Μάριος Αθανασίου: Η μάχη του με το “τέρας”
Μάριος Αθανασίου: Η μάχη του με το “τέρας”. Ο γνωστός ηθοποιός υπήρξε εγκλωβισμένος στα δίχτυα της κατάθλιψης. Τι αποκάλυψε σε συνέντευξη του
Μάριος Αθανασίου: Η μάχη του με το “τέρας”. Ένα περίπλοκο έγκλημα καλείται να εξιχνιάσει στο θέατρο «ART63» o Μάριος Αθανασίου ως επιθεωρητής Ντρέικ, ο οποίος αντιμετωπίζει μια δαιμόνια… πολυπρόσωπη Μαύρη Χήρα! Στην προσωπική του ζωή ο γνωστός ηθοποιός είναι χαμηλών τόνων, σοβαρός, «κουμπωμένος» από άμυνα -γιατί χιούμορ διαθέτει πολύ-, ευγένεια και ψυχραιμία. Κι αυτό γιατί πήρε πολύ νωρίς τη ζωή του στα χέρια του και αγωνίζεται για τα «θέλω» του από παιδί.
Μάριος Αθανασίου: Η μάχη του με το “τέρας”
Για όλα μίλησε με ειλικρίνεια και απλότητα στην «ΟΝ Τime Σαββατοκύριακο»: Για τις πληγές που δεν άφησε να… ματώσουν και την κατάθλιψη, με την οποία πολέμησε και τη νίκησε. Ο ηθοποιός παραδέχτηκε ότι έχει κάνει λάθη, αλλά δεν μετανιώνει, γιατί έμαθε από αυτά, ενώ παραδέχτηκε ότι στον έρωτα είναι… μοιρολάτρης, καθώς αυτό το θεωρεί το πιο ανώριμο και αδύναμο κομμάτι στη ζωή του.
Μιλήστε μου για το έργο που παρουσιάζετε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και μάλιστα εγκαινιάζοντας έναν καινούριο θεατρικό χώρο…
Είναι το έργο του Βρετανού συγγραφέα Ντέιβιντ Τρίστραμ «Ο επιθεωρητής Ντρέικ και η μαύρη χήρα» από μια σειρά αστυνομικών κωμωδιών που έχει κάνει -μάλιστα στη Μ. Βρετανία έχει γίνει και γνωστή τηλεοπτική σειρά- και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, σε σκηνοθεσία Βασίλη Θωμόπουλου. Έχει πολύ ενδιαφέρον. Είναι ένα είδος κωμωδίας που εμένα μου αρέσει, γιατί στηρίζεται στο βρετανικό χιούμορ, αλλά έχει γίνει μια μικρή προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα. Μάλιστα, φέτος εγκαινιάσαμε το θεατρικό χώρο «ΑRT 63 « (3ης Σεπτεμβρίου 63) της Δραματικής Σχολής Γιώργου Θεοδοσιάδη, που τέλειωσα εγώ και ο Σπύρος Πούλης, που παίζουμε μαζί. Οπότε, η παράσταση αυτή έχει για μας κι ένα άλλο στοιχείο: Είναι μια συνάντηση φίλων έπειτα από χρόνια και πολλές διαδρομές στη δουλειά, οι οποίοι ξαφνικά βρεθήκαμε όλοι μαζί. Έχει κάνει τη σκηνοθεσία ο Βασίλης Θωμόπουλος, με τον οποίο είμαστε χρόνια φίλοι και έχουμε κάνει πολλές δουλειές μαζί, όπως και ο Σπύρος Πούλης.
Με τη Βαλέρια Κουρούπη, που είναι μαζί μας, ήμασταν συμμαθητές από το σχολείο, οπότε καταλαβαίνετε ότι είναι η συγκυρία μιας πολύ δεμένης αγαπημένης παρέας. Υποδύομαι τον ιδιόρρυθμο επιθεωρητή Ντρέικ που πάει να εξιχνιάσει ένα έγκλημα. Στο σπίτι αυτό βρίσκεται και ο τοπικός αστυνόμος Πλοντ, ο οποίος δεν φημίζεται για την ευφυία του. Οι δυο τους κάνουνε τεράστιες γκάφες και καταλήγουνε στη λύση του εγκλήματος, ανακρίνοντας όλα τα πρόσωπα του σπιτιού που είναι μόνο γυναίκες – και όλες αυτές τις υποδύεται η Βαλέρια Κουρούπη. Φτάνουν λοιπόν στη λύση του μυστηρίου δια της ατόπου απαγωγής σκοτώνοντας κατά λάθος όλους τους υπόλοιπους! Κάτι ακόμα ενδιαφέρον που έχει αυτή η παράσταση και βλέπουμε ότι αρέσει πολύ στον κόσμο είναι ότι μετέχουν και οι ίδιοι οι θεατές. Εμείς τους λέμε να μας βοηθήσουν σε κάτι, να μας βρουν κάτι. Αυτό δημιουργεί μια μικρή διαδραστικότητα που με έναν τρόπο γίνεσαι συνένοχος των ηρώων της παράστασης. Για μένα είναι πολύ συγκινητικό και ευλογία και μια πολύ καλή στιγμή, έχοντας κάνει μια διαδρομή στον καλλιτεχνικό χώρο, να επιστρέφω εκεί που έκανα τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα.
Με την κατάθλιψη έχετε «φλερτάρει»;
Ναι, δύο φορές στη ζωή μου σίγουρα και μια τρίτη ενδιάμεσα. Ήταν για προσωπικούς λόγους.
Τι είχε αλλάξει σε εσάς, πώς νιώσατε ότι βιώνατε κατάθλιψη;
Δεν είναι δύσκολο να την καταλάβεις την κατάθλιψη. Αλλάζει πάρα πολύ η καθημερινότητά σου. Το καταλαβαίνεις γιατί δεν βγαίνεις από το δωμάτιό σου, δεν βλέπεις ανθρώπους, δεν θέλεις να κάνεις τίποτα, θέλεις να κοιμάσαι, δεν θέλεις να κάνεις μπάνιο, δηλαδή κάνεις τέτοια πράγματα που σε αλλάζουν πολύ γρήγορα, οπότε το καταλαβαίνεις. Εγώ τουλάχιστον το κατάλαβα, γιατί δεν ξέρω τι γίνεται γενικότερα. Αγχώθηκα λίγο, μετά, όπως κάνω πάντα, συμβιβάστηκα με την ιδέα για να δω τι είναι αυτό που θέλει να μου πει ο οργανισμός μου, τι μου συμβαίνει. Πέρασα ένα τρίμηνο μεγάλης εσωστρέφειας κι ένα πολύ δημιουργικό διάστημα για μένα, παρόλο που ήταν δύσκολο, κι αυτό μου έβαλε τις βάσεις μετά, όταν έφυγε η κατάθλιψη, να βγω προς τα έξω πιο καλά και πιο δυνατά.
Ζητήσατε τη βοήθεια ψυχολόγου; Κάνατε ψυχοθεραπεία για να το αντιμετωπίσετε όλο αυτό;
Όχι.
Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.
