Αθηνά Μαυρομάτη: Μαθαίνεις να ζεις με τον πόνο
Αθηνά Μαυρομάτη: Μαθαίνεις να ζεις με τον πόνο. Η γνωστή ηθοποιός μιλά για τα χαστούκια της ζωής της στην “ONtime Σαββατοκύριακο”
Αθηνά Μαυρομάτη: Μαθαίνεις να ζεις με τον πόνο. Φαίνεται «σιδηρά κυρία», αλλά δεν είναι. Ή τουλάχιστον δεν ταιριάζει με την εικόνα του αυστηρού, «απροσπέλαστου» πλάσματος που έβγαζε προς τα έξω, όσο κι αν η απίστευτη ομορφιά της το… μετέτρεπε όλο αυτό σε γοητευτική επιβλητικότητα. Η Αθηνά Μαυρομάτη είναι εσωστρεφής, αυστηρή με τον εαυτό της, δίνει σπάνια συνεντεύξεις, αλλά αυτό οφείλεται στην ταπεινότητα που της έμαθαν να έχει οι σπουδαίοι ηθοποιοί της παλιάς χρυσής εποχής με τους οποίους συνεργάστηκε.
Αθηνά Μαυρομάτη: Μαθαίνεις να ζεις με τον πόνο
Όταν τη γνωρίσεις και σε εμπιστευτεί, καταλαβαίνεις ότι είναι ένας συνδυασμός γλυκύτητας και σοβαρότητας. Όλο αυτό που βγάζει είναι μια… άμυνα που έχει από τότε που η μεγάλη δημοσιότητα, σε συνδυασμό με την εκρηκτική της ομορφιά, την έκανε να φυλάγεται από τις… κακοτοπιές. Είναι πολύ αξιοπρεπής, ευγενής και συνειδητοποιημένη, δεν «εξαφανίστηκε» ποτέ από τον καλλιτεχνικό χώρο, όπως έγραψαν κάποιοι, καθώς συνεχίζει εδώ και σαράντα χρόνια στο θέατρο με πολύ απαιτητικούς ρόλους. Η γνωστή ηθοποιός αποκαλύπτει για πρώτη φορά στην «ΟΝ time» άγνωστες στιγμές της, όχι μόνο στο σανίδι αλλά και δύσκολες προσωπικές, τις οποίες πάλεψε με αξιοπρέπεια.
Πού γεννήθηκες και μεγάλωσες;
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στο Αιγάλεω. Κάποια χρόνια έμεινα στο Παλαιό Φάληρο και μετά επέστρεψα στο κέντρο. Μένω κοντά στην Ακρόπολη. Το κέντρο της πόλης δεν το αλλάζω με τίποτα.
Έχεις αδέλφια;
Δυστυχώς, έχουν φύγει όλοι. Είχα ένα μεγαλύτερο αδελφό. Έχω φάει αρκετά στραπάτσα τα τελευταία χρόνια. Χαστούκια ζωής μεγάλα.
Έπειτα από αυτά τα «χαστούκια» της ζωής, όπως είπες, τι άλλαξε μέσα σου;
Επειδή έχασα τον πατέρα μου νωρίς… δηλαδή, όταν είσαι 18 χρονών, που ήμουν εγώ, αλλάζει όλη η φιλοσοφία της ζωής σου και από εκεί και πέρα, αν έχεις το κατάλληλο μυαλό -δεν ξέρω- και την ψυχοσύνθεση, στον καθένα λειτουργεί τελείως διαφορετικά, σε μένα λειτούργησε στο ότι κατάλαβα ότι το παρόν αξίζει και τίποτε άλλο. Οι απώλειες είναι απώλειες και ποτέ δεν μπορείς να το καταπιείς αυτό το φαρμάκι. Όμως, πρέπει να έχεις ή να βρεις τη δύναμη να τις αντιμετωπίσεις, γιατί ή τρελαίνεσαι ή πας παρακάτω. Εγώ διάλεξα και πάλεψα για το παρακάτω και τα κατάφερα. Δεν είναι εύκολο. Πάντα είναι πληγή. Ειδικά τώρα με τα Τέμπη, όταν χάνεις παιδιά -και μάλιστα με αυτό τον τρόπο- ή τρελαίνεσαι και πεθαίνεις ή συνεχίζεις και αγωνίζεσαι. Δεν αλλάζει ο πόνος, αλλά «μαθαίνεις» να ζεις μαζί του.
Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.