Χρήστος Θηβαίος: Χάσαμε τον “παππού” που μας έλεγε ιστορίες

Ο γνωστός καλλιτέχνης Χρήστος Θηβαίος αναφέρθηκε στην απώλεια του Διονύση Σαββόπουλου

Βαθιά συγκινημένος εμφανίστηκε ο Χρήστος Θηβαίος, ο οποίος από νωρίς το πρωί του Σαββάτου (25/10) βρέθηκε στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης για να αποχαιρετήσει τον φίλο και συνάδελφό του, Διονύση Σαββόπουλο.

«Έχουμε μιλήσει όλοι… όλος ο κόσμος μιλάει με τα πιο σπουδαία λόγια για αυτόν τον υπέροχο Έλληνα. Πραγματικά, έφυγε το πρωτότυπο και μείνανε τα αντίγραφα», δήλωσε στην εκπομπή «Σαββατοκύριακο από τις 5» της ΕΡΤnews.

«Ήταν σπουδαίος ποιητής, ερμηνευτής, συνθέτης. Εχθές, στο σούπερ μάρκετ, ο κόσμος ερχόταν να με συλλυπηθεί. Υπήρχε η αίσθηση μιας κοινής απώλειας, ενός ανθρώπου που ανήκε σε έναν ευρύτερο κύκλο – των τραγουδοποιών, των καλλιτεχνών. Και σκέφτηκα πως τελικά ο κόσμος συλλυπάται ο ένας τον άλλον γιατί έρχονται οι γιορτές, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά… και όλοι χάσαμε τον “παππού” που μας έλεγε παραμύθια».

Αναφερόμενος στην τελευταία τους συνεργασία στο Ηρώδειο, ο Θηβαίος σημείωσε:

«Και από τις συναυλίες στο Μέγαρο και από τις συναυλίες στο Ηρώδειο, έχω να θυμάμαι ότι μελετούσα. Ξεκίνησα να μελετάω έξι μήνες πριν για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στις ερμηνείες που μου είχε ζητήσει. Και πραγματικά μεγάλο σχολείο. Και πιστεύω ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος πρέπει από εδώ και στο εξής να διδάσκεται σε πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι ακαδημαϊκός ο Διονύσης Σαββόπουλος».

Ο Χρήστος Θηβαίος ήταν ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που βρέθηκαν σήμερα το πρωί στο λαϊκό προσκύνημα και στην εξόδιο ακολουθία του αγαπημένου Νιόνιου όλων των Ελλήνων.

Είχαν συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και συνδέονταν με στενή φιλία κατά τη διάρκεια της ζωής του Διονύση Σαββόπουλου. Άλλωστε η παρουσία του Νιόνιου ήταν τέτοια και τόσο πληθωρική που αγκάλιαζε όλους τους καλλιτέχνες, καθώς πολλές γενιές αυτών που ακολούθησαν γαλουχήθηκαν όχι μόνο με την τέχνη του αλλά και με τη φιλοσοφική θεώρηση που είχε ο εκλιπών για τη ζωή και τα πράγματα του ελληνικού τόπου, τον οποίο άλλωστε αγαπούσε παθολογικά, παρά το γεγονός πως κάποια στιγμή στη ζωή του ένιωσε κυνηγημένος και προδομένος από τους ίδιους τους ανθρώπους που τόσο αγάπησε σε αυτή τη ζωή.