Ο Νίκος Μπάρκουλης, γιος του αείμνηστου ηθοποιού Ανδρέα Μπάρκουλη, μίλησε για τις συνειδητές επιλογές που έχει κάνει στη ζωή του, συμπεριλαμβανομένης της απομάκρυνσής του από τα φώτα της δημοσιότητας και της αποχώρησής του από τον χώρο της υποκριτικής.
Μιλώντας στην εκπομπή Super Κατερίνα του Alpha, εξήγησε την απόφασή του να αποτραβηχτεί από την προβολή, ιδιαίτερα μετά τη συμμετοχή του στο «Just the 2 of Us», η οποία ήταν εντελώς προσωπική. Απέδωσε την επιλογή αυτή και την πορεία του γενικότερα στην ακλόνητη πίστη του στον Θεό, την οποία συμβολίζει και ένα τατουάζ σταυρού που έχει κάνει. Υποστήριξε ότι η Θεία δύναμη αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο σε όλες του τις ενέργειες και τον οδηγεί μπροστά.
«Από επιλογή ήθελα να εξαφανιστώ λίγο από τα φώτα της δημοσιότητας. Το τελευταίο τατουάζ που έχω κάνει είναι ο σταυρός – ο σταυρός συμβολίζει τον Θεό και για μένα είναι πάνω απ’ όλα. Ό,τι έχω κάνει το οφείλω στον Θεό και πάντα πάω μπροστά με τη δύναμη του Θεού».
Ο Νίκος Μπάρκουλης εξέφρασε επίσης την έντονη επιθυμία του να μεταφέρει την ζωή του πατέρα του, Ανδρέα Μπάρκουλη, στη μεγάλη οθόνη. Φαντάζεται ένα κινηματογραφικό έργο με τίτλο «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης», στο οποίο θα ήθελε να ενσαρκώσει ο ίδιος τον πατέρα του, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να αποδώσει επάξια το “μεγαλείο” του, παρά το γεγονός ότι αναμένει τόσο θετικές όσο και αρνητικές κριτικές.
«Θέλω να κάνω ταινία τη ζωή του πατέρα μου με τίτλο “Κορίτσια, ο Μπάρκουλης”. Θα ενσάρκωνα τον πατέρα μου. Θα μπορούσα να φτάσω το “μεγαλείο” του. Ξέρω ότι θα έχει και θετική και αρνητική κριτική».
Αναφερόμενος στην δική του πορεία στην υποκριτική, δήλωσε ότι έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του και την πρακτική του άσκηση, αλλά έχει πλέον απομακρυνθεί από αυτόν τον κλάδο. Εκμυστηρεύτηκε πως η νονά του, η ηθοποιός Άννα Φόνσου, τον παρότρυνε επίμονα από μικρή ηλικία να ακολουθήσει την υποκριτική. Παράλληλα, τόνισε πόσο του έλειψε η πατρική καθοδήγηση στα πρώτα του βήματα, εκφράζοντας την ευχή να ήταν ο πατέρας του εν ζωή για να τον συμβουλεύει σε λεπτομέρειες όπως η ερμηνεία ατακών και να τον προστατεύει από τις παγίδες του χώρου. «Με την υποκριτική τελείωσα και έκανα την πρακτική μου. Η νονά μου – η Άννα Φόνσου – ήθελε από μικρός που ήμουν να γίνω ηθοποιός. Μου έλεγε “σε παρακαλώ, γίνε ηθοποιός”. Δεν με είχε συμβουλέψει ο πατέρας μου σχετικά με την υποκριτική. Θα ήθελα να ήταν εδώ… να του πω “πώς να πω αυτή την ατάκα;”, να με καθοδηγήσει στον χώρο, να μου πει “πρόσεχε αυτό”», τόνισε.
