Το «αντίο» που διέλυσε τον Τάσο Κωστή. Ηθοποιός «παλαιάς κοπής», μισό αιώνα στο θέατρο, με δικό του ξεχωριστό στιλ, αγαπημένος τόσο στην τηλεόραση, αλλά και στη μεταγλώττιση χάρη στη χαρακτηριστική φωνή του ή σωστότερα τις… πολλές φωνές που έχει «δανείσει» σε πολύ γνωστούς, λατρεμένους ήρωες κινουμένων σχεδίων. Κι όμως, ο Τάσος Κωστής παραδέχεται ότι έχει βιώσει τον πόνο από παιδί. Δυστυχώς και τώρα ο γνωστός ηθοποιός προσπαθεί να… γαληνέψει, καθώς η απώλεια της γυναίκας του τον διέλυσε ψυχικά.

Το «αντίο» που διέλυσε τον Τάσο Κωστή

Τόσο που τον έκανε να φύγει στην Κύπρο για να ξεχάσει την κοινή τους καθημερινότητα. Για όλα αυτά τα δύσκολα συναισθήματα που βιώνει από τον πόνο της απώλειας, για τα ωραία και τα άσχημα που τον έχουν «σφραγίσει» ανεξίτηλα, μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο», σε μια εξομολόγηση καρδιάς. Απλός, σοβαρός, ανθρώπινος, παλεύει με τις αντοχές και τις μνήμες του, προσπαθώντας να κάνει όχι μόνο τον κόσμο αλλά και τη δική του ψυχή να χαμογελάσουν ξανά. Το παλεύει, αν και όπως τονίζει ο πόνος είναι προσωπικός και πολύ μεγάλος. Όμως, ακόμα κι έτσι κρατάει ό,τι αγαπάει ζωντανό και αφήνεται στο κάλεσμα της μοίρας, που τον οδήγησε σε γαλάζια νερά ευτυχίας αλλά και σε… χειμάρρους θλίψης.

Ας πάμε στην καινούρια σελίδα της ζωής σας, την οποία γυρίσατε πηγαίνοντας για δουλειά στην Κύπρο, θέλοντας να ξεφύγετε από τη θλίψη που σας προκάλεσε ο θάνατος της συζύγου σας Μαριάννας πέρυσι τον Μάρτιο.

Έπρεπε να το διαχειριστώ αυτό και εδώ ήταν πολύ δύσκολο να το κάνω. Μου έγινε πρόταση για την Κύπρο και το είδα σαν ευκαιρία. Ανεβάσαμε με τον Λώρη Λοϊζίδη τον «Μπακαλόγατο» -όλο το χειμώνα με sold out παραστάσεις- και συνεχίζουμε και όλο το καλοκαίρι. Η απόφασή μου αυτή μου έχει κάνει πολύ καλό. Γιατί εδώ, όπου και αν γυρίσω, ό,τι και να κάνω, τη βλέπω μπροστά μου. Εδώ στο σπίτι μας είναι τα πράγματα που αγαπήσαμε, ενώ εκεί όλα είναι καινούρια. Βεβαίως, τη φωτογραφία της την πήρα μαζί μου. Με τη Μαριάννα ήμασταν 44 χρόνια μαζί. Ήταν σύντροφος, πάντα δίπλα μου, ούτε πίσω μου ούτε μπροστά μου. Είναι πολύ μεγάλο ψυχικό τραύμα ο χαμός της. Όλα τα παλέψαμε μαζί. Κι εγώ πριν από δέκα χρόνια είχα νοσήσει από καρκίνο και ήμουν στο κρεβάτι κι εκείνη δίπλα μου. Μετά αντιστράφηκαν τα πράγματα, καθώς χτυπήθηκε εκείνη από τον καρκίνο. Ήμουν συνεχώς στο πλευρό της, αλλά ενώ εγώ είχα έναν ορίζοντα μπροστά μου, στη δική της περίπτωση πέσαμε σε τοίχο.

Ήξερε κι εκείνη τη σοβαρότητα της κατάστασης της υγείας της ή μόνο εσείς;

Την ήξερε. Ήλπιζε σε ένα θαύμα. Το πάλεψε τρία χρόνια. Πήγαινε καλά. Δυστυχώς μετά, τους τελευταίους έξι μήνες, άρχισε η κατηφόρα και δεν σταματούσε. Την έχασα (η φωνή του «σπάει»). Αποφάσισα να φύγω στην Κύπρο για να μπορέσω να το διαχειριστώ, γιατί δεν ξεχνάς. Είναι η ζωή σου. Όλη την ώρα σού έρχονται τα πάντα στο μυαλό. Σου λείπει ο μισός σου εαυτός. Γυρίζεις το κεφάλι σου, βλέπεις ένα αντικείμενο και θυμάσαι… Πας να πιεις έναν καφέ και λες «εδώ είχαμε έρθει μαζί». Πέρασα πολύ δύσκολες στιγμές. Στην Κύπρο κάπως ξεχνιόμουν και μπορούσα με τη δουλειά να παίρνω τις ανάσες μου.

Και πήρατε τη φωτογραφία της μαζί σας;

Ναι. Αφού πήγα για δουλειά στην Κύπρο, «ήρθε» κι εκείνη μαζί. Η φωτογραφία της είναι πάντα πάνω στο τραπέζι από την πρώτη στιγμή, γιατί πάντα μαζί τρώμε (κομπιάζει). Της μιλάω… Έχω την αίσθηση ότι είναι δίπλα μου. Όταν είμαι σπίτι μας, τη νιώθω κοιτώντας τα πράγματα. Τις φωτογραφίες της. Είναι παντού. Υπάρχει η ενέργειά της σε όλα τα πράγματα που φτιάξαμε μαζί.

Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!