Γιώργος Σουξές: Τρώγοντας ψωμί και ελιές με τον Θανάση Βέγγο
Γιώργος Σουξές: Τρώγοντας ψωμί και ελιές με τον Θανάση Βέγγο. Η συνάντηση του ηθοποιού με τον σπουδαίο κωμικό και τα λόγια που του είπε
Γιώργος Σουξές: Τρώγοντας ψωμί και ελιές με τον Θανάση Βέγγο. Ετοιμάζεται να μας εντυπωσιάσει σε ένα ρόλο τη νέα σεζόν, όπως κάνει εδώ και 43 χρόνια που παίζει στο θέατρο και στην τηλεόραση, έχοντας γίνει πολύ αγαπητός στο κοινό. Όπως αποκάλυψε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο» ο Γιώργος Σουξές, πέρασε πριν από λίγο καιρό μια πολύ δύσκολη περιπέτεια εν ώρα γυρίσματος και σώθηκε από του χάρου τα δόντια. Ο γνωστός ηθοποιός αντιμετωπίζει τα πράγματα ψύχραιμα, αυτοσαρκάζεται και, όπως μας είπε, έχει κάνει… στροφή στη ζωή του.
Γιώργος Σουξές: Τρώγοντας ψωμί και ελιές με τον Θανάση Βέγγο
Μας μίλησε για όλα όσα του συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, ευχάριστα και δύσκολα, το θάνατο που τον… κύκλωσε άλλες δύο φορές τελευταία, αλλά κατάφερε να τον ξεγελάσει – κι αυτό δεν είναι μπλακ χιούμορ-, τη θλίψη που ξεπέρασε και πώς βρήκε το φωτεινό εαυτό του, τη γνωριμία του με τον Θανάση Βέγγο, που τον «σφράγισε» ως άνθρωπο και ηθοποιό, για το φύλακα-άγγελό του και τα προσωπικά του, που είναι στα καλύτερά τους.
Ποιος ήταν ο αγαπημένος σας πρωταγωνιστής στον ελληνικό κινηματογράφο από τότε που ήσασταν παιδί;
Ο Βέγγος. Ήταν εξαιρετικός. Και ο Ηλιόπουλος και ο Αυλωνίτης, αλλά για μένα ο Θανάσης Βέγγος έβγαζε την ψυχή του και αυτό ήταν σπουδαίο παράδειγμα.
Τον είχατε γνωρίσει, τον Βέγγο;
Συναντηθήκαμε δύο φορές. Την πρώτη φορά ήμουν στην Α’ Γυμνασίου και έμαθα ότι γύριζε στην περιοχή μου, στην Πετρούπολη, την ταινία «Θανάση, πάρε τ’ όπλο σου». Υπάρχει ακόμα αυτό το σπιτάκι που είχε χτίσει το 1972. Μακάρι να το έκαναν ένα μικρό μουσείο, αλλά δεν έχει προχωρήσει αυτό το θέμα. Και έμαθα ότι θα ήταν εκεί. Έκανα κοπάνα από το σχολείο για να δω το γύρισμα. Είχα τρέλα από μικρός με τις ελληνικές ταινίες. Εκεί τότε όλο το τοπίο ήταν μια τεράστια αλάνα. Τώρα γύρω γύρω από αυτό το σπιτάκι υπάρχουν πολυκατοικίες.
Έφυγα λοιπόν από το σχολείο, πήγα με τα πόδια εκεί και παρακολουθούσα το γύρισμα. Κάποια στιγμή σταμάτησαν για διάλειμμα. Υπήρχε ένα μικρό τοιχάκι με τσιμεντόλιθους, κάθισα εκεί, αφού είδα ότι δεν έκαναν γύρισμα, και ο Θανάσης Βέγγος ήρθε και έκατσε δίπλα μου. Άνοιξε ένα μαντίλι που είχε μέσα ελιές και λίγο ψωμί. Ήταν το κολατσιό του. Άρχισε να τρώει και κάποια στιγμή γυρίζει και μου λέει: «Βλέπεις τι τραβάμε;» (γέλια). Κι εγώ, αντί να φύγω τρέχοντας, κόλλησα περισσότερο.
Για σας που ήσασταν ένα φτωχόπαιδο, που ζήσατε με στερήσεις, η σκηνή αυτή θα ήταν πολύ οικεία.
Ναι, έτσι ζούσαμε. Ήμασταν ικανοποιημένοι τότε με αυτό το λίγο. Τη δεύτερη φορά τον συνάντησα, πολύ αργότερα, όταν πήγα σε μια ακρόαση όπου ζητούσαν άτομα για το χορό σε αρχαία κωμωδία, όπου θα πρωταγωνιστούσε ο Θανάσης Βέγγος. Είχα πάρει και ένα τουμπερλέκι μαζί μου, γιατί τότε έκανα μαθήματα και μου άρεσε να παίζω. Είπα ένα τραγούδι και άρχισε κι εκείνος να τραγουδάει μαζί μου.
