό μου.

Σας έχει συμβεί να παίζετε στο θέατρο και να μάθετε για μια μεγάλη απώλεια στη ζωή σας;

Ναι. Έπαιζα τον «Caveman» και, λίγο πριν πάω στην παράσταση, έμαθα ότι η μητέρα μου πέθανε. Και βγήκα και έπαιξα. Και είπα: «Ευτυχώς που έπαιξα». Με βοήθησε πάρα πολύ. Το θέατρο έχει τη δύναμη να ξορκίζει αυτά που συμβαίνουν στη ζωή.

Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.