Κάτια Δανδουλάκη: Ήταν η αρχή της άνοιας της. Μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε στο ένθετο Docville και στον δημοσιογράφο Αντώνη Μποσκοϊτη η Κάτια Δανδουλάκη η οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στους προσωπικούς της φόβους αλλά και την επιθυμία να φύγει από τη ζωή χωρίς να το καταλάβει.

Κάτια Δανδουλάκη: Ήταν η αρχή της άνοιας της

 Έχετε ακούσει την άποψη που λέει πως οι ηθοποιοί δεν είστε και πολύ στα καλά σας;

Σωστότατη άποψη. Είναι δηλαδή κανονικό ένας να θέλει να υποδύεται κάποιον άλλο; Σίγουρα δεν είμαστε πολύ κανονικοί, γιατί ρισκάρουμε εκεί που δεν μας παίρνει και έχουμε μια τρέλα πάνω από τους κανόνες της λογικής. Χτίζουμε παλάτια στην άμμο, το θέατρο είναι η τέχνη του εφήμερου.

Τι σας φοβίζει;

Ο ρεαλιστικός φόβος είναι τα κενά στο αεροπλάνο, που σημαίνει πως δεν θέλω κάτι οδυνηρό και απότομο στη ζωή μου. Ποτέ δεν μπόρεσα να νικήσω τον φόβο των αεροπλάνων, όπως κι αυτόν της ενδεχόμενης ταλαιπωρίας πριν από το βιολογικό τέλος. Θα ευχόμουν να φύγω χωρίς να το καταλάβω. Ένας άλλος φόβος είναι να μη χάσω το μυαλό μου, που συνειδητά τον αποδιώχνω.

Η πρώτη ένδειξη, ξέρετε, είναι για τους ηθοποιούς το να μη θυμούνται τα λόγια τους και η έλλειψη της αίσθησης του χιούμορ. Έλεγα, για παράδειγμα, στη μάνα μου διάφορα αστεία περιστατικά από τα γυρίσματα και γελούσαμε πολύ. Κάποια στιγμή της μιλούσα και δεν αντιδρούσε στα αστεία. Ήταν η αρχή της άνοιας της. Έτσι πήγαμε στο γιατρό και τα τελευταία χρόνια έβλεπα τα μάτια της, που δεν υπήρχα εγώ μέσα τους.

Τα προσωπικά ενός καλλιτέχνη αντικατοπτρίζουν το έργο του;

Θα σας έλεγα ότι κατά κάποιο τρόπο βλέποντας έναν καλλιτέχνη καταλαβαίνω αν είναι καλός άνθρωπος ή όχι. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον. Ίσως έχω κεραία στην γκρίνια και στον αρνητισμό, άρα αυτόματα φωτίζει μέσα μου κάτι η καλοσύνη των άλλων. Δεν αντέχω την κακία, την επιθετικότητα και την καταπίεση, δεν θέλω κανένας να καταπιέζει κανέναν, εκεί που κάποτε έλεγα «αχ, πολύ καλός ηθοποιός είναι, αλλά δύσκολος άνθρωπος. Δεν πειράζει». Όχι, πειράζει! Προτιμώ έναν καλό άνθρωπο κι ας είναι λιγότερο καλός ηθοποιός.

Ίσως γι’ αυτό βγήκατε μπροστά στο metoo καταθέτοντας ως μάρτυρας.

Φυσικά, αν και ό,τι είχα να πω το είπα και δεν θα ξανασχοληθώ με το θέμα. Δεν αντέχει καθόλου η ψυχή μου την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο και πιστεύω ότι στην περίπτωση του metoo η ουσία δεν είναι να αποξενωθούν τα δυο φύλα και να μη μπορεί ένας άνδρας να φλερτάρει ή και να αγκαλιάσει μια γυναίκα ώστε να μισούμε ξαφνικά οι γυναίκες τους άνδρες.

Υπάρχουν πλάσματα που έχουν καταπιεστεί και δεν άντεξαν να βγουν να μιλήσουν στην ώρα τους. Φαίνεται πως η διάθεση τους να «γίνουν» κάτι ήταν μεγαλύτερη από την ανάγκη να μην καταπιέζονται. Δεν μπορώ να ψέξω κανέναν. Το κατανοώ και υποκλίνομαι στην ψυχή του καθενός.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!