Λευτέρης Λαζάρου: Με πληγώνει όταν χάνω τους φίλους μου
Λευτέρης Λαζάρου: Με πληγώνει όταν χάνω τους φίλους μου. Ο γνωστός σεφ μίλησε για την εμπειρία του από τα καράβια και για την αγάπη που έχει λάβει από τον κόσμο
Λευτέρης Λαζάρου: Με πληγώνει όταν χάνω τους φίλους μου. Καλεσμένος στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» βρέθηκε ο Λευτέρης Λαζάρου και μιλά για την εμπειρία του ως μάγειρας σε καράβι, τι είναι αυτό που τον στεναχωρεί και την αγάπη που έχει λάβει από τον κόσμο. «Το θέμα είναι να μη βρεθείς σε τσιγκούνη καπετάνιο. Αν βρεθείς και σου λέει ότι οι ελιές είναι μεγάλες και κόφ’ τες στη μέση. Μου είπε ότι η ελιά είναι πολύ μεγάλη και τον ρώτησα τι να κάνω; Να την κόψω στη μέση;
Λευτέρης Λαζάρου: Με πληγώνει όταν χάνω τους φίλους μου
Ένα κρουαζιερόπλοιο ποντάρει πάρα πολύ στο φαγητό που θα σερβίρει και θα έχει μετά κι ήσυχους επιβάτες. Αν δεν φάει καλά, γκρινιάζει».
«Αλλάζεις ρότα πολλές φορές στη ζωή σου. Αν αυτό που καταπιάνεσαι είναι καλύτερο δεν σε πληγώνει και δεν σε στεναχωρεί. Αυτό που με πληγώνει είναι όταν χάνω τους φίλους μου, φεύγουν. Είναι μια μεγάλη έλλειψη κι αυτό με στεναχωρεί πάρα πολύ».
«Κατέθεσα την ψυχή μου με τη μαγειρική τέχνη και ο κόσμος μου το γύρισε πολλαπλά πίσω. Έχω γνωρίσει πολλή αγάπη από τον κόσμο. Κι αυτό με τιμάει κι αυτό με κάνει πιο υπεύθυνο απέναντί τους. Έρχονται στο μαγαζί να με δουν, δεν μπορώ να λείπω πολύ.
Όταν εμείς δουλεύουμε οι άλλοι διασκεδάζουν. Μου λείπει να κάνω γιορτές με τους δικούς μου ανθρώπους αλλά αυτό επέλεξα να κάνω. Προσπαθώ να το έχω με όλους στο μαγαζί. Θα έχω τουλάχιστον 6-7 τραπέζια με φίλους».
Παλαίοτερα ο γνωστός σεφ είχε μιλήσει και για την απώλεια του πατέρα του. Πιο συγκεκριμένα, ο Λευτέρης Λαζάρου σημείωσε χαρακτηριστικά πως «η απώλεια του πατέρα είναι μεγάλη. Δεν ήταν ξαφνική αλλά ήταν έξι μηνών. Ήταν ένας καρκίνος που ξεκίνησε τον Απρίλιο και πέθανε τον Αύγουστο».
«Δεν μπορώ να πω ότι τον χάρηκα τον πατέρα μου, ή μάλλον δεν τον ευχαριστήθηκα. Δεν τον ευχαριστήθηκα γιατί ήμουν 16 χρονών όταν έφυγε. Εγώ πήρα μικρόβιο, δεν πήρα γνώση. Με κουβάλαγε από 13 χρονών, μετά από πίεση δική μου, στα σκάφη αλλά δεν πήρα γνώση. Προφανώς το μικρόβιο μόνο πήρα».
«Την απώλεια δεν μπόρεσα να την καταλάβω και δεν την χώνεψα. Δηλαδή νόμιζα ότι θα τον ξαναδώ, ρε παιδί μου, ότι έχει φύγει με ένα καράβι. Δεν μπόρεσα να το δεχθώ αυτό μέσα μου αλλά νομίζω ότι πείσμωσα» συμπλήρωσε, επίσης, ο Λευτέρης Λαζάρου στο ψυχαγωγικό μαγκαζίνο της δημόσιας τηλεόρασης. «Με «χτύπησε» όμως γύρω στα 25 που άρχισα να καταλαβαίνω τι γίνεται και ένιωσα ότι δεν θα φάει αυτό που φτιάχνω. Δεν θα το δει, δεν θα το νιώσει, δεν θα το εισπράξει, δεν θα το καταλάβει, δεν θα το γευτεί. Αυτό με ενόχλησε πολύ, επειδή ήμουν πολύ επηρεασμένος από αυτό που ζούσα μαζί του σε πολύ μικρή ηλικία, ήθελα την γνώμη του».
