Η Μαγγίρα και το τέρας
Η Μαγγίρα και το τέρας. Η μάχη της ηθοποιού με την κατάθλιψη και πως κατάφερε να βγει νικήτρια
Η Μαγγίρα και το τέρας. Ό,τι και να πει κανείς για τη Ματθίλδη Μαγγίρα είναι λίγο. Όχι μόνο για το πολύπλευρο ταλέντο της, αλλά και για το ταξίδι της στην αυτογνωσία. Το μεταφυσικό δεν τη φοβίζει, καθώς είναι το δικό της φυσικό «κοίταγμα». Η ηθοποιός θεωρεί ότι η ζωή και ο Θεός, γιατί πιστεύει πολύ, την προίκισαν με εμπειρίες και «δώρα» που θυμίζουν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, το οποίο όμως για εκείνη είναι αυτοβιογραφικό. Άλλωστε, αυτά τα γράφει και στο βιβλίο που ετοιμάζει.
Η Μαγγίρα και το τέρας
Όμως, πριν συμβεί αυτό, αποκάλυψε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο» πολλά -ακόμα και εξώκοσμα- που έχει ζήσει, σε μια «ψαγμένη» συνέντευξη, διαφορετική από τις άλλες, καθώς από τότε που ήταν ακόμα παιδί τής άρεσε να ψάχνει… πέρα από το λόφο και όσα βλέπει το ανθρώπινο μάτι. Μας μίλησε για τη δική της επίπονη ανάσταση, τη συγχώρηση, την αγάπη, τα θαύματα που βίωσε και τις μεταφυσικές εμπειρίες που είχε. Ακόμα αναφέρθηκε στη σωματική ψυχοθεραπεία και στις προηγούμενες ζωές της, που έχει δει, στα οράματά της, την ελευθερία, την άνοια της μητέρας της και το θάνατο, τα… UFOs, τα σκοτεινά όντα που είναι ανάμεσά μας, αλλά και την τεράστια δύναμη της ψυχής του ανθρώπου.
Πώς και πότε αποφάσισες να κάνεις σωματική ψυχοθεραπεία;
Έκανα διάφορα είδη ψυχοθεραπείας από το 2006, πήγα σε ψυχίατρο, σε ψυχολόγο και τελικά, το 2010, ξεκίνησα σωματική ψυχοθεραπεία. Κράτησε τρία χρόνια και ολοκληρώθηκε, καθώς η ψυχοθεραπεύτριά μου μου είπε: «Μην ξανάρθεις, δεν χρειάζεσαι κάτι άλλο».
Έχεις περάσει κατάθλιψη;
Ναι, έχω περάσει. Το κατάλαβα γιατί δεν ήμουν χαρούμενη. Το έζησα κι αυτό το δουλέψαμε, το τελειώσαμε και από εδώ και πέρα δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επανέλθει.
Παρόλο όμως που έχεις δουλέψει πολύ με τον εαυτό σου, έχεις κρατήσει αυτή τη γλυκιά σου τρέλα.
Ευτυχώς, δεν λες. Και μου αρέσει.
Λένε πως, αν περάσεις τα «μονοπάτια» της ψυχοθεραπείας, γίνεσαι πολύ πιο ήρεμος.
Είμαι πολύ πιο ήρεμη με την τρέλα μου, με τη δημιουργικότητά μου, με τον τρόπο μου, με την οπτική μου γωνία, η οποία άλλαξε, το χιούμορ όμως δεν έχει αλλάξει. Και τι εννοούμε τρέλα, για να συνεννοηθούμε. Προσωπικά θεωρώ ότι η σημερινή κοινωνία αποκαλεί τρελό τον πνευματικά ελεύθερο άνθρωπο. Τον εγκλωβισμένο σε ένα σύστημα όπου σου λένε «έτσι είναι». Για κάτσε, έτσι λες εσύ ότι είναι. Να μην το ψάξω; Δηλαδή, θέλω να σου πω ότι, ναι, βγήκα από… το σπήλαιο του Πλάτωνα. Αυτό είναι ελευθερία για μένα. Αλλά εμένα τρελή με αποκαλούσαν από μικρό παιδί και τα παιδιά στη γειτονιά. Γιατί με αποκαλούσαν τρελή; Γιατί δεν ακολουθούσα τα «πρέπει» αλλά τα «θέλω» μου. Αυτό όμως τι δείχνει; Μια ελευθερία. Οπότε λέμε τρελό αυτόν που είναι ελεύθερος και κάνει τα «θέλω» του; Και ο νορμάλ είναι αυτός που ακολουθεί τα «πρέπει» που του έχουν βάλει; Κατά πόσον ξέρει τον εαυτό του αυτός; Ή είναι ένα ρομπότ που ακολουθεί τις οδηγίες;
Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.
