Μπορεί στη δεκαετία του ’80 να πρόσφερε «Γρανίτα από μελάνι» ή να έκανε άνω κάτω τις «Φυλακές ανηλίκων» και μάλιστα δύο φορές να γίνονταν τότε «Άγριες πλάκες στα θρανία» και να έπεφτε «Και κλάααμα στα σχολεία», αλλά ο Σπύρος Ιωάννου απέδειξε σε μια πορεία σαράντα και πλέον χρόνων στον καλλιτεχνικό χώρο ότι είναι ηθοποιός που υπηρέτησε πιστά την τέχνη του, δείχνοντας την ίδια αγάπη σε καθετί που έκανε: από βιντεοταινίες, όπου έγινε δημοφιλής, μέχρι και διαφορετικούς ρόλους στο θέατρο, την επιθεώρηση, την κωμωδία και το δράμα. Άλλωστε και τώρα σε αρχαία τραγωδία συμπρωταγωνιστεί, στο ρόλο του Μενέλαου, στην «Ελένη» του Ευριπίδη. Επίσης, επέστρεψε στην τηλεόραση ερμηνεύοντας δραματικό ρόλο στο «Προξενιό της Ιουλίας» στον Alpha, ενώ έκανε την έκπληξη και στην υπερπαραγωγή του Mega «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό», όπου συγκίνησε το κοινό παίζοντας μόνο σε μια σκηνή μαζί με τον Προκόπη Αγαθοκλέους και τον Δημήτρη Ήμελλο.

Σπύρος Ιωάννου: Έβλεπα μέσα στα μάτια του τον άγιο

Ο Σπύρος Ιωάννου, που έχει εμφανιστεί δίπλα σε τεράστιους ηθοποιούς στο θέατρο, μας εξήγησε γιατί δεν έπαιζε στην τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια, πώς πάλεψε να βγάλει από πάνω του την «ετικέτα» από τις βιντεοταινίες που τον «στιγμάτισαν», αλλά και τον πόλεμο που δέχτηκε. Ακόμα μας μίλησε για τη μεγάλη πίστη του στον Θεό, η οποία ενισχύθηκε από τα θαύματα που έζησε στο Άγιο Όρος, αλλά και στη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς για τον Άγιο Παΐσιο.

Πιστεύεις στον Θεό;

Ναι. Έχω βαθιά πίστη στον Θεό. Και θα σου πω και κάτι ακόμα που εγώ το θεωρώ θαύμα. Έβλεπα τον α’ κύκλο της σειράς «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό» και είπα: «Αχ, άγιέ μου, μόνο μια σκηνή θέλω σε αυτή τη σειρά», γιατί είχα επισκεφτεί και τη σκήτη του Αγίου Παϊσίου. Είχα ακούσει πάρα πολλά θαύματα που είχε κάνει και ήταν πάντα στην καρδιά μου. Όταν μου συνέβαινε κάτι, έλεγα: «Άγιε Παΐσιε, προσευχήσου για μένα». Και στο δεύτερο κύκλο όντως χτύπησε το τηλέφωνό μου και έγινε αυτό που ζήτησα στον Άγιο Παΐσιο. Ήταν η σκηνή που ήθελα. Η σκηνή στο καφενείο, όπου είχε έρθει ο μοναχός Παΐσιος και του μιλούσα για τον Άγιο Αρσένιο μαζί με τον -Θεός σχωρέσ’ τον- Δημήτρη Ήμελλο. Τι ευλογία και τι τιμή να γνωρίσω αυτόν το σπουδαίο ηθοποιό και άνθρωπο, στις τελευταίες του ατάκες να μιλάμε μαζί, το θεώρησα απέραντη ευλογία και Θεού θέλημα.

Όταν έπαιξα αυτή τη σκηνή και ήταν ο Προκόπης Αγαθοκλέους που μου μιλούσε, κάτι έγινε… Ήταν διαφορετικά στις πρόβες, γιατί στο γύρισμα ένιωσα σαν να έφευγα από τον εαυτό μου και όντως έβλεπα μέσα στα μάτια του τον άγιο και ένιωθα ότι ήταν εκεί. Ένιωθα ένα περίεργο συναίσθημα. Με έπιανε ανατριχίλα, σαν να ήταν εκεί ο ίδιος ο άγιος και να καθοδηγούσε τη σκηνή, σαν να τη σκηνοθετούσε… Στις πρόβες έλεγα τα λόγια κανονικά, αλλά όταν έγινε το γύρισμα, την ώρα που λέω ότι «ο Τούρκος είδε τον Χατζεφεντή, τον Άγιο Αρσένιο να μην περπατάει στη γη, αλλά να περπατάει στον αέρα», δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου, γιατί εγώ την είδα μπροστά μου εκείνη τη σκηνή. Αυτή η σειρά είχε ευλογία, γιατί την ήθελε ο ίδιος ο Άγιος Παΐσιος να γίνει. Το πιστεύω αυτό. Το Πάσχα που πήγα σε πολλές εκκλησίες, ήταν γεμάτες από νέα παιδιά και όλα τους είχαν δει τη σειρά και έμαθαν να λένε την ευχή του Αγίου Παϊσίου: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Άλλαξαν πάρα πολλοί άνθρωποι βλέποντας αυτή τη σειρά. Κι εγώ που την είδα και συμμετείχα, άλλαξα πολλά πράγματα μέσα μου. Στα γυρίσματα, που ήταν πολύ δύσκολα και αντιμετωπίσαμε δυσκολίες, πάντα το χέρι του Αγίου Παϊσίου ήταν εκεί για να δώσει λύσεις. Θυμάμαι κάτι απίστευτο που συνέβη μεταξύ άλλων. Στη σκηνή όπου χτίζουν την εκκλησία, έλειπαν υλικά και ήταν πολύ δύσκολο να ανέβει όλη αυτή η ξυλεία για να γίνει το γύρισμα. Θα έπρεπε να ακυρωθεί το γύρισμα και να το κάνουν αλλού. Τότε φώναξε ο ηγούμενος: «Παιδιά, για κοιτάξτε εδώ στην αποθήκη». Και ως εκ θαύματος εκεί υπήρχαν ξύλα στο μέγεθος που χρειαζόταν για να χτιστεί η εκκλησία! Αν αυτό δεν είναι θαύμα του αγίου, τότε τι ήταν; Θυμάμαι, όταν έκανα τα γυρίσματά μου, είδα τέσσερις ρασοφόρους και νόμιζα ότι ήταν κομπάρσοι. Τους πλησίασα, τους ρώτησα και μου είπαν: «Είμαστε μοναχοί από το Βατοπέδι και η θέση μας εδώ είναι να βλέπουμε τα πάντα ώστε να γίνουν σωστά. Όλα αυτά που αναφέρονται στο σενάριο είναι αλήθεια και οτιδήποτε γίνεται εδώ το παρακολουθούν ιστορικοί». Δεν ήταν όλη η σειρά δραματική, αλλά δεν υπήρχε επεισόδιο που να μην κλαίει ο κόσμος. Έκλαιγαν από την αλήθεια. Έλεγαν όλοι ότι υπάρχει κάτι πέρα από εδώ. Γι’ αυτό εγώ λέω ότι «η σειρά έγινε με παραγωγή και σκηνοθεσία του Αγίου Παϊσίου, ο οποίος καθοδηγούσε τους πάντες».

Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!