Μαρία Αλιφέρη: Ο άνθρωπος έχει απαξιωθεί
Μαρία Αλιφέρη: Ο άνθρωπος έχει απαξιωθεί. Είναι η εποχή εξοντωτική. Η εποχή είναι «φαστφουντάδικο» λέει η γνωστή ηθοποιός
Μαρία Αλιφέρη: Ο άνθρωπος έχει απαξιωθεί. Η ατάκα που βγήκε από την ψυχή της και χαρακτήρισε όλη της την καριέρα, «σας αγαπώ», τα λέει όλα. Η Μαρία Αλιφέρη είναι γεμάτη αγάπη και φως. Δεν είναι απλώς η σταρ που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή και συνεχίζει να λατρεύεται από τον κόσμο, αλλά και να υπηρετεί εδώ και μισό αιώνα την υποκριτική τέχνη ως αξία ζωής, ψυχής και μάθησης.
Μαρία Αλιφέρη: Ο άνθρωπος έχει απαξιωθεί
Σε μια «θεϊκή» συνέντευξη μας μίλησε για το θείο που φωτίζει τα βήματα και τις πράξεις της, για θαύματα και άλλες… διαστάσεις ύπαρξης και πληρότητας που έζησε. Γαλήνια, χαμογελαστή παρά τον κάθε Γολγοθά που πέρασε και περνάει σε αυτό το… ενοικιοστάσιο, αναφέρθηκε σε όλα. Από την «εποχή φαστφουντάδικο» που ζούμε μέχρι την κορυφή του βουνού όπου μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν έχει μεγάλη πίστη, όπως ένιωσε εκείνη όταν χρειάστηκε να ανέβει, ακόμα και μπουσουλώντας, σε κάποια δύσβατα σημεία στο Όρος Σινά, όπου «συνάντησε» τον Θεό.
Αρχικά μίλησέ μας για το έργο «Blue Train» και το ρόλο σου, όπου έχεις πάρει διθυραμβικές κριτικές.
Οι παραστάσεις μας με το θεατρικό έργο «Blue Train» του Γεράσιμου Ευαγγελάτου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο «Άλμα», σε σκηνοθεσία Γιώργου Σουλεϊμάν, μαζί με τους Σπύρο Χατζηαγγελάκη, Γιώργο Μπένο, Αναστασία Στυλιανίδη και Γιάννη Τσουμαράκη, είναι sold out και θα το συνεχίσουμε και του χρόνου. Με αφορμή τον προβληματισμό ενός γκέι προσώπου -του Μιχάλη-, που κλείνει τα σαράντα πέντε και αρνείται να ωριμάσει, αλλά και το ότι η ζωή που έχει κάνει μέχρι τώρα τον κουράζει, τίθεται το θέμα της μοναξιάς των ανθρώπων και των σχέσεων. Δηλαδή, ο ήρωας αυτός συναντιέται επί σκηνής με τέσσερις διαφορετικούς κόσμους: με τη μάνα του, με την κολλητή του φίλη, με τον πρώην σύντροφό του και με έναν περιστασιακό τωρινό εραστή. Συναντιούνται τέσσερις κόσμοι με άλλες αντιλήψεις, άλλες θέσεις ζωής και νομίζω ότι αυτό είναι και το μυστικό του συγγραφέα Γεράσιμου Ευαγγελάτου: Όλοι οι θεατές ταυτίζονται με κάποιο απ’ όλα τα πρόσωπα του έργου. Είναι πολύ σύγχρονη, άμεση η γραφή του, ρεαλιστική. Αποτυπώνει τη σημερινή πραγματικότητα. Εγώ παίζω στο έργο μια μητέρα, τη Σοφία, η οποία είναι όπως πολλές μανάδες, που αγαπάνε τα παιδιά τους, αλλά δεν μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους έχοντας άλλες απόψεις για τη ζωή.
Ακόμα και η λέξη «train» (τρένο) παραπέμπει στη σημερινή πραγματικότητα με τα Τέμπη και όλο αυτό που συμβαίνει.
Αχ, παιδάκι μου, τι αγγίζεις τώρα… Το τρένο της ζωής έχει σταθμούς και κάποιες φορές, όπως έγινε στην πραγματικότητα, δυστυχώς δεν φτάνει ποτέ στο σταθμό του (βουρκώνει). Αυτό δείχνει ότι η ζωή -κι εμένα αυτό είναι το συμπέρασμά μου- έχει απαξιώσει τον άνθρωπο. Κι αυτό για μένα είναι το τραγικότερο όλων. Όλα αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν και θα συμβούν είναι γιατί ο άνθρωπος έχει απαξιωθεί, έχασε την ουσία του, τον αυτοσεβασμό του, την ιερότητα του για να το πω πιο βαθιά. Κάπου γινόμαστε εργαλεία, μια το σύστημα, μια το ένα, μια το άλλο. Για μένα αυτό είναι η ρίζα του κακού.
Υπάρχουν σήμερα στο χώρο της υποκριτικής νέα παιδιά, μεγάλα ταλέντα, που να μπορέσουν ίσως κάπου να «αγγίξουν» αυτά τα τεράστια μεγέθη ηθοποιών;
Δεν φταίνε τα νέα παιδιά. Είναι ταλαντούχα γιατί τα ’χω στα χέρια μου και μπορώ να το πω. Είναι η εποχή εξοντωτική. Η εποχή είναι «φαστφουντάδικο», δεν δίνει σημασία στον άνθρωπο, ό,τι καταναλώσει περιστασιακά και τελείωσε. «Εποχή φαστφουντάδικο». Αυτό τα λέει όλα. Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να αντισταθεί. Αυτό είναι που προσπαθώ να πω, το λέω και για τον εαυτό μου πρώτα και μετά στους μαθητές μου και τις μαθήτριες. Τα παιδιά έχουν ταλέντο, ζωή μέσα τους και βλέπεις πως, αν βρεις τη χορδή που θα τα αγγίξεις, ζωντανεύουν, λάμπουν τα μάτια τους. Αλλά δεν το κάνει το σύστημα, δεν το κάνει η παιδεία, δεν το κάνουν πιθανώς στο σπίτι οι έρημοι γονείς, που τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να επιβιώσουν, δεν έχουν χρόνο. Κάνουν μόνο διεκπεραίωση.
