Ήταν από τους τελευταίους αληθινούς ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου… Ψηλός, σκοτεινός, με βλέμμα που μαγνήτιζε και παρουσία που δεν χρειαζόταν λόγια για να επιβληθεί… Ο Άλκης Γιαννακάς, ο «ωραίος κακός» του σινεμά, έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της Κυριακής 12 Οκτωβρίου, σε ηλικία 80 ετών, αφήνοντας πίσω του μια διαδρομή γεμάτη ένταση, έρωτα και σιωπή. Σκληρός, εραστής, αλήτης, αλλά και σεμνός, ευγενικός και συνεσταλμένος, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά των ρόλων που ενσάρκωσε στην οθόνη.
Άλκης Γιαννακάς: Ο «ωραίος κακός» που έζησε με πάθος
Γεννημένος στην Αθήνα στις 28 Μαρτίου 1945, ο Γιαννακάς μπήκε τυχαία στον κινηματογράφο πριν κλείσει τα 18 του, όταν τον ανακάλυψε ο σκηνοθέτης Μανώλης Σκουλούδης. Η πρώτη του εμφάνιση στην ταινία «Ένας ντελικανής» (1963) τον σύστησε στο κοινό ως ένα νεαρό με ωμή γοητεία και φυσικό ταλέντο. Ακολούθησαν συμμετοχές σε παραγωγές όπως «Η σοφερίνα», «Μια γυναίκα στην Αντίσταση» και «Μαντώ Μαυρογένους», όμως η καθοριστική στιγμή ήρθε με το «Ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965).
Εκεί, ο Άλκης Γιαννακάς υποδύθηκε ένα χαρτοπαίκτη που ζούσε εκμεταλλευόμενος τις γυναίκες – ένα ρόλο που σόκαρε τα ήθη της εποχής, αλλά τον ανέδειξε σύμβολο ανδρικού ερωτισμού. Ο τύπος του «επικίνδυνου αρσενικού» που γοητεύει και πληγώνει ταυτόχρονα έγινε σήμα κατατεθέν του.
Διαβάστε περισσότερα στην εφημερίδα ON time Σαββατοκύριακο που κυκλοφορεί.
Όλα τα viral video εδώ.
