Σε κάθε πισώπλατη μαχαιριά, αντί να ουρλιάξω εγώ σιώπησα. Η ατάκα που βγήκε από την ψυχή της και χαρακτήρισε όλη της την καριέρα, «σας αγαπώ», τα λέει όλα. Η Μαρία Αλιφέρη είναι γεμάτη αγάπη και φως. Δεν είναι απλώς η σταρ που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή και συνεχίζει να λατρεύεται από τον κόσμο, αλλά και να υπηρετεί εδώ και μισό αιώνα την υποκριτική τέχνη ως αξία ζωής, ψυχής και μάθησης.

Σε κάθε πισώπλατη μαχαιριά, αντί να ουρλιάξω εγώ σιώπησα

Σε μια «θεϊκή» συνέντευξη μας μίλησε για το θείο που φωτίζει τα βήματα και τις πράξεις της, για θαύματα και άλλες… διαστάσεις ύπαρξης και πληρότητας που έζησε. Γαλήνια, χαμογελαστή παρά τον κάθε Γολγοθά που πέρασε και περνάει σε αυτό το… ενοικιοστάσιο, αναφέρθηκε σε όλα. Από την «εποχή φαστφουντάδικο» που ζούμε μέχρι την κορυφή του βουνού όπου μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν έχει μεγάλη πίστη, όπως ένιωσε εκείνη όταν χρειάστηκε να ανέβει, ακόμα και μπουσουλώντας, σε κάποια δύσβατα σημεία στο Όρος Σινά, όπου «συνάντησε» τον Θεό.

Έχεις δεχτεί πισώπλατες μαχαιριές;

Πάρα πολλές, αλλά είναι αυτά τα ανθρώπινα που ο καθένας πρέπει να παλέψει με τον εαυτό του. Εγώ λέω ότι όλοι έχουμε μέσα μας όλα τα πρόσωπα. Το λέω και στους μαθητές μου, που είναι τα παιδιά μου: «Είμαστε εν δυνάμει και άγιοι και δολοφόνοι. Εμείς θα διαλέξουμε ποιον δρόμο θα πάρουμε». Το έχουμε διαβάσει και στη μυθολογία μας, όταν ο Ηρακλής βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας. Εκείνος διάλεξε. Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε. Αλλά είναι δύσκολο. Η ελευθερία είναι βαρύ πράγμα. Συνήθως πάμε στο εύκολο, γι’ αυτό λέω ότι θέλουμε όλοι διαρκή δουλειά με τον εαυτό μας. Έχουμε παραδείγματα, έχουμε μύθους, ιστορία, παράδοση, Ορθοδοξία. Αν ακούσουμε, αν δούμε τι σημαίνουν όλα αυτά για εμάς, πέρα από τους τύπους, θα το ανεβούμε το βουνό…

Μέσα σε αυτόν το σκληρό και ανταγωνιστικό χώρο πώς κατάφερες να λένε όλοι ότι η Μαρία Αλιφέρη είναι όχι μόνο καλή ηθοποιός αλλά και καλό παιδί; Αυτό το «καλό παιδί» πόσο το έχεις πληρώσει;

Πρώτα απ’ όλα, δεν ένιωσα ποτέ μου ούτε νιώθω ανταγωνισμό, όχι πως δεν γεννιούνται συναισθήματα, το θέμα είναι τι τα κάνω, πώς τα διαχειρίζομαι. Σε κάθε δυσκολία, σε κάθε αδικία, σε κάθε πισώπλατη μαχαιριά, αντί να ουρλιάξω και να ζητήσω το δίκιο μου, εγώ σιώπησα. Εγώ στη δυσκολία σιωπώ για να μιλήσω πάλι με τον Θεό μέσα μου. Κι αυτός μου λέει: «Συνέχισε έτσι, δεν έχει νόημα να ανταποδώσεις. Έχε ταπείνωση». Εμείς πάντα επιλέγουμε ποιον δρόμο θα ακολουθήσουμε, της εκδίκησης, της ανταπόδοσης, της γκρίνιας ή της πίστης, της χαράς και της αισιοδοξίας. Αυτό είναι όλο. Ελεύθεροι είμαστε όλοι να διαλέξουμε. Είμαστε ελεύθεροι, αλλά δεν είμαστε ταπεινοί. Αυτό είναι όλο. Λίγη δύναμη να πάρουμε, χάνουμε… τα αυγά και τα πασχάλια, γινόμαστε θεοί και πιστεύουμε ότι εμείς μπορούμε να εξουσιάσουμε είτε έναν άλλον άνθρωπο, το σύντροφό μας -πάμε στα πιο κοντινά πρόσωπα- μέχρι κι έναν κόσμο ολόκληρο. Πού είναι η ταπείνωση; Η ταπείνωση δεν είναι δουλοπρέπεια, όπως το παραφράζουν πολλοί. Στην ταπείνωση πρέπει να γνωρίζεις ότι είσαι ένα χαλικάκι σε ένα απέραντο σύμπαν. Κι όλο κι όλο αυτό που έχεις να κάνεις είναι να βάλεις ένα όμορφο χρώμα στο σπίτι σου, στον κόσμο, στην ανθρωπότητα, όπου μπορεί ο καθένας.

Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!