Δημήτρης Πετρόπουλος: Ο θάνατος περνάει και μου αφήνει… επισκεπτήρια. Είναι πράος, πάντα χαμογελαστός, ένας φιλόσοφος της ζωής, καλός άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα και ο… πιο κακός «πρωθυπουργός» που έχει λατρέψει ο κόσμος.

Δημήτρης Πετρόπουλος: Ο θάνατος περνάει και μου αφήνει… επισκεπτήρια

Ο Δημήτρης Πετρόπουλος, «ο πρωθυπουργός του “Παρά Πέντε”», όπως τον αποκαλούν εδώ και είκοσι χρόνια στο δρόμο, έχει διανύσει χιλιόμετρα τόσο στο θέατρο όσο και στην εκπαίδευση ως καθηγητής. Συνεχίζει να εκπλήσσει με τους ρόλους του στο σανίδι, ενώ επέστρεψε στην τηλεόραση ως επιχειρηματίας Ραζής στο «Grand Hotel». Για όλα μίλησε στην «ΟΝ Time Σαββατοκύριακο» σαν… έφηβος, καθώς η χαρούμενη διάθεση και το χιούμορ τον χαρακτηρίζουν ακόμα κι όταν τυχαίνει να αναφερθεί στα… επισκεπτήρια θανάτου που είχε. Ακόμα μας αποκάλυψε την… αγαπησιάρικη σχέση που έχει με τους νεκρούς του, τους «μικρούς» και τους «μεγάλους» θανάτους, την πρόσφατη απώλεια που τον πονάει περισσότερο, τον έρωτα, το γάμο και το… πεντάχρονο παιδί που δεν τον αφήνει σε ησυχία, αλλά και για το νέο κύκλο της ζωής του.

Μου είπες ότι δεν φοβόσουν το θάνατο από παιδί. Έχεις περάσει πολλές φορές… ξυστά δίπλα του και τη γλίτωσες. Στα τριάντα οκτώ σου χρόνια αντιμετώπισες τον καρκίνο, λίγο πριν από τα πενήντα σου μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση…

Είναι μακρύς ο κατάλογος (γέλια). Μετά πέρασα ένα αυτοάνοσο, έκανα μια «βουτιά» από μεγάλο ύψος στη σπηλιά του Ευριπίδη στη Σαλαμίνα σε γύρισμα, είχα ένα τροχαίο ατύχημα…

Έχεις νιώσει την… ανάσα του θανάτου.

Ναι, αλλά δεν το έχω πάρει τοις μετρητοίς. Δηλαδή, πρέπει να είναι λίγο σαν τον «Άνθρωπο με το λουλούδι στο στόμα» του Πιραντέλο. Ο θάνατος περνάει και μου αφήνει… επισκεπτήρια για να δηλώσει την παρουσία του. Όμως, αισθάνομαι ότι έχω κι εγώ ένα φύλακα-άγγελο προστάτη, οπότε ανάμεσά μας υπάρχει και μια τρίτη ισχυρή παρουσία. Τι τραβάει με μένα ο φύλακας-άγγελός μου, έχει τρελαθεί (γέλια). Εγώ όμως έχω το καλό ότι τα σημάδια δεν τα ερμηνεύω αρνητικά. Δεν «κακοβάζω», που λέει ο λαός. Ο θάνατος δεν είναι και κάτι τρομερό. Αυτό είναι αναπόφευκτο και θα συμβεί.

Υπήρξαν στιγμές που λύγισες;

Όχι, δεν λύγισα σε καμιά δύσκολη στιγμή. Ακούγεται ηρωικό αλλά δεν είναι. Περισσότερο λυγίζω από μια σχέση που αποδεικνύεται αμφίβολης ποιότητας παρά από προβλήματα υγείας.

Άρα, δίνεις μεγαλύτερη βαρύτητα στο συναισθηματικό κομμάτι;

Οι θάνατοι έχουν πολλές μορφές, δεν είναι μόνο ο σωματικός θάνατος. Έχει πολλούς μικρούς θανάτους η ζωή, που είναι ματαιώσεις, απογοητεύσεις… Καταλαβαίνω ότι ο σωματικός θάνατος ισοδυναμεί στο κεφάλι μας με το τέλος της ζωής, γι’ αυτό τον πριμοδοτούμε. Ο θάνατος θα έρθει, συνήθως απροειδοποίητα -τέλος πάντων, δεν σου αναγγέλλει τη στιγμή-, αλλά υπάρχουν χίλιες δυο απογοητεύσεις και ματαιώσεις που μοιάζουν με μικρό θάνατο. Όταν πεθαίνει η ελπίδα, όταν σκοτεινιάζει η προοπτική, όταν συμβαίνουν όλα αυτά που λέμε και ξαναλέμε για το τώρα με τις κοινωνικές συνθήκες, τις οικονομικές, τη θολούρα στον πλανήτη, τις ισορροπίες που δεν βρίσκουν έναν τρόπο να ζυγιαστούν καλά και ζούμε μια διαρκή αναταραχή, την κουράζουν την ψυχή όλα αυτά.

Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!