Ζωή Ναλμπάντη: «Έφυγε» στα χέρια μου. Ήταν τραγικό. Κατάφερε να ισορροπήσει την επαγγελματική με την προσωπική της ζωή και είναι ευτυχισμένη. Η Ζωή Ναλμπάντη, την οποία είδαμε τελευταία στον «Έρωτα Φυγά», στο ρόλο της εισαγγελέως Νάντιας Μαρκοπούλου, έχει κάνει χαρακτηριστικούς ρόλους στο θέατρο, αλλά και στην τηλεόραση, όπου την αγάπησε ο κόσμος.

Ζωή Ναλμπάντη: «Έφυγε» στα χέρια μου. Ήταν τραγικό

Εντυπωσιακή, ψηλή, θηλυκό που… μαγνητίζει είτε παίζοντας είτε τραγουδώντας, συνδυάζει τη γνήσια ομορφιά με το ταλέντο. Η γνωστή ηθοποιός μίλησε στην «OnTime Σαββατοκύριακο» για τον έρωτα, την πρωτόγνωρη εμπειρία της γέννας στο σπίτι και την υπέροχη οικογένειά της. Ακόμα, αναφέρθηκε στο #ΜeToo και το «λεκέ» στο θεατρικό χώρο, τα «όχι» που είπε, την πληγή της και την ψυχοθεραπεία, ενώ δεν έκρυψε πώς νιώθει για τον Πέτρο Φιλιππίδη.

Ας πάμε στην παιδική σου ηλικία. Τραγουδούσες;

Θυμάμαι, ήμουν πέντε χρόνων που ξεσήκωνα τη γειτονιά με τα τραγούδια μου και όλοι μου έλεγαν «μπράβο». Μου άρεσε πολύ. Στο δημοτικό σχολείο όμως στενοχωριόμουν γιατί η δασκάλα μου με έβαζε μόνο να τραγουδάω και όχι να παίζω στις θεατρικές εκδηλώσεις. Μάλιστα, όταν ανεβάσαμε τον Καραγκιόζη, θυμάμαι, έκανα καθετί για να πείσω τη δασκάλα μου ότι εγώ μπορούσα να παίξω καλύτερα αυτόν το ρόλο από οποιονδήποτε συμμαθητή μου (γέλια). Στο λύκειο ήταν η πρώτη φορά που μου έδωσαν να παίξω ρόλο στα «Παντρολογήματα» του Νικολάι Βασίλιεβιτς Γκόγκολ. Τα πήγα πολύ καλά και οι καθηγητές μου άρχισαν να μου λένε ότι πρέπει να σπουδάσω υποκριτική. Εγώ όμως ήμουν πολύ σεμνή και ντροπαλή. Από δεκαέξι χρόνων έκανα κλασικό τραγούδι στο ωδείο, στη γειτονιά μου στο Χαλάνδρι, με την καθηγήτρια Βασιλική Θεοχάρους, αν και εμένα τα ακούσματά μου ήταν Μαρινέλλα, Άννα Βίσση, Καρβέλας, Αρβανιτάκη. Έτσι, επειδή δεν υπήρχε σχολή όπερας, για να δουλέψω στο θέατρο και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στο λυρικό θέατρο, έπρεπε να πάω σε δραματική σχολή και στη συνέχεια θα έφευγα στο εξωτερικό για να συνεχίσω στην όπερα. Όμως, η τύχη έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Είχα πάει διακοπές στην Κύθνο, αφού έδωσα πανελλαδικές εξετάσεις, και γυρνώντας γνώρισα τον Χάρη Μαυρουδή, το γιο του Νότη Μαυρουδή. Αυτός μου μίλησε για το «Θεμέλιο», τη δραματική σχολή του Νίκου Βασταρδή που θα άνοιγε εκείνη την περίοδο, όπου εκεί θα δούλευε. Έτσι, με γνώρισε στον Νίκο Βασταρδή. Ήταν σπουδαίος δάσκαλος. Μου έκανε προετοιμασία για να περάσω στη δραματική σχολή. Πέρασα με διάκριση.

Μίλησέ μου για τους γονείς σου. Έχεις αδέλφια;

Τον πατέρα μου τον έλεγαν Γιώργο, τη μητέρα μου τη λένε Ελένη. Έχω ένα δίδυμο αδελφό, τον Δημήτρη, ο οποίος είναι ηχολήπτης, και μία αδελφή πέντε χρόνια μικρότερή μου, την Κέλλυ. Ο πατέρας μου το δέχτηκε πιο εύκολα όταν τους ανακοίνωσα ότι θα γίνω ηθοποιός. Ήταν ανοιχτόμυαλος και προοδευτικός για εκείνα τα χρόνια και, όταν αργότερα μου ζήτησαν να παίξω έναν κινηματογραφικό ρόλο που θα είχε γυμνές σκηνές και συζήτησα μαζί του αν θα τον πειράξει, μου απάντησε: «Η δουλειά είναι δική σου, δικό σου είναι το κορμί και εσύ το διαθέτεις όπως θέλεις. Να κάνεις αυτό που θέλεις και αγαπάς». Ήταν ένας υπέροχος μπαμπάς, ράφτης στο επάγγελμα, και είχε κατάστημα με ανδρικά είδη. Εγώ ουσιαστικά την εφηβεία μου την πέρασα στα είκοσί μου χρόνια, όπου έκανα και την επανάστασή μου επιλέγοντας να πάω στη δραματική σχολή.

Μια καινούρια χρονιά ήρθε. Εκείνη τη στιγμή που έκλεισαν τα φώτα για να αλλάξει ο χρόνος, ποιο πρόσωπο σου έλειπε πιο πολύ;

Μου έλειψε εκείνη τη στιγμή η αγκαλιά του μπαμπά μου. Πάντα μου λείπει. Τον έχασα από ανακοπή πριν από εννιά χρόνια. «Έφυγε» στα χέρια μου. Η μητέρα μου είχε κάνει μια επέμβαση για κιρσούς και την πηγαίναμε στο νοσοκομείο για να της κόψουν τα ράμματα, όταν λύγισαν τα πόδια του και έπεσε κάτω. Θυμάμαι, μου είπε: «Δεν αισθάνομαι καλά. Πέφτω». Ήταν τραγικό. Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο.

Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.

Ακολουθήστε την ontime24 στο Google News!