Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Όλοι οι άνθρωποι κάποιες στιγμές αντιμετωπίζουμε μια θλίψη. Ο γνωστός ηθοποιός Βλαδίμηρος Κυριακίδης μοιράστηκε τις σκέψεις του για τη βαθιά επίδραση του θεάτρου στην προσωπική του ζωή, τονίζοντας πως προσπαθεί να αποφεύγει στην καθημερινότητά του τα λάθη που διδάσκεται μέσα από τους ρόλους του στη σκηνή. Σε μια εκτενή συνέντευξη για την καλλιτεχνική του πορεία στο περιοδικό OK!, ο Κυριακίδης εξομολογήθηκε επίσης ότι οι πολυάριθμοι χαρακτήρες που έχει ενσαρκώσει τον έχουν βοηθήσει σημαντικά στην αυτογνωσία.

«Έμαθα να μη μεταφέρω στη ζωή μου τα λάθη που διδάσκομαι από το θέατρο», δήλωσε ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης. «Όλοι οι άνθρωποι κάποιες στιγμές αντιμετωπίζουμε μια θλίψη – για διάφορους λόγους. Αν δεν είχα μελετήσει θεατρικούς χαρακτήρες, ίσως να μην μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου», πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας την αξία της τέχνης ως μέσου προσωπικής ανάπτυξης και κατανόησης των ανθρώπινων συναισθημάτων. Μέσα από την ενσάρκωση διαφορετικών ψυχοσυνθέσεων και την εξερεύνηση των κινήτρων τους, ο ηθοποιός αποκτά μια ευρύτερη οπτική που του επιτρέπει να αναγνωρίζει και να διαχειρίζεται καλύτερα τις δικές του αντιδράσεις και συναισθήματα.

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης αποκάλυψε μια ενδιαφέρουσα πτυχή της καριέρας του: παρότι είναι ευρέως γνωστός για τους κωμικούς του ρόλους, πολλοί –μεταξύ αυτών και η σύζυγός του, η επίσης ηθοποιός Έφη Μουρική– του επισήμαναν ότι η πραγματική του κλίση είναι προς το δράμα. Αυτή η παρατήρηση τον οδήγησε σε μια σημαντική καλλιτεχνική πρόκληση, όταν κλήθηκε να αναμετρηθεί με το εμβληματικό έργο του Άρθουρ Μίλερ, «Ο Θάνατος του Εμποράκου».

«Πολλά χρόνια τώρα η Έφη αλλά και οι φίλοι μας μου έλεγαν ότι στη βάση μου είμαι δραματικός ηθοποιός παρά κωμικός», σημείωσε ο Κυριακίδης. «Έχω παίξει και στο παρελθόν δραματικούς ρόλους, όπως ο Κοριολανός, ο Μπρικ στη Λυσσασμένη Γάτα, στη Φωλιά του Κούκου, απλά είχα πάρα πολλά χρόνια να κάνω δράμα». Η πρόταση από τον παραγωγό Μάρκο Τάγαρη να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον «Θάνατο του Εμποράκου» αντιμετωπίστηκε αρχικά με δυσπιστία από τον ίδιο. «Ήταν μεγάλη αλλαγή για μένα. Δεν είχα αναμετρηθεί ποτέ με τον συγκεκριμένο ρόλο», εξήγησε. Η επιμονή της Έφης Μουρικής έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφασή του, καθώς εκείνη ήταν πεπεισμένη για τις δραματικές του ικανότητες. «Η Έφη επέμενε ότι πρέπει να τον παίξω. Ήθελα να τον μελετήσω πρώτα. Επιθυμία μου και σε αυτό ήταν να είμαι αξιοπρεπής στο κοινό», κατέληξε, αναδεικνύοντας την αφοσίωσή του στην τέχνη και τον σεβασμό προς το θεατρόφιλο κοινό.

Αυτή η μετάβαση από την κωμωδία στο δράμα σηματοδοτεί μια νέα εποχή στην καριέρα του Βλαδίμηρου Κυριακίδη, επιβεβαιώνοντας το πολύπλευρο ταλέντο του και το βάθος του ως καλλιτέχνη.