Τάσος Ιορδανίδης: «Δεν μπορώ να πορευτώ χωρίς τη Θάλεια Ματίκα»

Ο ηθοποιός μίλησε για τη νέα σειρά του Mega «Μια Νύχτα Μόνο», την τύχη, την καψούρα και το μάθημα του κορονοϊού

Ο Τάσος Ιορδανίδης διανύει, όπως όλα δείχνουν, την καλύτερη περίοδο της ζωής του. Με πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα δραματική σειρά του Mega «Μια νύχτα μόνο», συμμετοχή στην παρουσίαση της εκπομπής «Καλημέρα Είπαμε;» στην ΕΡΤ, και τη θεατρική επιτυχία «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» για πέμπτη σεζόν, ο ηθοποιός άνοιξε την καρδιά του στο zappit και μοιράστηκε τις σκέψεις του για την τύχη, την αγάπη και την επαναξιολόγηση της ζωής του.

Τάσος Ιορδανίδης: «Δεν μπορώ να πορευτώ χωρίς τη Θάλεια Ματίκα»

Ο ηθοποιός εκφράζει την αισιοδοξία του για τη νέα σειρά του Mega, «Μια νύχτα μόνο», όπου υποδύεται τον Σταύρο Παπάμιχάλη, έναν σύνθετο και καλό χαρακτήρα. Πιστεύει ακράδαντα στην επιτυχία του εγχειρήματος και στην ανανέωση της prime time του καναλιού: «Δεν θα πω πολλά για τον Σταύρο Παπάμιχάλη, τον ρόλο μου στο “Μια νύχτα μόνο”. Θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε από την πρεμιέρα και μετά. Όσον αφορά την μυθοπλασία στο Mega, νομίζω ότι έχουν γίνει οι κατάλληλες και οι απαραίτητες κινήσεις, ώστε να ανακατευτεί πλήρως η τράπουλα στη prime time, από την πλευρά του Mega. Υπάρχουν 40 πρωταγωνιστές. Πάρα πολλές οι ιστορίες που ξεδιπλώνονται. Ο Λάλος με την Λαμπροπούλου φυσικά σε έναν καρμικό έρωτα. Θα προσπαθήσω κι εγώ να μπω σφήνα, αλλά… Eίναι καλός ρόλος και σύνθετος ρόλος. Ο Σταύρος Παπάμιχάλης είναι ένας τύπος τον οποίο εγώ θα τον ήθελα πάρα πολύ να τον έχω φίλο κολλητό. Θα γίνει χαμός με τη σειρά. Εγώ αλήθεια σου λέω, δύσκολα πέφτω έξω. Πραγματικά το πιστεύω ότι θα κάνει τεράστια επιτυχία η σειρά.»

Σχετικά με την παρουσίαση στην ΕΡΤ, ο Τάσος Ιορδανίδης τονίζει την αρμονική συνεργασία με τη Ζωή Κρονάκη:

«Τη Ζωή Κρονάκη την λατρεύω, την αγαπάω. Είναι η τρίτη μου αδελφή. Έχω δυο αδελφές κι έχω και μια τρίτη. Και πραγματικά δεν έχει ανοίξει όχι απλώς ρουθούνι, αλλά και αποζητούμε και ο ένας την παρέα του άλλου, παρότι είμαστε και διαφορετικοί σαν άνθρωποι. Και κοίτα, αν δεν ήταν και δεν αισθανόμουν εγώ άνετα, είχα φύγει, είχα πάρει το καπελάκι μου.»

Σημειώνει επίσης τη σημασία της τύχης στην επαγγελματική του διαδρομή: «H τύχη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, αλλά σίγουρα νομίζω ότι κάποια πράγματα, τουλάχιστον κάποιες ας πούμε γωνίες αυτής της διαδρομής, τις έχω κερδίσει με το σπαθί μου. […] Έχει παίξει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο και στην επαγγελματική μου διαδρομή. Γιατί αν δεν έχεις το κεφάλι σου ήσυχο στα του οίκου σου, δεν μπορείς να λειτουργήσεις εύκολα κι επαγγελματικά.»

Ο ηθοποιός δεν κρύβει τον έρωτά του για τη σύζυγό του, Θάλεια Ματίκα, με την οποία είναι μαζί 17 χρόνια: «Εμένα από ότι φαίνεται ζω επικίνδυνα τα τελευταία 17 χρόνια και είμαι ευλογημένος που τα έχω καταφέρει έτσι και εδώ έχει παίξει σημαντικό ρόλο η τύχη. […] Είμαι 17 χρόνια ερωτευμένος. Καψούρης. Γιατί έχει εγκαθιδρυθεί η σχέση και αγαπάς και ξέρεις ότι σ ‘αγαπάει. Νομίζω ότι είναι παρεξηγημένη έννοια η καψούρα. Η καψούρα δεν έχει μόνο θετικά, έχει και πολλά αρνητικά. Η καψούρα λοιπόν, πώς, πότε έρχεται και πώς έρχεται; Όταν δεν θες, Όταν δεν ξέρεις τι μέλλει γενέσθαι; Σωστά; Όταν είσαι στην αβεβαιότητα. Άντε, έχει το πετάρισμα το ωραίο στο στομάχι. Στην αρχή έχει αυτό, αλλά είσαι μες στην ανασφάλεια. Δεν θέλω να ζω μέσα στην ανασφάλεια. Θέλω να είμαι σε μία ασφάλεια.»

Η συνεργασία τους στο θέατρο είναι πηγή χαράς: «Για μας είναι εύκολο να παίζουμε στην ίδια παράσταση και εμείς το χαιρόμαστε πάρα πολύ. Το χαιρόμαστε πάρα πολύ γιατί ο ένας θέλει το καλό του άλλου. Είμαστε στο ίδιο σπίτι, παρέα πορευόμαστε, άρα χαιρόμαστε και οι δύο όταν πηγαίνει κάτι καλά.»

Ο Τάσος Ιορδανίδης υπερασπίζεται επίσης την έννοια της δεύτερης ευκαιρίας στις σχέσεις: «Δεν δίνουμε [δεύτερες ευκαιρίες]! Άμα θέλουμε να ευδοκιμήσει μια σχέση λοιπόν και πραγματικά είμαστε με αυτόν τον άνθρωπο δοσμένοι ψυχή τε και σώματι, πώς γίνεται να μη δώσεις δεύτερη ευκαιρία; Στη σχέση μου με τη Θάλεια ήταν για να δοθούν δεύτερες ευκαιρίες και τρίτες και τέταρτες και πέμπτες. Δηλαδή δεν ήταν τέτοια λάθη, τα οποία δε θα συγχωρούσα ποτέ. Θα συζητούσα την απιστία με βαριά την καρδιά, αλλά θα τη συζητούσα ρε παιδί μου. Υπάρχουν και ζευγάρια τα οποία το ξεπέρασαν και βγήκαν και πιο δυνατά από την δοκιμασία. Εντάξει, φαντάζομαι ότι και η Θάλεια θα το μελετούσε, αλλά δεν νομίζω ότι θα το πέρναγε έτσι πολύ ελαφριά.»

Τονίζει δε ότι η Θάλεια είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του: «Πού να πάω χωρίς τη Ματίκα; Ούτε η Ματίκα πάει πουθενά χωρίς εμένα, ούτε εγώ χωρίς αυτή. Είμαστε το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής. Ναι, αυτοί είμαστε, δεν είμαστε για πολλά. Τελικά όλοι στο τέλος της ημέρας αυτό θέλουμε. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι, κάποιον να μας συντροφεύει. Λίγο περισσότερο νερό στο κρασί μας χρειάζεται. Ο πραγματικός έρωτας και η πραγματική κατάθεση του έρωτα που νιώθεις, του ερωτευμένου, είναι μέσα από τις πράξεις, μέσα στην καθημερινότητα.»

Ο ηθοποιός αποκαλύπτει ότι η πανδημία του Κορονοϊού αποτέλεσε ένα κομβικό σημείο στη ζωή του, οδηγώντας τον σε ριζική αναθεώρηση:

«Τέλος οι στόχοι. Δεν υπάρχει τίποτα. Το μόνο που κάνω είναι να παλεύω, να δουλεύω και να προσπαθώ να είμαι επαγγελματίας, ώστε να μην απογοητεύω και τον εαυτό μου αλλά και τους ανθρώπους που με έχουν εμπιστευτεί για να βρίσκομαι σε μια δουλειά και φυσικά και στο σπίτι μου κατ’ επέκταση. […] Τι στόχους να βάλω όταν όταν υπήρξε ξαφνικά μέσα σε μια ροή της καθημερινότητας όπως την είχαμε συνηθίσει μέχρι τότε, να σου λέει ο άλλος ότι πρέπει να κλειστείς στο σπίτι σου μέσα για ένα μήνα και υπάρχει ένας ιός, ο οποίος είναι θανατηφόρος. Τι στόχο να βάλω; Βάζω. Γελάει ο Θεός. Τότε, επί κορονοϊού, πραγματικά ξαναγεννήθηκα. Δηλαδή, ξανά αναθεώρησα, επαναπροσδιόρισα, μετακινήθηκα, μετατοπίστηκα, ιεράρχησα ξανά.»

Τέλος, η διακοπή του καπνίσματος τον βοήθησε να εκφράσει τη νέα του, πιο χαρούμενη και εξωστρεφή πλευρά: «Από όταν έκοψα το τσιγάρο είναι σαν να έχω ξαναγεννηθεί. […] Οπότε, ναι, υπάρχει μια εξωστρέφεια. Είμαι χαρούμενος, είμαι καλά, οπότε το εκφράζω κιόλας και λίγο περισσότερο. Και έχω απενοχοποιηθεί και πλήρως. Δηλαδή βαρέθηκα λίγο τον εαυτό μου και εγώ να το παίζω τόσο σοβαροφανής.»