Η δύσκολη εφηβεία της Τόνιας Σωτηροπούλου
Η δύσκολη εφηβεία της Τόνιας Σωτηροπούλου. “Πέρασα κατάθλιψη στην εφηβεία μου όπως οι περισσότεροι από εμάς” αποκάλυψε η ηθοποιός
Η δύσκολη εφηβεία της Τόνιας Σωτηροπούλου
Η Τόνια Σωτηροπούλου χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως γυναίκα καριέρας, όχι μόνο με την παραδοσιακή έννοια της επιτυχίας, αλλά ως ένα μέσο επιβίωσης και υλοποίησης ονείρων. Η καριέρα της, όπως τονίζει, χτίστηκε πάνω σε αρνήσεις και ξεκάθαρους στόχους:
«Είμαι σίγουρα μια γυναίκα καριέρας γιατί έχω μάθε μέσα από τη δουλειά να επιβιώνω και να ονειρεύομαι. Να επιβιώνω σαν άνθρωπος στη ζωή! Η καριέρα χτίζεται από τα όχι και το πού θέλει να πάει κάποιος, το κατακτάς με στοχοπροσήλωση βλέποντας το δάσος και όχι το δέντρο. Είναι ένας από τους λόγους που είμαι πιστή στο σινεμά και δεν έχω μπει στη διαδικασία να κάνω τηλεόραση, να είμαι κάθε χρόνο σε μια σειρά, γιατί θα με τραβούσε από τον στόχο μου, ο οποίος έχει να κάνει πολύ και με το εξωτερικό!»
Η Σωτηροπούλου εκφράζει μια υγιή σχέση με τον χρόνο που περνάει και την προσωπική της ανάπτυξη. Παρόλο που νοσταλγεί την αφέλεια και τον ενθουσιασμό της δεκαετίας των 20, δηλώνει ευτυχισμένη με το παρόν και το μέλλον:
«Η δεκαετία 20-30 ήταν από τις αγαπημένες μου και κάπως μου λείπω. Προσπαθώ να ανατρέξω στο συναίσθημα που είχα, που είναι μεν αφελές αλλά μπορώ να κατακτήσω τα πάντα. Στην πραγματικότητα δεν θα άλλαζα με τίποτα το παρόν, αλλά μου αρέσει πολύ που μεγαλώνω. Κάθε χρόνος είναι δώρο!»
Η ευγνωμοσύνη της για την οικογένειά της είναι εμφανής, τονίζοντας τη σημασία της αγάπης και της στήριξης που έλαβε. Μεγάλωσε στην Άνω Γλυφάδα, σε μια «midi class» οικογένεια, όπου οι υλικές συνθήκες ποικίλλαν, αλλά οι αξίες παρέμειναν σταθερές:
«Είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω μια οικογένεια που είχαμε πολλή αγάπη. Έχω δύο αρκετά μεγαλύτερα αδέλφια. Ο ένας είναι 56 και ο άλλος 59 χρονών. Αισθάνεσαι ότι με κάποιο τρόπο ότι έχεις άλλους δύο μπαμπάδες που είναι πιο σύγχρονοι από τον μπαμπά σου. Είναι άλλη στήριξη! Μεγάλωσα στην Άνω Γλυφάδα με ευκολίες και δυσκολίες. Είμαι από μια εντελώς midi class οικογένεια, πότε είχαμε χρήματα, πότε δεν είχαμε. Ο μπαμπάς μου ήταν γραφίστας, τα έκανε όλα στο χέρι, δεν ασχολήθηκε ποτέ με υπολογιστές! Ίσως του στοίχισε δημιουργικά αλλά σε εμένα δεν μου στοίχισε τίποτα. Δεν είχα ποτέ πολλά αγαθά! Κάπως μεγάλωσα σε μια οικογένεια που το παν στη ζωή δεν είναι τα υλικά αγαθά και δεν μας καθορίζει αυτό ως ευτυχισμένους ανθρώπους. Έχω μια μάνα απίστευτη!»
Η Τόνια Σωτηροπούλου μίλησε και για την εφηβεία της, μια περίοδο που, όπως πολλοί, βίωσε κατάθλιψη, αλλά και για την κοινωνική της εξέλιξη:
«Πέρασα κατάθλιψη στην εφηβεία μου όπως οι περισσότεροι από εμάς. Είναι η ορμονική μετάβαση και ρομαντισμός. Ήμουν λίγο αποστασιοποιημένη σε σχέση με το πώς είμαι τώρα! Μου αρέσει να γνωρίζω νέους ανθρώπους, έχω χώρο να μπουν φίλοι, πάντα!»
Η εμπειρία της με τις πρώτες δουλειές, που ξεκίνησαν από την ανάγκη να κερδίσει το χαρτζιλίκι της για διακοπές, δείχνει την ανεξάρτητη φύση της από νεαρή ηλικία:
«Όταν έμπαινα στην εφηβεία και έλεγα στους γονείς μου ότι θέλω να πάω διακοπές, μου είπαν να ξεκινήσω να μαζεύω το χαρτζιλίκι μου το καλοκαίρι. Η πρώτη μου δουλειά ήταν σε καφέ σερβιτόρα αλλά η πρώτη πρώτη δουλειά με είχε βάλει ο πατέρας μου σε μια ναυτιλιακή εταιρεία και έκανα filing, έφερνα καφέδες. Για ένα μήνα!»
Ωστόσο, η κλίση της στην υποκριτική ήταν κάτι που πάντα γνώριζε.
«Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Δεν είχα σκεφτεί στη ζωή μου να κάνω κάτι διαφορετικό. Όταν έγινα 15 ο πατέρας μου μού είπε “ξέρω τι θες να κάνεις αλλά θέλω να μου το πεις”. Όταν του είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός μου λέει “δόξα το Θεό γιατί νόμιζα ότι ήθελες να κάνεις κάτι βαρετό τύπου δικηγόρος, γιατρός”».
