Αιχμηρός ο Γιώργος Καραμίχος: “Υπάρχει πολύ μπουρδολογία στην ελληνική τηλεόραση”. Ο ηθοποιός Γιώργος Καραμίχος παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Πρωινό Σαββατοκύριακο», όπου μίλησε με ειλικρίνεια για την καριέρα του, τη στάση του απέναντι στα media και τις κοινωνικές αλλαγές που έφερε το κίνημα #MeToo.

Ο Καραμίχος αποκάλυψε πως από την αρχή της καριέρας του απέρριψε συνειδητά τον τίτλο του «ζεν πρεμιέ», επιλέγοντας ρόλους που τον απομάκρυναν από το στερεότυπο. Εξήγησε ότι, όταν μια δουλειά είχε επιτυχία, του πρότειναν επανειλημμένα τον ίδιο ρόλο, κάτι που αντιμετώπιζε με ριζική άρνηση: «Από τότε που πρωτοξεκίνησα, όταν έκανα κάτι που είχε επιτυχία, μου έκαναν δέκα προτάσεις να παίξω το ίδιο. Πολύ απλά έλεγα ‘όχι’ και έπαιζα ακριβώς το αντίθετο. Μου έλεγαν να παίξω τον ‘ζεν πρεμιέ’ και εγώ έπαιζα τη γυναίκα. Δεν με ακολούθησε πολύ ο τίτλος του ‘ζεν πρεμιέ’, γιατί δεν το έπαιξα ποτέ.»

Μάλιστα, αναφέρθηκε και στη στάση του στις φωτογραφήσεις: «Κάθε φορά που πήγαινα σε φωτογραφίσεις και μου άνοιγαν τα πουκάμισα, εγώ τα κούμπωνα. Μου στέρησε κάποια εξώφυλλα αυτό, αλλά δεν μου έλειψαν».

Ο ηθοποιός αποκάλυψε ότι δεν διαθέτει τηλεόραση και εξήγησε τους λόγους αυτής της επιλογής, τονίζοντας ότι θέλει να αποφύγει την «μπουρδολογία» και το έντονο κουτσομπολιό που κυριαρχεί: «Δεν έχω τηλεόραση, δεν έχω δει τίποτα. Ο λόγος που δεν έχω είναι γιατί μπορεί να κολλήσω πολλές ώρες. Δεν μου λείπουν ούτε οι ειδήσεις, ούτε οι διαφημίσεις, ούτε η ‘μπουρδολογία’, γιατί έχει πολύ, απ’ ό,τι βλέπω, πολύ κουτσομπολιό και επαγγελματίες κουτσομπόληδες.»

Στο πλαίσιο αυτό, μοιράστηκε και ένα ακραίο περιστατικό από το παρελθόν, όπου περιοδικά είχαν εκφράσει την ευχή «να πεθάνω στην ψάθα».

Κλείνοντας, ο Γιώργος Καραμίχος αναφέρθηκε στις αλλαγές που έφερε το κίνημα #MeToo, τονίζοντας ότι, παρά την πρόοδο, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος να διανυθεί, καθώς η κακοποίηση εξακολουθεί να υφίσταται πίσω από τις κλειστές πόρτες. «Μετά το #metoo άλλαξε η ζωή μας και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Πίσω από τις κλειστές πόρτες υπάρχει πολύ κακοποίηση. Υπάρχουν ακόμα βιαστές και έξω στον δρόμο.»

Τέλος, συνέδεσε την έλλειψη δικαιοσύνης με τη γενική δυστυχία της νεολαίας, σημειώνοντας με ανησυχία: «Αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, δεν μπορεί να υπάρξει ησυχία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες είναι στη δεύτερη θέση των πιο δυστυχισμένων νέων στην Ευρώπη. Οι νέοι μας είναι δυστυχείς.»