Κωνσταντίνα Κλαψινού: Έχω αρχίσει να σκέφτομαι να κάνω παιδί. “Είμαι ένας άνθρωπος που κοιτάω το σήμερα” αποκαλύπτει στην “ONtime Σαββατοκύριακο” η γνωστή ηθοποιός. Ήρεμη, ευγενική και προσγειωμένη, η Κωνσταντίνα Κλαψινού μιλά με ειλικρίνεια και απλότητα. Δεν μεγαλοποιεί τις επιτυχίες της -αν και έχει αρκετές-, δεν κομπάζει, δεν κάνει θόρυβο. Η νεαρή ηθοποιός μίλησε για όλα στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο».

Κωνσταντίνα Κλαψινού: Έχω αρχίσει να σκέφτομαι να κάνω παιδί

Για την υποκριτική που αγαπά, τα φώτα που «ανάβουν και σβήνουν», τις στιγμές που πόνεσε, αλλά και εκείνες που τη γέμισαν χαρά, τις αξίες που κρατά στη ζωή και στη σκηνή. Ακόμα, μας είπε για τον έρωτα, τον οποίο θεωρεί ευλογία, το γάμο, που «δεν έχει βρει ακόμα ένα σημαντικό λόγο να τον κάνει», και το να αποκτήσει παιδί, που «έχει αρχίσει να το σκέφτεται».

Από τη μία, τα επαγγελματικά σου πάνε πολύ καλά. Από την άλλη, ξέρουμε ότι είσαι πολλά χρόνια σε σχέση με έναν αξιόλογο ηθοποιό, τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη. Νιώθεις ευτυχισμένη;

Ναι. Θα έλεγα ότι θεωρώ πια τον εαυτό μου αρκετά ευλογημένο και τυχερό. Κάθε φορά που λυγίζω, γκρινιάζω ή παραπονιέμαι ότι δεν μου φτάνουν αυτά που έχω, πάντα φέρνω στο μυαλό μου δύσκολες καταστάσεις που βλέπω γύρω μου και, αυτομάτως, νιώθω πολύ καλά και τυχερή. Τα πράγματα στη ζωή μου που πραγματικά τα θεωρώ σημαντικά μού πάνε όλα πολύ καλά. Οπότε, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ως έναν πολύ ευτυχισμένο άνθρωπο.

Σε μια μακροχρόνια σχέση υπάρχει ακόμα ο έρωτας ή είναι αγάπη πια; Πώς λειτουργεί αυτό σε εσάς, στη δική σας φάση ζωής;

Δεν το έχω σκεφτεί, δεν το έχω αναλύσει ποτέ. Εγώ πάντα ζω το τώρα. Δεν θα σκεφτώ ούτε μελλοντικά ούτε τη «διαδικασία» που περνάς σε μια σχέση. Δεν με αφορά αν η σχέση έχει κρατήσει λίγο ή αν κρατάει χρόνια. Είμαι ένας άνθρωπος που κοιτάω το σήμερα. Αυτό που νιώθω σήμερα μπορεί να είναι διαφορετικό από αυτό που ένιωσα χθες ή από αυτό που θα νιώσω αύριο. Αλλά δεν με απασχολεί καθόλου αυτό. Εγώ πιστεύω ότι πάντα πρέπει να υπάρχει έρωτας. Η αγάπη μπορεί να συμβεί και πολύ γρήγορα – να αγαπήσεις έναν άνθρωπο. Ο έρωτας, όμως, είναι μεγάλη ευλογία να υπάρχει και να συνεχίζει να υπάρχει. Αν σταματήσει, θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να παραμένεις σε μια σχέση, δίπλα σε έναν άνθρωπο, αν αυτό το αίσθημα μειωθεί ή αλλάξει μορφή ή πάψει να υπάρχει. Δηλαδή, εγώ δεν θα παρέμενα ποτέ σε μια σχέση επειδή η συνθήκη ή η κατάσταση μου το επιβάλλει. Ακόμα και η ψυχολογία μου -το να μη θέλω να αλλάξω ή να έχω βολευτεί-, όχι… νομίζω ότι αυτά δεν θα μου συνέβαιναν ποτέ, γιατί είμαι πολύ κάθετη σε αυτά.

Είσαι κατά του γάμου;

Όχι κατά. Απλώς δεν έχει συλλάβει το μυαλό μου τη χρησιμότητά του και το λόγο για τον οποίο πρέπει να το κάνεις. Χαίρομαι πάρα πολύ και συγκινούμαι στους γάμους, όταν βλέπω δύο ευτυχισμένους ανθρώπους να ζουν μια πολύ όμορφη βραδιά. Αλλά, όταν εγώ η ίδια δεν το νιώθω, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, για παράδειγμα, κάποια κοινωνικά στερεότυπα ή οι νόμοι να σου το επιβάλλουν. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι αντιμετωπίζονται διαφορετικά οι άνθρωποι που έχουν παντρευτεί και εκείνοι που δεν έχουν. Με όλα αυτά έρχομαι σε αντίθεση – όχι με το συναίσθημα. Είμαι η πρώτη που συγκινούμαι στους γάμους, αλλά δεν το νιώθω για τον εαυτό μου. Δεν έχω βρει ακόμα έναν πολύ σημαντικό λόγο για να το κάνω.

Ένα παιδί είναι κάτι που το έχεις σκεφτεί; Το σκέφτεσαι;

Ηλικιακά, για βιολογικούς λόγους, νιώθω ότι έχω αρχίσει να το σκέφτομαι. Αλλά δεν είμαι άνθρωπος που παίρνω αποφάσεις του τύπου «θα κάνω» ή «δεν θα κάνω». Είναι κάτι που το έχω αφήσει λίγο να έρθει μόνο του.