Συγκλονίζει ο Ετεοκλής Παύλου: “Ένιωσα ότι φεύγω. Έβγαλα αίμα από το στόμα”
Συγκλονίζει ο Ετεοκλής Παύλου: “Ένιωσα ότι φεύγω. Έβγαλα αίμα από το στόμα”. Τι αποκάλυψε ο παρουσιαστής για την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του
Συγκλονίζει ο Ετεοκλής Παύλου: “Ένιωσα ότι φεύγω. Έβγαλα αίμα από το στόμα”. Ο Ετεοκλής Παύλου, συγκλονίζει με την εξομολόγησή του στην εκπομπή “Στούντιο 4”, όπου περιέγραψε τη στιγμή που έφτασε μια ανάσα από το θάνατο και πως αυτό το συμβάν άλλαξε τη ζωή του. Ο Παύλου ο οποίος περιέγραψε τη στιγμή της συμπλοκής, όπου ένας από τους εμπλεκόμενους τον πυροβόλησε με πρόθεση να του αφαιρέσει τη ζωή. “Το να νιώθεις ότι ‘φεύγεις’ είναι ένα συναίσθημα που κουβαλάς για πάντα”, είπε χαρακτηριστικά. «
Συγκλονίζει ο Ετεοκλής Παύλου: “Ένιωσα ότι φεύγω. Έβγαλα αίμα από το στόμα”
Βρέθηκα στη μέση σε μια συμπλοκή οπαδών. Ένας από αυτούς έβγαλε ένα όπλο και θέλησε να μου πάρει τη ζωή. Το να νιώθεις ότι “φεύγεις” είναι ένα συναίσθημα που κουβαλάς για πάντα. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο άσχημο είναι ως συναίσθημα ότι τελείωσαν όλα. Είναι ένα μοναχικό μονοπάτι. Δεν μπορείς να το μοιραστείς γιατί είναι κάτι πολύ δύσκολο, εσωτερικό και παλεύεις να το ερμηνεύσεις. Θα πω κάτι βαρύ και στενάχωρο! Δεν θεωρώ ότι πρέπει να φτάνεις τόσο κοντά στον θάνατο, να το βιώνεις όλο αυτό και αυτή την ανάμνηση να την κουβαλάς για πάντα”.
Ο παρουσιαστής αναφέρθηκε στην εικόνα του εαυτού του ξαπλωμένου στον δρόμο με ένα σεντόνι από πάνω, μια εικόνα που, όπως είπε, επιβεβαιώθηκε αργότερα από τους τραυματιοφορείς. “Δεν ήξερα αν γλίτωσα, αν ξύπνησα, αν είμαι στον άλλον κόσμο”, δήλωσε, περιγράφοντας τη σύγχυση και την αβεβαιότητα που ένιωθε. Είναι βαρύ συναίσθημα πολύ. Η στιγμή που έβγαλα αίμα από το στόμα, είδα θολά τα λαμπάκια του ασθενοφόρου και ένιωθα ότι φεύγω. Έχω ως εικόνα, δεν ερμηνεύεται, τον εαυτό μου ξαπλωμένο στο δρόμο με ένα σεντόνι από πάνω. Το είπα μετά από καιρό στους τραυματιοφορείς. Τους λέω “γιατί μου βάλατε σεντόνι;” και μου λένε “πώς το θυμάσαι;”.
Μετά από ενάμιση μήνα σε κώμα, ο Παύλου ξύπνησε και είδε τη μητέρα και τον αδελφό του. Ακολούθησε μια μακρά και δύσκολη περίοδος ανάρρωσης, με 15-16 χειρουργεία και επτά μήνες για να μπορέσει να ανοίξει ένα μπουκάλι νερό μόνος του.
«Δεν ήξερα αν γλίτωσα, αν ξύπνησα, αν είμαι στον άλλον κόσμο. Ήμουν σε κώμα 1,5 μήνα! Ξύπνησα και θυμάμαι ότι πριν ξυπνήσω έκλαιγα χωρίς να βλέπω τη μητέρα μου. Μου άγγιζε το χέρι και έκλαιγα. Όταν ξύπνησα γαλήνεψα γιατί είδα τη μητέρα μου και τον αδελφό μου. Έδειχνα την ανάγκη μου να ζήσω. Μου πήρε επτά μήνες να ανοίξω ένα μπουκαλάκι νερό μόνος μου. Ήμουν τόσο αδύναμος, ήμουν πολυτραυματίας. Έκανα 15-16 χειρουργεία! Δεν είχα δύναμη να σηκώσω τα χέρια μου. Το πόδι ήταν το πιο ελαφρύ χτύπημα. Η σφαίρα μπήκε από αριστερά και σχεδόν βγήκε, μου τρύπησε όλα τα ζωτικά όργανα. Χρειάστηκε ένας τεράστιος αγώνας όπου ο Θεός το επέτρεψε και οι γιατροί το υλοποίησαν. Με έσωσε η πίστη μου, η οικογένειά μου και η αγάπη για ζωή».
