Θανάσιμη “παραγγελιά” για τον Νεκτάριο Σφυράκη: έβαλε ένα πιστόλι στο κεφάλι μου. Έζησε τη μεγάλη δημοσιότητα, τη δόξα και την… τρέλα των 90s. Ο Νεκτάριος Σφυράκης κατάφερε να αφήσει το προσωπικό του καλλιτεχνικό αποτύπωμα, να γίνει ένα από τα είδωλα εκείνης της εποχής και να αγαπηθεί για τα τραγούδια του. Και όχι μόνο. Παρέμεινε απλός, αυθόρμητος, ειλικρινής, γεμάτος αγάπη γι’ αυτό που κάνει μέχρι σήμερα, λέγοντας πολλές φορές τα πράγματα έξω από τα δόντια.

Θανάσιμη “παραγγελιά” για τον Νεκτάριο Σφυράκη: έβαλε ένα πιστόλι στο κεφάλι μου

Έκανε πράξη όσα ήθελε κι ακόμα παραπάνω – εκτός από τα σουξέ του, έχει και τις τέσσερις μεγάλες αγάπες της ζωής του, που είναι οι γιοι του. Για όλα μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο»: Για τα εύκολα και τα δύσκολα, τη δόξα και την πίστη, τις φορές που βρέθηκε μια… ανάσα πριν από το θάνατο, όπως τότε που ένας θαμώνας τού έβαλε το πιστόλι στο κεφάλι την ώρα που τραγουδούσε στην πίστα και αρνήθηκε «παραγγελιά».

Στη νύχτα, όταν τραγουδούσες στις μεγάλες πίστες, βίωσες ακραίες καταστάσεις, επεισόδια μεταξύ θαμώνων;

Θα σου πω ένα περιστατικό… Σε ένα νυχτερινό μαγαζί, επειδή δεν είπα ένα τραγούδι, θαμώνας έβαλε ένα πιστόλι στο κεφάλι μου, γιατί δεν εκτέλεσα την «παραγγελιά» του. Δεν το τραγούδησα γιατί δεν ήταν στο δικό μου ρεπερτόριο. Ήταν στο ρεπερτόριο του επόμενου συναδέλφου και ξεκίναγε με αυτό το τραγούδι. Οπότε, αν εγώ τελείωνα με το τραγούδι το οποίο μου ζητήθηκε, θα του «έκαιγα» τη δική του την εμφάνιση.

Ένιωσες τότε ότι άλλαξες; Ότι κάποια στιγμή καβάλησες το καλάμι;

Αυτό μπορεί να το πάθει κάποιος εάν δεν ξέρει πώς έχει στηθεί κάτι. Να το ζήσει κάποιος εάν του δόθηκε χωρίς να το αξίζει. Εάν δεν έχει καλή «γείωση», δεν ξέρει από πού προέρχεται και πού πηγαίνει. Εμένα η καταγωγή μου είναι από τα Χανιά, από το Καλαμίτσι Αλεξάνδρου, μεγάλωσα στα Μανιάτικα του Πειραιά και έχω στηθεί μόνος μου, πάλεψα πολύ, δεν μου δόθηκε σαν δώρο κάτι, ούτε είχα κάποιον πλούσιο θείο ή εύπορη θεία να μου πει «πάρε αυτά τα χρήματα και κάνε αυτό». Εμένα με «πήρε» ο κόσμος μαζί του. Ο κόσμος αγκάλιασε αυτό το τυπάκι από την Κρήτη ή και από τα Μανιάτικα, αν θέλεις, γιατί και τα δύο δικά μου μέρη είναι, που λίγο γυάλιζε το μάτι του, που κάπου είχε έναν τέτοιου τύπου λόγο… για τα τραγούδια που έγραφε, έτσι όπως διαχειρίστηκε την κοινωνία λέγοντας τα πράγματα με το δικό του «αιρετικό» τρόπο, κάνοντας τις δικές του επιλογές. Ταυτίστηκε ο κόσμος μαζί του. Αυτό κέρδισα. Ταυτίστηκε το θέλω του κόσμου, ότι «ναι, κι εγώ κάπως έτσι θα το έκανα». Έμεινα ο δικός τους αγαπημένος, απλός Νεκτάριος.

Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!