Στέλιος Διονυσίου: «Ο τζόγος μού χάλασε το σπίτι». Ο γιος του θρυλικού Στράτου Διονυσίου ανοίγει την καρδιά του – μιλά για τον πατέρα του, τη φυλακή, τον δικό του εθισμό και τη δύσκολη διαδρομή από την πτώση στην αυτογνωσία. Με μια βαθιά ανθρώπινη και συγκινητική εξομολόγηση, ο Στέλιος Διονυσίου μίλησε με σπάνια ειλικρίνεια για τη ζωή του και τον εμβληματικό πατέρα του, Στράτο Διονυσίου, καλεσμένος στην πρεμιέρα της εκπομπής «Αστερόσκονη» του Νίκου Γρίτση στο Action 24. Ο τραγουδιστής μοιράστηκε μνήμες γεμάτες αγάπη, δοκιμασίες και μαθήματα ζωής — από τη σκιά της φυλακής που σημάδεψε την οικογένεια, έως τον δικό του προσωπικό αγώνα με τον εθισμό στον τζόγο. Αναπολώντας τα παιδικά του χρόνια, ο Στέλιος περιέγραψε με τρυφερότητα το σεβασμό και τη δέος που ένιωθαν όλοι μέσα στο σπίτι για τον πατέρα του: Η πιο σκοτεινή περίοδος της ζωής του Στράτου Διονυσίου, η φυλάκισή του, έμελλε να γίνει και το πιο καθοριστικό κεφάλαιο στην καριέρα του. «Εκείνη την εποχή τον παρουσίασαν σαν τον “Αλ Καπόνε της Ελλάδας”. Πάλεψε πολύ για να σβήσει αυτή τη ρετσινιά», θυμάται ο Στέλιος. Ο πατέρας του είχε φυλακιστεί για υπόθεση με ουσίες, χωρίς ποτέ να βρεθεί ποσότητα επάνω του. «Το μόνο του λάθος ήταν ότι μίλησε με ειλικρίνεια. Δεν είχε πονηρό μυαλό, είχε παιδική ψυχή», σημείωσε. Μέσα στη φυλακή, ο Στράτος δεν σταμάτησε να δημιουργεί — ηχογράφησε τρεις δίσκους με τον Μίμη Πλέσσα και συνέχισε να εμπνέει σεβασμό. «Οι συγκρατούμενοί του τον λάτρευαν. Του στρώνανε κόκκινο χαλί όταν ξυπνούσε», αποκάλυψε ο Στέλιος. Παρά τις πόρτες που του έκλεισαν, όπως αυτή της Columbia, ο Στράτος δεν το έβαλε κάτω: «Πήγε στη Minos και είπε στον Μάτσα, “θα έρθω εδώ και θα κάνω επιτυχία”. Και έτσι έγινε. Η δεκαετία του ’80 ήταν η χρυσή του εποχή». Η πιο προσωπική στιγμή της συνέντευξης ήρθε όταν ο Στέλιος μίλησε ανοιχτά για τον δικό του εθισμό στον τζόγο. «Μετά τον χωρισμό μου, πέρασα μια δύσκολη φάση. Άλλοι πίνουν, άλλοι παίρνουν ναρκωτικά. Εγώ κατέφυγα στο καζίνο. Έτσι χάλασε το σπίτι μου… Δεν ήμουν πια εκεί, δεν υπήρχα μέσα στο σπίτι». Με λόγια γεμάτα αυτοκριτική, περιέγραψε το πώς ο τζόγος μετατράπηκε σε καθημερινή φυλακή: «Ξυπνούσα με την αγωνία να πάω να παίξω. Δεν ήταν τα λεφτά· ήταν η ανάγκη να ξεφύγω, να είμαι εκεί με τους φίλους, να “παίζω” ώρες ολόκληρες». Σήμερα, ο Στέλιος Διονυσίου κοιτάζει πίσω με ωριμότητα, χωρίς φόβο να παραδεχτεί τα λάθη του. Η ειλικρίνεια και η δύναμή του δείχνουν πως, όπως κι ο πατέρας του, έτσι κι εκείνος βρήκε τον τρόπο να μετατρέψει τον πόνο σε μάθημα και την πτώση σε ειλικρινή εξομολόγηση ζωής.«Όταν κοιμόταν ο πατέρας, δεν αναπνέαμε»
«Υπήρχε ευλαβική ησυχία όταν κοιμόταν ο μπαμπάς. Μπορεί να παίζαμε με τα αυτοκινητάκια μας στο μπαλκόνι, αλλά όταν εκείνος ξεκουραζόταν, δεν αναπνέαμε».Από τη φυλακή στη δόξα
«Ο τζόγος με απομάκρυνε από το σπίτι μου»
