Γιώργος Γεωργίου: Δέχτηκα πόλεμο από τον Ταμτάκο και τον Μεταξόπουλο
Γιώργος Γεωργίου: Δέχτηκα πόλεμο από τον Ταμτάκο και τον Μεταξόπουλο. Τι αποκάλυψε ο γνωστός ηθοποιός για το μπούλινγκ που δέχτηκε
Γιώργος Γεωργίου: Δέχτηκα πόλεμο από τον Ταμτάκο και τον Μεταξόπουλο. Είναι θεατρίνος με ρόλους μιας ζωής – καθόλου τυχαίος δεν είναι ο τίτλος στην αυτοβιογραφία του, καθώς έκλεισε 50 χρόνια στο θέατρο. Υπάρχουν, πράγματι, κάποιοι σημαντικοί θεατρίνοι, όπως ο Γιώργος Γεωργίου, που μπορεί να μην έγιναν πρωταγωνιστές στη μαρκίζα ή στο σανίδι, αλλά κατάφεραν με το ταλέντο τους να γίνουν πρωταγωνιστές στις καρδιές του κόσμου και να γράψουν τη δική τους ιστορία στον καλλιτεχνικό χώρο.
Γιώργος Γεωργίου: Δέχτηκα πόλεμο από τον Ταμτάκο και τον Μεταξόπουλο
Ο Γιώργος Γεωργίου, ηθοποιός αλλά και σημαντικός θεατρικός συγγραφέας, καθώς έχει γράψει τα νούμερα σπουδαίων ηθοποιών της παλιάς γενιάς με τους οποίους και συνεργάστηκε στο σανίδι, στην επιθεώρηση και την κωμωδία, σε μια συνέντευξη… έκρηξη ψυχής μάς αποκάλυψε όλα τα τραγικά αλλά και τα ωραία που τον σημάδεψαν. Η ζωή του θα μπορούσε να είναι μια παλιά ελληνική ασπρόμαυρη ταινία με πολλά δάκρυα αλλά και γέλιο, όταν η ψυχή αγγίζει ό,τι αγαπάει και νιώθει ζεστασιά.
Ο ίδιος μίλησε στην «Οn time Σαββατοκύριακο» για το οικογενειακό του δράμα, τις σπουδαίες συνεργασίες του, τις «ψυχούλες» του θεάτρου, τις τραγικές απώλειες του, το θάνατο που τον… πλησίασε και το θαύμα που βίωσε, το φύλακα-άγγελό του και το μεγάλο του όνειρο, ενώ ξέσπασε αναφερόμενος σε αυτούς που τον πολέμησαν, τους οποίους έχει συγχωρέσει.
Πώς και πότε αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Η μητέρα μου δεν ήθελε με τίποτα να γίνω ηθοποιός. Έτσι, όταν είδε ότι εγώ ήμουν αποφασισμένος να γίνω ηθοποιός, με σταμάτησε από την Α’ Γυμνασίου, γιατί τότε για να δώσεις εξετάσεις στη δραματική σχολή έπρεπε να έχεις απολυτήριο γυμνασίου. Μάλιστα, αργότερα το έφερε βαρέως και μέχρι λίγο πριν πεθάνει μου το ’λεγε: «Αχ, τι έκανα, παιδί μου». «Μάνα, μη στενοχωριέσαι. Εγώ, αυτό που ήθελα να γίνω, το κατάφερα» της έλεγα. Γιατί το μικρόβιο της υποκριτικής είχε… εισχωρήσει στο αίμα μου από δέκα ετών, όταν με πήγε ο πατέρας μου και είδαμε την ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Με το που βγήκαμε από τον κινηματογράφο, είπα στον πατέρα μου: «Μπαμπά, εγώ άμα μεγαλώσω θα γίνω ηθοποιός». Το ’ξερα!
Έχεις συνεργαστεί σχεδόν με όλο το παλιό ελληνικό θέατρο.
Ναι, νιώθω πολύ τυχερός και ευγνώμων. Έχω δουλέψει με σπουδαία ονόματα: Ρίζο, Βλαχοπούλου, Μουστάκα, Παράβα, Τσιβιλίκα, Ψάλτη, Γκιωνάκη, Ηλιόπουλο, Βουτσά, Πάντζα, Κωνσταντίνου, Χρονοπούλου, Καραγιάννη (αυτές οι δύο ήταν και οι μεγάλες μου αγάπες και φίλες μου), ποιον ή ποια να πρωτοαναφέρω;
Απ’ όλα αυτά τα ιερά τέρατα του θεάτρου με τα οποία συνεργάστηκες ποιος ήταν η καλύτερη «ψυχούλα»;
Ήταν όλοι τους τόσο ευγενείς, τόσο ταλαντούχοι, με τεράστιο ήθος, ποιον να πρωτοσκεφτώ. Εκείνος που μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση ήταν ο άρχοντας Ντίνος Ηλιόπουλος. Τεράστιο ταλέντο και δίκαιος άνθρωπος. Θυμάμαι, όταν συνεργαστήκαμε το 1982 στο «Μπρόντγουαιη», τον αποκαλούσα κύριο Ηλιόπουλο και μου είπε: «Μη με ξαναπείς κύριο Ηλιόπουλο. Ντίνο θα με λες κι εγώ θα σε λέω Γιώργο. Εντάξει, Γιωργάρα μου;». «Μα, δεν μπορώ να σας λέω Ντίνο» του απάντησα. «Αν δεν με πεις Ντίνο, θα με κάνεις να φύγω από τη δουλειά μου» είχε πει χαριτολογώντας.
Υπήρξε κάποιος απ’ όλους αυτούς με τους οποίους συνεργάστηκες που σε πολέμησε;
Αυτός που με πολέμησε και δεν διστάζω να το πω, γιατί μου έκανε τεράστιο μπούλινγκ χωρίς να τον έχω ενοχλήσει σε τίποτα, ήταν ο Ταμτάκος, ο Μιχάλης Μόσιος. Ο χειρότερος συνάδελφος που συνάντησα σε όλη τη διαδρομή μου στο θέατρο. Να ’ναι καλά ο άνθρωπος, αλλά μακριά από μένα. Επίσης, ο Φώτης Μεταξόπουλος με πολεμούσε χωρίς λόγο. Να σκεφτείς, κάναμε πρόβες το 2002 στο «Μετροπόλιταν», σε μια σπουδαία επιθεώρηση, καθόταν στα πίσω καθίσματα μαζί με τον Τάγαρη, το θεατρικό επιχειρηματία, και όπως μου αποκάλυψαν συνάδελφοι που κάθονταν ακριβώς από πίσω γύρισε και είπε: «Αυτόν το γέρο τι τον θέλεις στη σκηνή;». Κακό πλάσμα. Του είχαμε βγάλει και το παρατσούκλι «ηθοποιομάχος». Πολύ δύσκολος άνθρωπος. «Έγλειφε» τους πρωταγωνιστές και κυνηγούσε όλους εμάς, τους «δεύτερους» ηθοποιούς. Τι κόμπλεξ είχε, ο Θεός και η ψυχή του. Να ’ναι καλά κι αυτός, δεν πειράζει. Δεν θέλω το κακό κανενός κι ας έκαναν κακό σε μένα.
Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.
