Το μυστικό πάσο για τη Vogue: Η λίστα της Άννα Γουίντουρ που αποκάλυψαν οι New York Times. Οι New York Times έφεραν στο φως μια άκρως ενδιαφέρουσα λίστα, αποκαλύπτοντας τις απαιτούμενες γνώσεις σε διάσημες προσωπικότητες, ταινίες και βιβλία, τις οποίες έπρεπε να κατέχει κάποιος για να σκεφτεί καν το ενδεχόμενο πρόσληψης στην ομάδα της Άννα Γουίντουρ. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η είσοδος στο γραφείο της «σιδηράς κυρίας της μόδας», ιδίως τη δεκαετία του ’90 – τη χρυσή περίοδο των περιοδικών –, απαιτούσε μεγατόνους κουράγιου. Όσοι έχουμε παρακολουθήσει την ταινία «Ο Διάβολος Φοράει Prada», όπου η εξαιρετική Μέριλ Στριπ υποδύεται στην ουσία την Γουίντουρ, μπορούμε να νιώσουμε τα γόνατά μας να τρέμουν και μόνο στην ιδέα ενός τέτοιου ραντεβού.

Το μυστικό πάσο για τη Vogue: Η λίστα της Άννα Γουίντουρ που αποκάλυψαν οι New York Times

 

Η Άννα Γουίντουρ είναι μια προσωπικότητα που έφερε πραγματική επανάσταση στον κόσμο των περιοδικών. Ήταν εκείνη που, τολμηρά, αποφάσισε για πρώτη φορά να φιλοξενήσει διάσημες προσωπικότητες στα εξώφυλλα της αμερικανικής Vogue, αντί για τα παραδοσιακά μοντέλα που αποτελούσαν τον κανόνα. Η Γουίντουρ είχε βαθιά γνώση του χώρου της δημοσιογραφίας, δεδομένου ότι ο πατέρας της, Charles Wintour, είχε διατελέσει διευθυντής της βρετανικής εφημερίδας Evening Standard.

Γεννημένη και μεγαλωμένη στο Χάμπστεντ του Λονδίνου, απέκτησε γερές βάσεις από το οικογενειακό της περιβάλλον, οι οποίες τη βοήθησαν να εξελιχθεί σε μία από τις πιο επιδραστικές μορφές του παγκόσμιου Τύπου. Υπό τη διεύθυνσή της, η Vogue μεταμορφώθηκε σε έναν ισχυρότατο τίτλο, που υπερέβαινε πλέον τα όρια της μόδας, αγκαλιάζοντας τις Τέχνες, ακόμη και την πολιτική. Η Γουίντουρ διέθετε ανέκαθεν ένα μοναδικό χάρισμα να ανακαλύπτει ταλέντα και να συνθέτει ομάδες. Μάλιστα, όπως η ίδια είχε δηλώσει στο ντοκιμαντέρ «In Vogue» (Disney+), ο πρώτος άνθρωπος που προσέλαψε για την αμερικανική Vogue φεύγοντας από την Αγγλία ήταν η creative director Γκρέις Κόντινγκτον, η συνεργάτιδα με την οποία είχε τις περισσότερες συγκρούσεις. «Τι νόημα έχει να έχω στην ομάδα μου ανθρώπους που σκέφτονται σαν εμένα;» είχε πει χαρακτηριστικά στο ντοκιμαντέρ, υπογραμμίζοντας την αξία της διαφορετικότητας και της δημιουργικής έντασης.

Μετά από μια λαμπρή πορεία στο τιμόνι της Vogue, η Γουίντουρ ανακοίνωσε πρόσφατα την απόσυρσή της από τη διεύθυνση του περιοδικού, αναλαμβάνοντας τον ρόλο της επικεφαλής συμβούλου εκδόσεων όλων των περιοδικών της Condé Nast. Η νέα της θέση περιλαμβάνει την εποπτεία τίτλων όπως οι WIRED, Vanity Fair, GQ, AD, Condé Nast Traveler, Glamour, Bon Appétit, Tatler, World of Interiors, Allure, Teen Vogue, Ars Technica και Them.

Με αφορμή αυτή την ιστορική στιγμή για τον Όμιλο, αλλά και την έκδοση του βιβλίου «Empire of the Elite: Inside Conde Nast, the Media Dynasty That Reshaped America» του Μάικλ Μ. Γκρίνμπαουμ, οι New York Times δημιούργησαν μια λίστα με τα «διαπιστευτήρια» που έπρεπε να έχει ένας υποψήφιος τη δεκαετία του ‘90 για να μπορέσει να σταθεί απέναντι στην Γουίντουρ και να διεκδικήσει τη θέση βοηθού της στη Vogue. Η λίστα αυτή αντλήθηκε από πληροφορίες του βιβλίου.

Η λίστα της Άννα Γουίντουρ αποτελεί ένα απαιτητικό πολιτιστικό κουίζ. Ανάμεσα στα ονόματα που έπρεπε να γνωρίζει κανείς απ’ έξω κι ανακατωτά, περιλαμβάνονταν ηθοποιοί και μεγάλοι σκηνοθέτες του κινηματογράφου – από τον Πέδρο Αλμοδόβαρ έως τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο και τους Σάντρα Μπέρνχαρντ, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ και Σαρλότ Ράμπλινγκ. Ενώ οι γνώσεις για τον χώρο της μόδας θεωρούνταν δεδομένο προαπαιτούμενο (π.χ., ποιος ήταν και τι είχε κάνει ο Αζεντίν Αλάια, το supermodel Κέιτ Μος, η φωτογράφος Άνι Λίμποβιτς), πόσοι άραγε θα γνώριζαν το έργο της συγγραφέως Μαργκερίτ Ντυράς ή της Κάρεν Φίνλεϊ, που έγινε διάσημη για τις περφόρμανς της κατά της πατριαρχίας;

Ήταν απλώς αδιανόητο για την Άννα Γουίντουρ να προσλάβει έναν βοηθό χωρίς να έχει βαθιές γνώσεις μόδας, τέχνης, κινηματογράφου και λογοτεχνίας – και για να είμαστε δίκαιοι, πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι; Γι’ αυτό θα έπρεπε να είχε δει κανείς διάφορα είδη ταινιών, από τα «American Psycho» (2000) και «Even Cowgirls Get the Blues» (1993) – ταινία και βιβλίο – έως τα «The Seventh Seal» (1957) και «Jules and Jim» (1962). Θα έπρεπε να έχει διαβάσει κλασική λογοτεχνία, να γνωρίζει όσα συμβαίνουν στο βιβλίο «Το μαγικό βουνό» (1924) του Τόμας Μαν και τον «Καλό στρατιώτη» του Φορντ Μάντοξ Φορντ (1915). Και αν ρωτούσε ποιο βιβλίο ξεκινά με τη φράση «Για πολύ καιρό, πήγαινα νωρίς για ύπνο», ποιος θα ήξερε άραγε να της απαντήσει αμέσως; (Η απάντηση, φυσικά, είναι το «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ).

Ακολουθεί ο ενδεικτικός κατάλογος των 178 αναφορών που θα έπρεπε να κατέχει κανείς προκειμένου να σταθεί απέναντι στην Άννα Γουίντουρ – ένας κατάλογος που και για εμάς μπορεί να λειτουργήσει ως ένα ωραίο κουίζ γνώσεων:

• Πέδρο Αλμοδόβαρ
• “American Psycho”
• Μάριαν Άντερσον
• “Ο Απρίλιος είναι ο πιο σκληρός μήνας”
• Ρίτσαρντ Άβεντον
• Αζεντίν Αλάια
• Ρόμπερτ Άλτμαν
• BAM (Brooklyn Academy of Music)
• “Barbarians at the Gate”
• St. Barts
• Άννα Μπας
• Σεσίλ Μπίτον
• Σάντρα Μπέρνχαρντ
• Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
• Μανόλο Μπλάνικ
• Μόλι Μπλουμ
• Μαίρη Μπουν
• “Breathless”
• Τίνα Μπράουν
• Χόλι Μπρούμπαχ
• CAA (Creative Artists Agency)
• Τζέιν Κάμπιον
• Τζον Κασσαβέτης
• Chateau Marmont
• Τίνα Τσόου
• Claridge’s
• Έλντριτζ Κλίβερ
• Φραντσέσκο Κλεμέντε
• “The Conformist”
• The Connaught
• Κουέντιν Κρισπ
• “Mrs. Dalloway”
• Έβαν Ντάντο
• Άντζελα Ντέιβις
• “The Day of the Locust”
• Νόρμα Ντέσμοντ
• Λεονάρντο Ντι Κάπριο
• Μπάρι Ντίλερ
• DKNY
• Dolce & Gabbana
• Ισιδώρα Ντάνκαν -Πώς πέθανε;
• Μαργκερίτ Ντυράς
• Μάριαν Ράιτ Έντελμαν
• “8 ½”
• Μάικλ Άισνερ
• Μπρετ Ίστον Έλις
• Esalen
• “Even Cowgirls Get the Blues”
• The Face (περιοδικό)
• Τζέρι Φάλγουελ
• Φασμπίντερ (Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ)
• Χένρι Φίλντινγκ
• Κάρεν Φίνλεϊ
• Έρικ Φισλ
• Gennifer Flowers
• “Για πολύ καιρό συνήθιζα να πηγαίνω νωρίς για ύπνο” (Μαρσέλ Προυστ)
• Άιλιν Φορντ
• Ζαν Μισέλ Φρανκ
• Στίβεν Φρίαρς
• Φρόιντ: Μπέλα, Λούσιαν, Σίγκμουντ
• Squeaky Fromme
• Λάρι Γκαγκόσιαν
• Ζαν Πολ Γκοτιέ
• Ντέιβιντ Γκέφεν
• Φρανκ Γκέρι
• Αντρέ Ζιντ
• Romeo Gigli
• Ρουθ Γκίνσμπουργκ
• Ζαν-Λυκ Γκοντάρ
• “The Good Soldier”
• C.Z. Guest
• Τζέσικα Χαν
• Άσλεϊ Χάμιλτον
• Iβ Χάρινγκτον
• Τζιν Χάρις
• Τζουλιάνα Χάτφιλντ
• Haute Couture
• Hermès
• Jenny Holzer
• Humbert Humbert (Λολίτα)
• Ιμάν
• Ντέρεκ Τζάρμαν
• Τζιμ Τζάρμους
• Τομ Τζόουνς
• Νιλ Τζόρνταν
• “Jules and Jim”
• Λούις Καν
• Rei Kawakubo
• Κεν Κίζι
• Τζακ Κεβόρκιαν
• Άντονι Κίντις
• Anselm Kiefer
• Τζαμάικα Κινκέιντ
• Λάρι Κράμερ
• “La Dolce Vita”
• Christian Lacroix
• Karl Lagerfeld
• Le Corbusier
• Άνι Λίμποβιτς
• Φραν Λίμποβιτς
• Κόρτνεϊ Λαβ
• Ντέιβιντ Λιντς
• “The Magic Mountain”
• Τζάνετ Μάλκολμ
• Ρόμπερτ Μάπλθορπ
• Πίτερ Μάρτινς
• Χάτι ΜακΝτάνιελ
• Τζέι Μακίνερνι
• Στίβεν Μαιζέλ
• Σούζαν Μινό
• MOCA (Museum of Contemporary Art, Los Angeles)
• MoMA (Museum of Modern Art, New York)
• La MaMa (Experimental Theatre Club)
• Κέιτ Μος
• Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ
• Λίαμ Νίσον
• S. I. Newhouse Jr.
• Φρανκ Ο’ Χάρα
• Oribe
• “Παναγία των Λουλουδιών”
• Out (περιοδικό)
• Μίχαελ Όβιτζ
• Palais-Royal
• Μπομπ Πάκγουντ
• “Παρίσι, Τέξας”
• Ίρβινγκ Πεν
• Père Lachaise (κοιμητήριο)
• PETA
• Pink Flamingos
• Place des Vosges
• Σύλβια Πλαθ
• Έζρα Πάουντ
• Prada
• Prescriptives
• Βόλφγκανγκ Πουκ
• The Raleigh
• Σαρλότ Ράμπλινγκ
• Χερμπ Ριτς
• Τζίνα Ρόουλαντς
• Ντομινίκ Σαντά
• Ed Schlossberg
• Τζιν Σίμπεργκ
• “Η Έβδομη Σφραγίδα”
• Ντόνα Σαλάλα
• Σίντι Σέρμαν
• Ράντι Σιλτς
• Άντριου Σου
• Siegfried & Roy
• Μόνα Σίμπσον
• Άννα Ντιβέρ Σμιθ
• Άννα Νικόλ Σμιθ
• Paul Smith
• South Beach
• Spago
• Special K
• Γκέιφριντ Στάινμπεργκ
• Τζον Στιούαρτ
• Μπεν Στίλερ
• Stonewall
• Studio 54
• Νίκι Τέιλορ
• “Trash”, “Heat”, “Flesh” (ταινίες Άντι Γουόρχολ)
• Τζέιμς Τρούμαν
• Κρίστι Τέρλινγκτον
• Cy Twombly
• Γκας Βαν Σαντ
• Έντι Βέντερ
• Βερούσκα
• Νταϊάνα Βρίλαντ
• Τζορτζ Γουάλας
• Γουέντι Γουάσερσταϊν
• Τζον Γουότερς
• Βερόνικα Γουέμπ
• Γουίλιαμ Γουέγκμαν
• Βιμ Βέντερς
• “The White Album”
• Wigstock
• Μπίλι Γουάιλντερ

---