Η απάντηση της Κανελλίδου στον Καρβέλα. “Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει καλό και κακό τραγούδι, τίποτα άλλο πέρα από αυτό¨ είπε η γνωστή τραγουδίστρια. Σκληρή κριτική δέχτηκε η κατηγοριοποίηση του έντεχνου τραγουδιού από τον συνθέτη και ερμηνευτή Νίκο Καρβέλα, προκαλώντας την άμεση αντίδραση της τραγουδίστριας Αλέκας Κανελλίδου. Ο Νίκος Καρβέλας, σε πρόσφατη συνέντευξή του, είχε εκφραστεί με ιδιαίτερη σφοδρότητα για το είδος, δηλώνοντας πως: «η εντεχνίλα άρχισε να σαπίζει όταν σταμάτησε το ωραίο τραγούδι και από ωραίο ελληνικό τραγούδι έγινε έντεχνο τραγούδι, δηλαδή το τραγούδι των ατάλαντων, των δυσκοίλιων».

Μετά από σχετική ερώτηση, η Αλέκα Κανελλίδου τοποθετήθηκε επί του θέματος, σχολιάζοντας τις δηλώσεις του Καρβέλα στην κάμερα του «Breakfast@Star». Η καταξιωμένη ερμηνεύτρια εξέφρασε την διαφωνία της με τον χαρακτηρισμό «ατάλαντος» για τους καλλιτέχνες του είδους, βασιζόμενη στην πεποίθηση ότι η επιτυχία στην Ελλάδα δεν είναι τυχαία.

«Ένας ατάλαντος δεν γίνεται εύκολα μεγάλος και τρανός σε αυτή τη χώρα», δήλωσε χαρακτηριστικά η Κανελλίδου. Απλοποιώντας τη διάκριση, η τραγουδίστρια απέφυγε τις κατηγοριοποιήσεις ειδών και τόνισε ότι για την ίδια, το μόνο κριτήριο είναι η ποιότητα: «Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει καλό και κακό τραγούδι, τίποτα άλλο πέρα από αυτό», κλείνοντας έτσι τη συζήτηση για τα είδη και επιστρέφοντας στην αξία της μουσικής.

Το έντεχνο ελληνικό τραγούδι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και πιο ιδιαίτερα μουσικά ρεύματα στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ως μια δημιουργική σύνθεση στοιχείων από τη λόγια δυτική μουσική και την ελληνική λαϊκή και παραδοσιακή παράδοση, ιδιαίτερα το ρεμπέτικο.

Το είδος συνδέθηκε άμεσα με δύο κορυφαίους συνθέτες που είχαν σπουδές στη δυτική μουσική, αλλά αναγνώρισαν και αξιοποίησαν τη δύναμη της λαϊκής έκφρασης:

• Μάνος Χατζιδάκις (1925-1994): Θεωρείται πρωτοπόρος, καθώς ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε τη μεγάλη καλλιτεχνική ποιότητα του ρεμπέτικου τραγουδιού (διάλεξη 1949), το οποίο μέχρι τότε αντιμετωπιζόταν με περιφρόνηση από την πνευματική ελίτ.
• Μίκης Θεοδωράκης (1925-2021): Συνέβαλε καθοριστικά στην καθιέρωση του είδους, εισάγοντας τη μαζική συναυλία σε ανοιχτούς χώρους και αναδεικνύοντας τον λαϊκό τραγουδιστή ως αυθεντικό εκφραστή.

Το έντεχνο τραγούδι διακρίνεται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που το διαφοροποίησαν από το ελαφρό και το καθαρά λαϊκό τραγούδι της εποχής:

• Μελοποιημένη ποίηση (κύκλοι τραγουδιών): Το κυριότερο και πιο αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό του είναι η μελοποίηση έργων κορυφαίων Ελλήνων ποιητών (π.χ., Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Νίκος Γκάτσος, Μάνος Ελευθερίου). Αυτό έφερε την υψηλή ποίηση στα χείλη των λαϊκών ανθρώπων.
• Πολυμορφία και ενορχήστρωση: Συνδυάζει την ελληνική μελωδία και τον ρυθμό με ορχηστρικά στοιχεία της κλασικής μουσικής (π.χ., ορχήστρα, βιολιά, κλασική κιθάρα, κοντραμπάσο), ενώ παράλληλα ενσωματώνει το μπουζούκι ως βασικό όργανο.
• Θεματολογία: Εισήγαγε μια νέα κοινωνική και υπαρξιακή προβληματική στο ελληνικό τραγούδι. Ενώ το παραδοσιακό τραγούδι επικεντρωνόταν στον έρωτα και τη διασκέδαση, το έντεχνο ασχολήθηκε με θέματα όπως: