Σοφία Μουτίδου: «Από τη τηλεόραση λείπει ο αυθορμητισμός και η γνησιότητα»
Η Σοφία Μουτίδου σε συνέντευξή της μίλησε για το τι λείπει αυτή την στιγμή από την τηλεόραση αλλά και για το επάγγελμα του ηθοποιού εν έτη 2016.
Τι πιστεύει ότι λείπει από την τηλεόραση; «Να σου πω την αλήθεια δεν βλέπω πάρα πολύ τηλεόραση, οπότε δεν έχω μεγάλη αίσθηση, γιατί έχω πάρα πολλές υποχρεώσεις στη διάρκεια της ημέρας μου. Νομίζω πάντως αυτό που έλειπε πάντοτε, όχι μόνο τώρα λόγω κρίσης που δεν υπάρχουν λεφτά και δουλειές, είναι περισσότερος αυθορμητισμός και γνησιότητα. Δηλαδή τα βρίσκω όλα λίγο στυμμένα και κάποιες φορές «κιτς», με την έννοια ότι πάνε να μιμηθούνε λίγο προϊόντα και ανθρώπους του εξωτερικού. Πιστεύω πως το ταπεραμέντο των Ελλήνων, όχι γενικώς το σουβλάκι και η Ακρόπολη, αλλά το γνήσιο ταπεραμέντο και η γνήσια αμεσότητα που έχουν οι Έλληνες είναι στοιχεία ζηλευτά από όλους τους λαούς. Κανονικά οι Έλληνες θα έπρεπε να μη θέλουν να μιμηθούν κανέναν. Στη σημερινή τηλεόραση τα βλέπω όλα ξενόφερτα. Λίγο προσπαθεί η Ελληνίδα με το ζόρι να μοιάσει την Αμερικάνα, ούτε καν την Ευρωπαία, και το κιτσαριό δεν έχει τέλος. Ενώ αν ήταν μια Ελληνίδα που ταυτόχρονα είχε επιρροές από το εξωτερικό, θα ήταν ωραιότερα τα πράγματα. Αλλά εδώ βλέπεις μαγειρικές που γίνονται με ρυθμούς και στυλ Top Model, εκπομπές που γίνονται με ατσαλάκωτες γυναίκες. Δεν είπαμε να βγαίνουνε σαν χρέπια αλλά είναι σαν να βλέπω παντού κουκλίτσες που παίζουν τα μωρά».
Όσο για το αν το επάγγελμα του ηθοποιού έχει διεξόδους εν έτη 2016 για να ζει βιώσιμα απάντησε: «Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εμείς οι ηθοποιοί είχαμε ένα πλεονέκτημα σε σχέση με όλα τα άλλα επαγγέλματα! Ήμασταν πάντα έτσι, άνεργοι το μισό χρόνο (γέλια). Ο ηθοποιός είναι πάντα σε αναζήτηση δουλειάς και προ κρίσης και τώρα. Σε κάθε δουλειά αλλάζεις συμβόλαιο, συναδέλφους, θέατρο, κανάλι δηλαδή όλα αλλάζουν. Τώρα με την οικονομική κρίση δυστυχώς τα πράγματα φθίνουν. Οι παραγωγές στην τηλεόραση έχουν μειωθεί στο ένα εικοστό, δεν έχουμε διεξόδους από εκεί. Σινεμά δεν το συζητώ, ποτέ δεν είχαμε σε ρυθμούς παραγωγής ώστε να ζήσει ένας ηθοποιός, δεν είχαμε βιομηχανία. Αυτό που μένει ουσιαστικά είναι το θέατρο κι αν κάποιος ηθοποιός μπορεί να διδάξει σε δραματικές σχολές, να κάνει κάποια ιδιαίτερα, σεμινάρια κτλ. Γενικότερα οι ηθοποιοί δεν έχουν διεξόδους εν μέσω οικονομικής κρίσης. Απλά πιστεύω πως οι ηθοποιοί είναι περισσότερο «παιδιά» από τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Θες η φύση της δουλειάς μας, θες για ψυχολογικούς λόγους, θες επειδή το επιλέξαμε, όπως και να έχει είμαστε πολύ πιο γρήγορα καλά από τα άλλα επαγγέλματα και όχι επειδή βγάζουμε λεφτά, αλλά επειδή χαιρόμαστε πιο πολύ για τη δουλειά που επιλέξαμε να κάνουμε. Λίγο ισοβαθμίζεται ίσως με τη ρουτίνα του αλλουνού, με την καθημερινότητά του, που πάει στο γραφείο και λέει πάλι 12ος χρόνος που βλέπω τον ίδιο απέναντι να πίνει καφέ. Στη δουλειά μου δεν το έχουμε αυτό και είμαστε λίγο πιο χαρωποί».
Πηγή: orathessaloniki
