Αλ Πατσίνο: «Νόμιζα ότι έπαιζα στη χειρότερη ταινία όλων των εποχών»
Αλ Πατσίνο: «Νόμιζα ότι έπαιζα στη χειρότερη ταινία όλων των εποχών». Η απίστευτη εξομολόγηση του για τον «Νονό»
Αλ Πατσίνο: «Νόμιζα ότι έπαιζα στη χειρότερη ταινία όλων των εποχών»
Στα απομνημονεύματά του, με τίτλο «Sonny Boy», τα οποία κυκλοφορούν (16 Ιουλίου 2025) στην Ισπανία, ο Αλ Πατσίνο αποκαλύπτει ότι τόσο ο ίδιος όσο και η συμπρωταγωνίστριά του, Ντάιαν Κίτον, ήταν βαθιά απογοητευμένοι και δεν πίστευαν καθόλου στο έργο κατά τις πρώτες ημέρες των γυρισμάτων. Η αρχική σκηνή που γύρισαν μαζί, η περίφημη σκηνή του γάμου, τους είχε αφήσει με την εντύπωση ότι συμμετείχαν σε μια παταγώδη αποτυχία.
Ο Πατσίνο περιγράφει χαρακτηριστικά την αίσθηση που επικρατούσε: «Η Diane κι εγώ γελούσαμε τις πρώτες μέρες, επειδή έπρεπε να παίξουμε εκείνη την αρχική σκηνή του γάμου που τόσο μισούσαμε κατά τη δοκιμαστική λήψη. Με βάση αυτή τη μοναδική σκηνή, ήμασταν σίγουροι ότι επρόκειτο για τη χειρότερη ταινία που έγινε ποτέ. Στο τέλος της πρώτης μέρας γυρισμάτων, επιστρέψαμε στο Μανχάταν για να μεθύσουμε.» Και οι δύο ηθοποιοί, όπως εξομολογείται, θεώρησαν τότε πως οι καριέρες τους είχαν φτάσει στο τέλος τους.
Επιπλέον, ο Πατσίνο αποκαλύπτει μια ακόμα ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: η ίδια η Paramount Pictures αρχικά δεν τον ήθελε για τον εμβληματικό ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε. Το στούντιο προτιμούσε πιο αναγνωρισμένα ονόματα της εποχής, όπως τον Τζακ Νίκολσον ή τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, δείχνοντας μια έλλειψη εμπιστοσύνης στο ταλέντο του τότε λιγότερο γνωστού Πατσίνο για έναν τόσο κεντρικό ρόλο. Η επιμονή ωστόσο του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο οποίος πίστευε ακράδαντα στον Πατσίνο για τον ρόλο, ήταν καθοριστική.
Παρά αυτή την αρχική αμφισβήτηση, τόσο από τους πρωταγωνιστές όσο και από την παραγωγή, η ταινία του Κόπολα όχι μόνο αποδείχθηκε εξαιρετική, αλλά έγινε και η πιο επιτυχημένη της χρονιάς το 1972, σπάζοντας τα ταμεία και κερδίζοντας τρία βραβεία Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Με το πέρασμα των δεκαετιών, ο «Νονός» αναγνωρίστηκε ως μία από τις πιο εμβληματικές και επιδραστικές ταινίες όλων των εποχών, ένα αριστούργημα που διδάσκεται σε σχολές κινηματογράφου και παραμένει διαχρονικό. Η εξομολόγηση του Αλ Πατσίνο υπογραμμίζει πόσο απρόβλεπτη μπορεί να είναι η καλλιτεχνική δημιουργία και πώς η αρχική αντίληψη ενός έργου μπορεί να απέχει πολύ από την τελική του αναγνώριση.