Λεωνίδας Κακούρης: Πρωτομπήκα στο θέατρο για να γιατρέψω τις πληγές μου
Λεωνίδας Κακούρης: Πρωτομπήκα στο θέατρο για να γιατρέψω τις πληγές μου. τι αποκαλύπτει σε συνέντευξη του ο γνωστός ηθοποιός
Λεωνίδας Κακούρης: Πρωτομπήκα στο θέατρο για να γιατρέψω τις πληγές μου. Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο monopoli.gr και τη Στέλλα Χαραμή προχώρησε ο Λεωνίδας Κακούρης και μίλησε για την επαγγελματική του ζωή, τις προσωπικές του αναζητήσεις αλλά και την αποχή του από τα δρώμενα για περίπου πέντε μήνες.
Λειτουργείς με ένταση, με πάθος;
Ναι, πολλές φορές υπερασπίζομαι με πάθος τα πράγματα και δεν κρύβω ότι θα ήθελα να είμαι λιγότερο παθιασμένος. Γιατί κάποιες φορές παρασύρομαι, είναι πιθανόν να κάνω λάθη. Συνεπώς, αν το πάθος μου δεν διοχετεύεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον, προσπαθώ να είμαι πιο εγκρατής.
Η Ραραού, η ηρωίδα του έργου, έχει δημιουργήσει ένα δικό της κόσμο για να επιβιώσει: Ζει μεταξύ μιας ταπεινωμένης πραγματικότητας και μιας ελπιδοφόρας φαντασίας. Ποια είναι τα δικά σου καταφύγια;
Συνήθως, παθιάζομαι με κάτι και το ακολουθώ για ένα διάστημα – πράγμα που με ξεκουράζει και με απορροφά. Φυσικά, το καλό με την δουλειά του ηθοποιού είναι ότι εξασφαλίζει για τον εαυτό του μια διαρκή ανανέωση, μέσα στα κείμενα, στα σχήματα, στους ανθρώπους που συναναστρέφεται.
Σου αρέσει αυτός ο ρυθμός ή είναι στιγμές που έχεις επιθυμήσει και μια σταθερότητα;
Είναι τόσα πολλά τα χρόνια μέσα στα οποία περνάω από τη μια συνθήκη στην άλλη, οπότε νιώθω ότι έχει παγιωθεί σαν τρόπος ζωής. Αν είχα θελήσει πραγματικά να δουλέψω στο πλαίσιο μιας ομάδας, θα το είχα κάνει από καιρό. Μου αρέσει η νομαδική ζωή του ηθοποιού. Πιστεύω πως θα βαριόμουν εύκολα με οτιδήποτε άλλο.
Οι δικοί σου κοντινοί συγγενείς που βρίσκονται; Που αισθάνεσαι πιο ζεστά;
Στην ανάγκη μου να συνεργάζομαι με κανονικούς ανθρώπους. Ανθρώπους που δεν έχουν καβαλήσει το καλάμι. Και όσο σπουδαίοι δημιουργοί κι αν είναι, όσο κι αν κατατάσσονται στους διανοούμενους του θεάτρου, εξακολουθούν να έχουν την ανάγκη μου και την ανάγκη άλλων ηθοποιών και συναδέλφων. Το θέατρο – όπως και κάθε εργασία – πρέπει να γίνεται με σεβασμό και οι σχέσεις να προστατεύονται. Το θέατρο πρέπει να είναι μια κυψέλη πολιτισμού και για τις σχέσεις των ανθρώπων. Προσωπικά, πρωτομπήκα στο θέατρο για να γιατρέψω τις πληγές μου. Αν πρόκειται να δηλώνω ηθοποιός και να επιστρέφω ένα ψυχολογικό ράκος ή τρελαμένος στο σπίτι μου, καλύτερα να μην κάνω καθόλου αυτή τη δουλειά.
