Αποστολία Ζώη: “Για εμένα ήταν αγκάθι” Η εξομολόγηση για τη νύχτα, τη δημοσιότητα που «ζόρισε» και τη συνεργασία που την οδήγησε σε άμεση αποχώρηση
Η Αποστολία Ζώη παραδέχτηκε ότι, παρά την επιλογή της να ακολουθήσει ένα επάγγελμα που λατρεύει, η δημοσιότητα δεν ήταν ποτέ κάτι που την έκανε να νιώθει άνετα. Αντιθέτως, αποτέλεσε μια πηγή πίεσης και δυσφορίας για την ίδια, καθώς, όπως τόνισε, δεν υπήρξε ποτέ ένας «loud» χαρακτήρας.
Τα λόγια της για τη σχέση της με τη φήμη ήταν χαρακτηριστικά:
«Το ότι έγινα γνωστή στο ευρύτερο κοινό, για εμένα ήταν αγκάθι, δεν ήταν χαρά. Δεν ήμουν ποτέ loud χαρακτήρας ούτε το παιδάκι το οποίο ήθελε να φανεί. Διάλεξα ένα επάγγελμα που λατρεύω αλλά έχει και αυτό ως παράσημο.
Για να πετύχεις σε αυτήν τη δουλειά, αναγκαστικά πρέπει να γίνεις γνωστός. Δεν ξέρω κάποια ιστορία που να έχει κάνει τεράστια καριέρα, πορεία, κάποιο όνομα και να είναι εντελώς άφαντο. Εκτός κι αν βάλω καμιά μάσκα. Αυτό μου ήταν… Δεν μπορούσα τα βλέμματα. Με ζόρισε ουσιαστικά και για ένα διάστημα δεν μπορούσα ούτε να σταματήσω κάπου να πάρω να φάω γιατί σκεφτόμουν ότι έχει κόσμο, ας παραγγείλω στο σπίτι. Πολύ περίεργο».
Μιλώντας για τον χώρο της νυχτερινής διασκέδασης, η τραγουδίστρια αποκάλυψε πως το περιβάλλον αυτό την απομάκρυνε, κυρίως λόγω των παρασκηνιακών δυσκολιών και των ανατροπών που δεν μπορούσε να διαχειριστεί προσωπικά. Η ασυνέπεια και οι αναπάντεχες αλλαγές στους σχεδιασμούς την οδήγησαν σε αδιέξοδο:
«Με τρόμαζε που με κοιτούσαν στα μάτια κάποιοι άνθρωποι και μου έλεγαν: “Θα γίνει αυτό” και μέχρι να ξεκινήσει ένα σχήμα γίνονταν εντελώς άλλα πράγματα και έπρεπε να μαζέψω τα ασυμμάζευτα μόνη μου. Αυτό. Για αυτό και σταμάτησα κάποια στιγμή. Το 2009 σταμάτησα. Βαρέθηκα, είπα ότι μάλλον δεν ταιριάζω εδώ μέσα, ρε παιδί μου. Απλά τότε δεν μπορούσα να μην το παίρνω προσωπικά. Μετά το έμαθα».
Η Αποστολία Ζώη αναφέρθηκε και στη συνεργασία που την ανάγκασε να αποχωρήσει μόλις μία εβδομάδα πριν το προγραμματισμένο φινάλε. Εξήγησε ότι δεν υπήρχε κάποιος «κακός άνθρωπος», αλλά επικρατούσε ένα «μπάχαλο» παρασκηνιακά, όπου προσπαθούσε να διατηρήσει τις ισορροπίες ανάμεσα σε άλλα δύο μεγάλα ονόματα:
«Έκανα μια δύσκολη συνεργασία, παρασκηνιακά. Δεν ήταν κανείς κακός άνθρωπος. Γινόταν ένα μπάχαλο. Εγώ ήμουν ακριβώς στη μέση και προσπαθούσα να κρατήσω ισορροπίες σε δύο άλλα ονόματα. Εγώ έπρεπε να προστατεύσω και εμένα. Τη δικιά μου παρουσία. Μπορεί και να είναι η μοναδική δουλειά που έφυγα μια εβδομάδα πριν. Τέλος πάντων…».
Περιέγραψε, μάλιστα, με χιούμορ και έντονη συγκίνηση τη στιγμή της αναχώρησής της από το μαγαζί, τονίζοντας το πρωτόγνωρο αίσθημα ανακούφισης που ένιωσε:
«Τότε εγώ πήγαινα στη δουλειά με τη μηχανή. Είχα μια μηχανή, ένα Honda. Βγαίνω έξω, παίρνω τη μηχανή και είμαι στην Κηφισίας και αρχίζω και χοροπηδάω πάνω στη μηχανή. Δε θα το ξεχάσω ποτέ. Ανεβαίνω και κατεβαίνω και λέω “Ουυυυ!” Εν τω μεταξύ ήταν άδειοι οι δρόμοι γιατί ήταν 5:00 το πρωί. Να πηγαίνω και να “τι χαρά είναι αυτή; τελείωσε!” Ήταν πάρα πολύ κουραστικό, δεν ευχαριστιόμουν τη δουλειά μου. Ήταν σαν να μου επιβεβαίωνε ότι χρειάζομαι μια παύση. Ήταν πολλά μαζί».
Το περιστατικό αυτό, όπως εξήγησε η ίδια, αποτέλεσε το ερέθισμα για να αντιληφθεί ότι χρειαζόταν μια παύση από τα επαγγελματικά της, προκειμένου να ανακτήσει την ηρεμία της και την αγάπη της για το τραγούδι.
