Μαρία Φιλίππου: Είναι σαν να έχει πέσει ένα… βουνό πάνω μας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η Μαρία Φιλίππου έχει καταφέρει εδώ και περίπου 38 χρόνια που είναι στον καλλιτεχνικό χώρο, αθόρυβα, χωρίς έπαρση και «δηθενιές», αλλά με σκληρή δουλειά και πίστη, να αγαπηθεί από τον κόσμο. Ίσως γιατί εκτός από καλή ηθοποιός είναι όλη ένα χαμόγελο και γεμάτη αισιοδοξία. Θέλει να ακολουθεί το φως.

Μαρία Φιλίππου: Είναι σαν να έχει πέσει ένα… βουνό πάνω μας

Όπως αυτό που την… οδήγησε στην τηλεοπτική σειρά «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό», καθώς η ίδια πιστεύει ότι είναι το «θείο χέρι» του αγίου που «έδωσε» την εντολή. Η Μαρία Φιλίππου μίλησε σε μια σπάνια συνέντευξή της, γεμάτη αλήθειες ψυχής, στην «Οn time Σαββατοκύριακο» για την ευλογία και το θαύμα που έζησε στα γυρίσματα, την «επαφή» με το θείο και τη Χάρη του Αγίου Παϊσίου, τους συντελεστές της σειράς και τη «ρίζα» που τους συνδέει, τη βαθιά θρησκευτική πίστη της και τα «δώρα» τα οποία δέχτηκε από τον Άγιο Παίσιο συμμετέχοντας σε αυτή τη μεγαλειώδη σειρά που έχει καθηλώσει τον κόσμο. Αναφέρθηκε ακόμα στη νέα γενιά και τα σπουδαία λογοτεχνικά κείμενα, αλλά και στο… βουνό που έχει πέσει επάνω μας, στο φως και το σκοτάδι, ενώ μας αποκάλυψε και τη μεγάλη… βουτιά της.

Σε είδαμε πρόσφατα στην τηλεοπτική σειρά «Famagusta» του Mega, σε μια καταπληκτική ερμηνεία -πήραν φωτιά τα social media-, ως Καλλιόπη, να αφηγείσαι μια αληθινή, συγκλονιστική ιστορία. Ένιωθες ότι η Καλλιόπη ήσουν εσύ;

Η «Famagusta» είναι μια σειρά που «φωνάζει» «δεν ξεχνώ». Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά ως Κυπρία τη Βάνα Δημητρίου -που το έγραψε-, τον Ανδρέα Γεωργίου και τον Κούλλη Νικολάου, αλλά και τον Δημήτρη Τοκκαρή, που είναι υπεύθυνος για τις συγκλονιστικές αφηγήσεις. Αυτό το σίριαλ είναι μια κατάθεση για το τι συνέβη το 1974 στην Κύπρο. Μέσα από τις αφηγήσεις βλέπουμε τι αξία έχει η ανθρώπινη ζωή σε έναν πόλεμο, δηλαδή, φτάνεις σε σημείο να μην ξέρεις αν θα ζήσεις το επόμενο λεπτό. Οι δικοί σου άνθρωποι είναι καλά; Σκοτώνεται κάποιος δίπλα σου, φτάνεις στα άκρα της ανθρώπινης ύπαρξης. Κι όταν αυτά τα διηγείσαι -όπως η Καλλιόπη-, μπαίνεις σε μια διαδικασία να ανατρέξεις στο τι είναι ο πόλεμος γενικότερα, η βία. Δεν μπορούμε να γυρνάμε το κεφάλι μας σε αυτά, γιατί όλα αυτά συνέβησαν. Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι δεν ζητώ τον τόπο μου συναισθηματικά, να επιστρέψω στη Κερύνεια γιατί ήταν η πόλη της μάνας μου, όπου πήγαινα παιδί. Είναι ο τόπος μου και πάρθηκε από κατοχή. Δεν είναι μόνο συναισθηματικό το θέμα. Αυτό που είπε ο Τάσσος Παπαδόπουλος: «Δεν θα υπογράψω το σχέδιο Ανάν, γιατί εγώ παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω κοινότητα». Υπήρξαν ήρωες, άνθρωποι που σκοτώθηκαν άδικα, υπάρχουν αγνοούμενοι, παιδιά που ζουν χωρίς τους δικούς τους, οικογένειες που ακόμα βάζουν ένα πιάτο παραπάνω στο τραπέζι για τον αγνοούμενο που περιμένουν…

Ήσουν πολύ μικρή όταν έγινε η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974. Θυμάσαι πράγματα;

Όταν είδα τη σκηνή με το διάγγελμα του Μακαρίου από τον Γρηγόρη Βαλτινό, που ήταν συγκλονιστικός, έζησα ξανά τις ίδιες στιγμές. Ήταν σαν να είδα το σαλόνι μου, τους γονείς μου, που έχουν «φύγει» από τη ζωή. Ήταν σαν να ήμουν εκεί! Οι λαοί που ξεχνάνε την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να αφανιστούν. Κι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ξεχάσουμε. Έχουμε ένα «έλα, μωρέ» σε όλα. Και η δυστυχία των ανθρώπων σήμερα – από τότε που ήταν η οικονομική κρίση, αν θες- είναι ότι μας ενδιαφέρει μόνο το περιτύλιγμα και είναι πολύ δύσκολο να κάνουμε τη «βουτιά» προς τον εσωτερικό μας κόσμο, που θα μας δώσει τη λύση. Κι από εκεί και πέρα να ξαναχτίσουμε, γνωρίζοντας τους εαυτούς μας. Να δούμε και τις ψυχές μας. Όσοι επένδυσαν μόνο στα υλικά αγαθά ίσως είναι δυστυχισμένοι. Αυτό που μας συμβαίνει σήμερα είναι σαν να έχει πέσει ένα… βουνό πάνω μας. Ανοίγεις την τηλεόραση και ακούς τα χειρότερα. Δεν ακούς κάτι καλό. Κι αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς. Πόσο θα αντέξει ο άνθρωπος;

Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!