Ο εφιάλτης της Δώρας Χρυσικού. Η εξομολόγηση ψυχής της γνωστής ηθοποιού για τη μάχη της με τον καρκίνο. Είναι… χείμαρρος, πολύ δυνατή, γενναία, έτοιμη να αναμετρηθεί με τις προκλήσεις της ζωής, όσο δύσκολες κι αν είναι.

Ο εφιάλτης της Δώρας Χρυσικού

Ήδη το έχει κάνει με επιτυχία. Η Δώρα Χρυσικού, η φοβερή και τρομερή Αρετή Καπερνάρου στη «Γη της Ελιάς», μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο» για τον εφιάλτη που βίωσε, για όλα εκείνα που τη σημάδεψαν βαθιά ως άνθρωπο, αλλά και για την «παρτίδα ζωής» που κέρδισε με θάρρος και αποφασιστικότητα.

Ποιο ήταν το πιο δύσκολο στάδιο; Όταν έχασες τα μαλλιά σου;

Οι πόνοι ήταν ό,τι πιο δύσκολο πέρασα. Η πολύ δύσκολη στιγμή ήταν όταν ξύπνησα από το χειρουργείο, έπειτα από μια πολύ μεγάλη επέμβαση 12 ωρών, όπου μου είχαν αφαιρέσει δεν ξέρω πόσα όργανα από μέσα μου. Αυτός ο απίστευτος πόνος μιας τεράστιας τομής. Η αποθεραπεία. Οι χημειοθεραπείες ήταν άλλη μια δύσκολη διαδικασία. Τα μαλλιά και όλα αυτά εμένα να σου πω την αλήθεια δεν με επηρέασαν ιδιαίτερα. Από τη στιγμή που θα έκανα χημειοθεραπεία ήξερα ότι θα το ζήσω και αυτό. Και έλεγα πάντα «τρίχες είναι, θα ξαναβγούν». Εγώ τη χημειοθεραπεία την είδα ως σύμμαχο και όχι σαν εχθρό, ίσως γι’ αυτό δεν είχα και τις συνήθεις παρενέργειες, είχα πολύ λιγότερες από αυτές που μου περιγράφουν άλλες γυναίκες. Δεν είπα: «Όχι, ρε φίλε, τώρα τι θα κάνω;». Είπα ότι, αν πρέπει να κάνω αυτό, θα το κάνω για να μη διακινδυνέψω στο μέλλον. Με τις χημειοθεραπείες είχα την πτώση των μαλλιών, που είναι όμως το πρωτόκολλο αυτού του «κοκτέιλ» φαρμάκων που πρέπει να κάνουν οι γυναίκες που έχουν καρκίνο στις ωοθήκες. Είχα φοβερή κόπωση. Αυτή την ακραία κόπωση που δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου. Εγώ φοβόμουν πολύ τις ναυτίες και τους εμετούς. Ευτυχώς, δεν είχα τέτοια παρενέργεια.