Ίλυα Λιβυκού: Η αρχοντική μούσα του Λογοθετίδη
Ίλυα Λιβυκού: Η αρχοντική μούσα του Λογοθετίδη και η τραγωδία που άλλαξε τη ζωή της. Από τη λάμψη, στην απομόνωση και στο θάνατο
Η Ίλυα Λιβυκού, με την ακαταμάχητη γοητεία και τη λεπτότητα που τη διέκρινε, αποτέλεσε μια από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές της χρυσής εποχής του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Στενή συνεργάτιδα και αχώριστη κινηματογραφική σύντροφος του ανεπανάληπτου Βασίλη Λογοθετίδη, η Λιβυκού σφράγισε με την παρουσία της ένα ολόκληρο καλλιτεχνικό κεφάλαιο. Η συνάντησή τους το 1948, λίγο πριν ο Λογοθετίδης αναλάβει θίασο, υπήρξε καταλυτική – η «αταίριαστη» χημεία τους πάνω στη σκηνή και στη μεγάλη οθόνη γέννησε αριστουργήματα. Από τις δώδεκα κινηματογραφικές δουλειές του μεγάλου κωμικού, στις εννιά είχε δίπλα του την εκρηκτική Ίλυα.
Η σχέση τους δεν περιορίστηκε μόνο στο επαγγελματικό πεδίο. Υπήρξαν ζευγάρι και στην προσωπική τους ζωή, παρόλο που ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκε επίσημα. Ο έρωτάς τους, δυνατός αλλά ταυτόχρονα αδύναμος μπροστά στην εσωστρέφεια του Λογοθετίδη, τελικά δεν ευοδώθηκε. Όπως χαρακτηριστικά περιέγραφε η Σούλη Σαμπάχ, η Ίλυα ήταν «η ψυχή της παρέας», ενώ εκείνος παρέμενε σιωπηλός, βυθισμένος στον εαυτό του.
Η Λιβυκού, κατά κόσμον Αμαλία Χατζάκη, γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1919. Από νωρίς ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, συγκεκριμένα τον ακοντισμό, όμως η μοίρα την προόριζε για τη σκηνή. Παντρεύτηκε το δικηγόρο Αγησίλαο Κοζύρη και απέκτησε τρία παιδιά, ένα εκ των οποίων ήταν η ηθοποιός Χρύσα Κοζύρη. Το διαζύγιό της την άφησε να αναλάβει μόνη την ανατροφή των παιδιών της, ενώ παράλληλα ξεκινούσε τη λαμπρή καριέρα της στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
Το πρώτο της βήμα στον κινηματογράφο έγινε με την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται», το 1948. Από εκεί και έπειτα ακολούθησαν σπουδαίες κινηματογραφικές επιτυχίες που εδραίωσαν τη φήμη της.
Διαβάστε επίσης:
Νίτσα Μαρούδα: Η αιώνια ξανθιά τσαχπίνα του κινηματογράφου
Μετά το θάνατο του Λογοθετίδη, το 1960, παρόλο που η απώλεια ήταν συντριπτική, η Λιβυκού συνέχισε την πορεία της με αξιοθαύμαστη επιμονή, χτίζοντας με δικές της δυνάμεις ένα δεύτερο μεγάλο κεφάλαιο στην υποκριτική.
Η αποχώρησή της από το προσκήνιο ήρθε το 1986. Ένα προσωπικό δράμα -ο θάνατος της κόρης της Εύας από καρκίνο τη λύγισε οριστικά. Το πένθος αυτό δεν το ξεπέρασε ποτέ. Κλείστηκε στο σπίτι της στην Κυψέλη, αποκομμένη από τον κόσμο και την τέχνη που υπηρέτησε με πάθος. Η υγεία της σταδιακά επιδεινώθηκε και η ζωή της έσβησε ήσυχα, με ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, το 2002, σε ηλικία 83 ετών.
Η Ίλυα Λιβυκού έζησε μια ζωή γεμάτη φως, δημιουργία, αλλά και με βαρύ τίμημα. Ένας χαρακτήρας πληθωρικός, αλλά βαθιά ευάλωτος. Μια γυναίκα που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην ελληνική θεατρική και κινηματογραφική ιστορία.
