Γωγώ Ατζολετάκη: Ο έρωτας θέλει τρέλα, ξενύχτια και… πατώματα. Είναι «χορτασμένη» και ευτυχισμένη. Και πώς να μην είναι, αφού ό,τι κι αν έχει κάνει έγινε επιτυχία, καθώς δουλεύει με πάθος, ακόμα και τώρα που έχει κλείσει 50 χρόνια στο θεατρικό χώρο. Η Γωγώ Ατζολετάκη από νεαρή ηλικία προκαλούσε… ταραχές με την ομορφιά της, αλλά δεν στάθηκε εκεί.

Γωγώ Ατζολετάκη: Ο έρωτας θέλει τρέλα, ξενύχτια και… πατώματα

Απέδειξε πως είχε πολλά να δώσει μέσα από την ψυχή της, τα χάρισε απλόχερα και εξακολουθεί να το κάνει. Υπήρξε «εργάτρια» του θεάτρου, που παρά τις μεγάλες επιτυχίες δεν επαναπαύτηκε στις δάφνες της∙ σταρ της τηλεόρασης, που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή, αλλά και πετυχημένη ραδιοφωνική παραγωγός και συγγραφέας. Και φυσικά, με καθετί που λέει, είναι ένας χείμαρρος συναισθημάτων και πράξεων που «χαϊδεύουν» την καρδιά της. Η ίδια μίλησε στην «ΟN time Σαββατοκύριακο» για όλα αυτά που την καθόρισαν, την ομορφιά, την τρέλα του έρωτα, το πάθος και τα… πατώματα, τον άνευ όρων θαυμαστή της που, όταν τον έχασε… γκρεμίστηκε, το θάνατο της αδελφής της, το χέρι της Παναγίας που την προστάτεψε και το σχέδιο του Θεού, τις μεγάλες ανατροπές στη ζωή της, τη δημοσιότητα, αλλά και την ενδοοικογενειακή βία, δίνοντας ένα μάθημα ζωής στις γυναίκες.

Τι κάνεις αυτό τον καιρό;

Κάθε Σάββατο και Κυριακή… ανοίγω «Το γράμμα μιας άγνωστης» στο Studio Κυψέλης. Πρόκειται για τη δημοφιλέστατη νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ -είναι γραμμένη το 1922-, ένα συγκλονιστικό μονόλογο που σκηνοθετεί αριστοτεχνικά ο Γιώργος Λιβανός, ενώ τη μετάφραση-ελεύθερη απόδοση έκανε η Βαλεντίνη Λουρμπά. Η ηρωίδα από 13 χρονών ερωτεύτηκε το γοητευτικό συγγραφέα, που ήταν γείτονάς της – μια γοητεία που μετατρέπεται σε βαθύ έρωτα και μετά σε τρελό πάθος. Στην πορεία της ζωής της θα τον συναντήσει ξανά και μέσα από την ερωτική τους ένωση θα προκύψει ένα παιδί. Μόνο που αυτή η γυναίκα θα παραμείνει για πάντα… άγνωστη, καθώς μέσα από τον έρωτά της λαχταράει να τη θυμηθεί αυτός. Συναντιούνται συχνά, αλλά αυτός δεν θυμάται ποτέ ποια είναι και την αντιμετωπίζει σαν μια… άγνωστη.

Κι εκείνη μέσα από τη γυναικεία της αξιοπρέπεια αξιώνει να τη θυμηθεί. Ακόμα κι όταν ενώνονται ερωτικά και γεννιέται το παιδί τους, και πάλι δεν θυμάται ότι αυτή η γυναίκα ήταν το κοριτσάκι με το οποίο συναντιόταν στην είσοδο της πολυκατοικίας τους. Κι όταν ξανασυναντιούνται έπειτα από δέκα χρόνια, πάλι δεν τη θυμάται. Δεν θυμάται καν την ερωτική τους συνεύρεση. Κι επειδή εκείνη είναι υπερήφανη, η γυναικεία της αξιοπρέπεια την υποχρεώνει να τον αφήσει να τη θυμηθεί. Αυτός δεν τη θυμάται. Δεν του λέει για το παιδί τους, γιατί πιστεύει ότι εκείνος δεν θα ενδιαφερθεί ούτε γι’ αυτό. Η ηρωίδα γεννάει το γιο του και πλέον το παιδί αυτό παίρνει τη θέση του εραστή της, του ανθρώπου που αγάπησε μια ζωή και δεν τον κατέκτησε ποτέ. Έτσι, συνεχίζει το δρόμο της μόνη με το παιδί της. Πιστεύω ότι και μια ακραία αξιοπρεπής γυναίκα στην εποχή μας θα έκανε το ίδιο. Είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράσταση, που πραγματικά έχει υμνηθεί από τους κριτικούς θεάτρου.

Το έργο αυτό είναι γεμάτο έρωτα και αγάπη. Σε αυτή την εποχή που βλέπουμε όλα τα δεινά γύρω μας και το συναίσθημα τείνει να εκλείψει, ο θεατής θέλει ένα τόσο ρομαντικό έργο;

Το θέλει πάρα πολύ ο θεατής. Το λαχταράει η ψυχή του, γιατί ακριβώς επειδή βιώνουμε μια εποχή βίας, αντιπαλότητας, αγριότητας, θα έλεγα, ο θεατής -πέρα από την κωμωδία, καθώς πολλοί θέλουν να πάνε σε μια κωμωδία για να γελάσουν, να ξεσκάσουν, να ξεχαστούν λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας- επιζητεί να βλέπει τέτοια ρομαντικά έργα γιατί ακριβώς του χαλαρώνουν την ψυχή. Δηλαδή, τον ταξιδεύουν σε έναν… άλλο κόσμο, όπου δεν υπάρχει βία κι όλα τα πράγματα γίνονται χαλαρά, με πολλή αγάπη. Η αγάπη είναι αυτό που πιστεύω ότι έλκει σήμερα το θεατή και τον γαληνεύει. Κι αυτό γιατί και στην καθημερινότητά μας, και στα μέσα και στις ταινίες που παρακολουθούμε στην τηλεόραση, νομίζω ότι αυτό που λείπει είναι η αγάπη. Είναι αυτή η δοτικότητα, η αλληλεγγύη, η προσφορά. Πιστεύω ότι η ψυχή του ανθρώπου αυτά έχει απόλυτη ανάγκη για να ισορροπήσει.

Υπήρξες -και τώρα διατηρείσαι θαυμάσια- μια από τις ωραιότερες Ελληνίδες, καθώς το κοινό υποκλίθηκε στην ομορφιά σου ως Σταρ Ελλάς, ενώ ακόμα πήγαινες σχολείο και έγινες σταρ πολύ γρήγορα. Σου έχει συμβεί να είσαι ερωτευμένη τρελά με έναν άντρα και εκείνος να σου ρίξει «χυλόπιτα»;

Χμμ… Δεν θα το ’λεγα (γέλια). Όχι. Η αλήθεια είναι ότι με φλερτάρανε πολλοί και πολύ.

Έχεις ζήσει τον τρελό έρωτα; Αυτό που λέμε να… πέσεις στα πατώματα;

Πιστεύω πάντα, κι αυτή είναι η θέση μου, ότι αν δεν είναι τρελός έρωτας, δεν είναι έρωτας. Μπορεί να ξεθυμαίνει γρήγορα, να μην κρατάει πολύ, αλλά όταν είσαι ερωτευμένος/η, πρέπει να τιμάς την έννοια της λέξης «έρωτας». Κι αυτό συνεπάγεται πάρα πολλά: και τρέλα και ξενύχτια και… πατώματα και τα πάντα. Ασφαλώς ερωτεύτηκα στη ζωή μου. Τον τίμησα τον έρωτα. Θα ήμουν συναισθηματικά «ανάπηρη» αν δεν είχα ερωτευτεί. Πιστεύω ότι ένας άνθρωπος, αν δεν είναι ικανός να ερωτευτεί και να παθιαστεί, είναι συναισθηματικά «ανάπηρος».

Η συνέχεια στην “ON Time Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!